In 2002 kwam er een game uit die het bloed onder mijn nagels vandaan haalde en tegelijkertijd mijn hartje veroverde: Stuntman. Deze game van studio Reflections kreeg destijds stevig commentaar in de pers, waar ik helemaal niets van snapte. Vijf jaar later speel ik nog games en belandt Stuntman: Ignition op de mat. Nadat ik mijn hartritme weer onder controle had, kon de game in de Xbox 360 gestopt worden.

Waarom vond ik Stuntman toch zo leuk? De game kende een onvergeeflijk systeem van trial and error en de meest idiote stunts die je je maar kon bedenken. Toch was het ontzettend leuk omdat de voldoening enorm was en alle frustratie in een vingerknip deed vergeten eens de stunts voltooid waren zoals het van je gevraagd werd. Daar bovenop was het spelen van een Stuntman écht iets nieuws en was de verdeling in voertuigen ook nog eens fantastisch. Om deze redenen pronk ik nog steeds met het gegeven dat ik Stuntman één van de beste games van de vorige generatie vind en ik de game, als één van de weinigen, geheel heb uitgespeeld.

In Stuntman: Ignition kruip je weer in de rol van een stuntman. De stuntman waarmee je in dit tweede deel speelt, is een groentje dus mag lekker onderaan de ladder beginnen. In de carrièremodus zorg je ervoor dat jij en je stuntman steeds succesvoller worden in de filmwereld en zo in steeds leukere en spectaculaire films kunnen spelen. In totaal zul je in zes films spelen die, naast een groeiende hoeveelheid spektakel, ook een stuk lastiger worden. Het aanbod aan films is als volgt: een rampenfilm, een hillbillyfilm, een oorlogsfilm, een actiefilm, een Bondfilm (zonder de licentie uiteraard) en een Batmankloon. Genoeg afwisseling te vinden dus. Voor het kleine beetje extra afwisseling zijn er nog de Odd Jobs. Dit zijn kleine klusjes zoals shows en reclamevideo’s die je tussendoor kunt doen en waarmee je je status als Stuntman behoorlijk kunt opkrikken.


Een goede stuntman moet zijn stunts natuurlijk goed doen. Ignition is (helaas) wat meer vergevingsgezind dan haar voorganger. Het is nu mogelijk om maximaal vijf stunts fout te doen in een bepaalde scène. Er is dus een hele boel ruimte voor fouten en dat is best een minpunt te noemen. Ben je als gamer snel tevreden, dan is de game op die manier namelijk slechts in enkele uren uit te spelen. Hou je van perfectie, dan zal de game weer gaan stralen. Stuntman: Ignition gaat namelijk om perfectie van runs en de punten die je daarvoor krijgt. Hoe beter je je stunts uitvoert en hoe meer stunts je aan elkaar rijgt door middel van het gebruik van de omgeving, hoe meer punten. Dit vergt echter wel een drang tot perfectie die niet in de aard van elke gamer zit. Ter vergelijking: in het eerste Stuntman was je verplicht alle stunts te doen. Deed je dit niet, kon je het vrolijk opnieuw doen. Een tweede verschil is de verdeling van stunts: Ignition kent meer kleine stunts in een klein stukje scène. De voorganger had een grotere nadruk op echt bijzondere stunts die soms bijna onmogelijk waren om uit te voeren. Hierdoor werden deze juist speciaal en mooi om te zien.

