Daar waar de GameCube en Xbox al tijden geen games meer krijgen, zien we op de PlayStation 2 zo af en toe nog een leuke titel voorbij komen. Ditmaal lag The Golden Compas bij mij op de deurmat en tussen de nieuwste consoles kwam ineens die oude jongen weer te staan. In deze review kijken we of het de moeite is geweest om de console weer eens aan te sluiten.

The Golden Compass is een game die gebaseerd is op de gelijknamige film die begin december in de bioscopen draait. Deze film is weer gebaseerd op de fantasietrilogie van de Britse auteur Philip Pullman. Mocht The Golden Compass (het gouden kompas) je niet bekend voor komen, dan kan dit kloppen. Het gaat hier om de Amerikaanse titel, in Engeland kennen ze het boek onder de naam Northern Lights, hier vertaald als Noorderlicht. Het verhaal gaat over het weesmeisje Lyra. Lyra is opgegroeid in een weeshuis, waar de game dan ook begint. Al snel ontvangt zij een speciaal kompas dat vragen kan beantwoorden, maar alleen voor diegene die er mee om weet te gaan. Als, helaas voor Lyra, haar beste vriend wordt ontvoerd ontvouwt zich een avontuur dat zich uitstrekt naar het hoge noorden. De game probeert je dit duidelijk te maken door een combinatie van beelden uit de film en in-game cutscenes, maar slaagt hier niet volledig in. De grote lijnen komen wel over, maar plotwendingen worden niet voldoende verklaard. Leuk voor de mensen die het boek hebben gelezen of de film hebben gezien, minder leuk voor de onwetende gamer.

The Golden Compass speelt zich af in een parallelle wereld aan de onze. Londen en Oxford bestaan, net als de Noordpool en andere locaties. Verschil is dat ijsberen bijvoorbeeld kunnen praten en mensen hun ziel buiten hun lichaam dragen in de vorm van een zogenaamde Deamon. Bij kinderen kunnen deze Deamonen nog verschillende vormen aannemen, wat de makers van de game gebruikt hebben om je verschillende vaardigheden mee te geven. Zo kun jij jouw Deamon in vier gedaantes laten veranderen waaronder een luiaard, kat en havik. Jammer genoeg zijn de verschillen niet echt indrukwekkend (als luiaard kun je slingeren, als havik een stukje zweven e.d.) terwijl je wel constant moet wisselen voordat je een actie kunt uitvoeren. Het zou stukken eenvoudiger zijn geweest wanneer men het hele wisselen achterwege had gelaten, want sinds wanneer kun je niet gewoon na een dubbele sprong een stukje zweven? Nu moet je eerst de havik worden, waarna dit pas kan; vervelend.



De game kent een aantal platformelementen, maar deze zijn zelden echt uitdagend. Dit wil niet zeggen dat ik niet regelmatig stukken opnieuw moest doen, absoluut wel, dit lag namelijk aan de slecht reagerende controls. Tel daarbij op dat Lyra nogal eens van een randje wil afglijden wanneer ze in de buurt komt. De platformgedeelten worden afgewisseld met levels waarin je meer zult moeten praten en onderzoeken. Dit onderzoeken komt neer op het ‘scannen’ van je omgeving met je Daemon, om dan op lichtgevende plekken een actie uit te voeren. Deze actie gaat vaak gepaard met het indrukken van een bepaalde knoppenreeks. Tevens zul je de nodige gesprekjes moeten voeren, waarbij een aardig punt uit The Golden Compass de kop opsteekt. Je moet namelijk flink bluffen, liegen en opscheppen wil je als kleine heldin je zinnetje krijgen. Door minigames te spelen, waarbij je van tevoren ook nog eens gevonden voorwerpen kunt inzetten, moet jij je als speler door deze gesprekken heen worstelen. De minigames duren enkele seconden, maar zijn door het grote aantal aanwezig spelletjes best leuk. Wanneer je succesvol bent, geeft Lyra het goede antwoord en kun je weer verder met de game.

Gaandeweg het avontuur krijg je de gepantserde ijsbeer Iorek onder de knoppen. De game verandert hier meer in een hack & slash titel waarbij je vijanden tegen de vlakte werkt en af en toe een stukje moet springen door op het juist moment een bepaalde knop in te drukken. Ook hier werken de controls je behoorlijk tegen, mede doordat de ijsbeer houterig beweegt en, net als Lyra, de suïcidale neiging heeft om van randjes af te glijden. De vijanden bieden weinig uitdaging en ook de AI is redelijk stom. Er is een mogelijkheid om speciale aanvallen te doen, maar gewoon de normale klappen uitdelen is net zo effectief en werkt nog sneller ook, waardoor je niet wordt gemotiveerd om je tegenstander op verschillende manieren te bestrijden.



The Golden Compass is grafisch gezien absoluut geen hoogvlieger. De omgevingen zijn kleurloos en ongedetailleerd, karakters ogen flets en bewegen uiterst houterig. Het is meerdere malen voorgekomen dat cutscenes abrupt werden onderbroken of dat karakters plotseling verdwenen. De PlayStation 2 kan veel meer aan dan dit, helemaal als je bedenkt dat enkele games uit het eerste jaar van de console meer grafische pracht vertonen. Ook op het gebied van het geluid is er het nodige mis. Hoewel de muziek die op de achtergrond speelt best mooi is, is het jammer om te moeten constateren dat het bij vlagen hapert, en wanneer de muziek bij een eindbaas ineens helemaal wegvalt is er toch iets goed mis. De effecten die je hoort bij bijvoorbeeld het lopen zijn plat en storend. Een positief punt is de voice-acting, deze is best goed. Helaas valt ook deze soms compleet weg en wordt regelmatig veel te laat gestart. Vaak sta je eerst een seconde of vijf naar een spastisch bewegend karakter te kijken, voordat deze eindelijk iets zegt.

The Golden Compass werd vol trots aangekondigd als één van de najaarstoppers van Sega. De PlayStation 2 versie is echter alles behalve een topper. Het voelt allemaal matig tot slecht aan, op de minigames bij de gesprekjes na dan. De game is misschien leuk voor de fans van de film, die graag het avontuur willen naspelen (al stel ik zelfs daar mijn twijfels bij). Ben je echter op zoek naar een goede PlayStation 2 game, dan stel ik voor dat je een keuze maakt uit die honderden games die wel de moeite waard zijn, The Golden Compass is dat namelijk absoluut niet.