Daar waar Stuntman: Ignition perfectie van de speler vergt, zou de speler ook perfectie van de game kunnen terugverwachten. Toch is dit wel eens een probleem in de game. Aan het begin is de game zo vriendelijk om je uit te leggen hoe de stunts in de aankomende scène gaan. De uitleg is echter onduidelijk waardoor je, op het moment van racen, alsnog alles moet uitvogelen. Op het moment dat je dit moet doen is de game vaak te laat en onduidelijk met het aangeven van aankomende stunts. Dit vereist dus sowieso een aantal keer herhaling. Daarnaast zorgt de wat onprecieze besturing voor wat gestribbel met uit te voeren stunts die bewegen. Zo kan het zijn dat je tussen bewegende voertuigen door moet rijden en dit mis gaat door een besturing die precisie mist. Een derde puntje is dat de missies soms te hectisch zijn: dit kan het aangeven van stunts en met name de uitvoering ervan, behoorlijk in de weg staan. Kort gezegd is het aangeven van stunts onduidelijk, de besturing net niet precies genoeg en is er soms teveel in beeld.

Uiteindelijk zit dit de echte trial and error gamer maar weinig in de weg omdat deze de vele herhalingen niet heel erg vindt. Toch zitten ze het speelplezier voor de gemiddelde gamer wat in de weg. Waar de game echter flink straalt is presentatie: de game kent prachtige tussenfilmpjes, goede humor en keer op keer een leuke ondersteuning van elke film. In Stuntman: Ignition zijn het geen karakterloze films waarin je wat stunts doet: je krijgt de regisseur te horen en de figuren in de crew kunnen soms behoorlijk luidruchtig (en grappig) zijn. Als alle scènes zijn geschoten kun je ook in dit nieuwe deel de filmtrailer zien met eigen stuntbeelden. Iets dat wederom een stuk voldoening geeft. Gaat het goed, dan zal de game je met meer belonen: het is mogelijk om verschillende stuntobjecten te verdienen en deze zelf te gebruiken in je eigen stuntarena. Wilde je altijd al stuntman worden? Dit is de ruimte om te experimenteren!



Als klap op de vuurpijl kent Stuntman: Ignition een heuse online mode. Hierin komt de game naar voren als een vrij traditionele racer. Stuntman moet zijn naam een beetje nakomen en daarvoor zijn er de typische stuntelementen in de online races. Voor de grote hoeveelheid punten (en daarmee de kans om als tweede geplaatste alsnog te winnen) is het mogelijk om over stunts te rijden die overal verspreid staan over de baan. Er is echter maar plek voor een paar, dus het is vechten voor die punten. Het is een leuke toevoeging en het kan Stuntman: Ignition zelfs even op de kaart zetten als leuke online Arcade racer.

Grafisch gezien is het maar lastig met Stuntman: Ignition. De game ziet er prima uit en in enkele films zijn de graphics zelfs meer dan prima. Door alle actie op het scherm moet er soms echter wel flink op de framerate worden ingeleverd. Dit is gek genoeg niet consistent: sommige delen schokken soms, maar kennen bij een tweede poging een vloeiend verloop. Wellicht is dit iets dat door een patch verholpen kan worden. Aan vernietigbare omgevingen geen gebrek in de game. Het geluid doet vrolijk mee: de stemmen van regisseurs en je assistent zijn prima en de geluidseffecten binnen de scènes is niets mis mee. Dit alles geeft de presentatie weer een stukje extra flair mee: een punt waarmee de game toch even boven de massa uitsteekt.

Stuntman: Ignition is uiteindelijk een goede game die niet echt boven het maaiveld uitsteekt. Doordat perfectie geen vereiste meer is kan het zijn dat je de game snel naast je neer zult leggen. Alleen de echte perfectionist zal voor de maximale scores gaan en kan genoegen nemen met het gegeven dat de stunts over het algemeen niet erg spectaculair zijn. Toch is Stuntman: Ignition geen oninteressante game: de presentatie is een enorm pluspunt en de game is over het algemeen toch erg leuk om te spelen. Als het plezier naar voren komt is ook de houdbaarheid van deze game prima. Gezien de wat lagere moeilijkheidsgraad is dit het ideale moment om wat getalenteerde stuntmannen te vinden en iedereen kennis te laten maken met het mooie vak. Stuntman zijn, het blijft toch wel intens.