Soms lijkt het alsof Lego flink aan magie en interesse heeft ingeboet de laatste jaren. Verschillende pogingen zijn ondernomen om het Lego speelgoed nog in de schijnwerper te zetten en één van deze pogingen is het Lego met de naam Bionicle. Een volgende stap van het Lego merk is de overgang van speelgoed naar digitaal vermaak. Een combinatie van beide brengt Bionicle Heroes.

Bionicle Heroes is uitgekomen op PS2, PC en Xbox 360 en moet nog uitkomen op de Nintendo DS. Aangezien de PC, PS2 en Xbox 360 versies nagenoeg gelijk zijn en drie dezelfde games reviewen nogal overbodig is heb ik de Xbox 360 versie onder de loep genomen. De andere versies zullen slechts op het gebied van besturing (door andere controllers/toetsenbord) en graphics (de Xbox 360 heeft enkele leuke effectjes boven de PS2 versie) verschillen waardoor het extra gemakkelijk voor mij is om een review te schrijven. Op naar de stoere Bionicle personages en de kleurrijke Lego blokjes danmaar.

In Bionicle Heroes draait het om de verschillende maskers die in het universum zijn. Je hebt de maskers van de verschillende krachten: bos, ijs, vuur, water, aarde en nog meer vuur tot je beschikking. Met deze maskers, die de acties van je Legorobot beïnvloeden, ben je op zoek naar een heel belangrijk laatste masker: het masker van licht. Deze is in handen van een kwaadwillige robot die zich laat beschermen door een grote spinachtige. Door verschillende werelden (die min of meer overeenkomen met de eigenschappen van de verschillende maskers in je bezit) speel je verschillende levels. Deze levels hebben in elke wereld een vaste structuur: elke wereld heeft namelijk vier levels. Het eerste level loop je door en versla je een standaard eindbaas die er altijd hetzelfde uitziet en elke keer een ander kunstje kan. Het tweede level is er eentje om in zijn geheel door te lopen. Het derde level presenteert aan het eind soms weer een eindbaas en het vierde level is geheel toegewijd aan een eindbaas. Dit herhaalt zich voor enkele werelden tot je klaar bent voor de laatste eindbaas. Een veel te vaak gebruikt, herhalend en saai levelsysteem dus.



Aan het begin van een level zul je niet alle maskers tot je beschikking hebben, maar die vind je snel genoeg in elk level. De verschillende maskers laten je, zoals eerder gezegd, verschillende dingen doen. Deze verschillende dingen beschrijven twee acties: het schieten en een speciale actie. Het schieten is bij elk masker overeenkomend met de stijl van het masker. Het ijsmasker schiet ijspijlen en het vuurmasker heeft een vlammenwerper. Overigens speelt geen enkel masker anders dan een andere, het is simpelweg de A-knop indrukken en doorlopen, de auto-aim doet de rest van het werk. Dit simpele systeem maakt de game tot één van de makkelijkste die ik gespeeld heb. De tweede actie die je met de verschillende maskers kunt uitvoeren heeft te maken met de progressie in de game: soms heb je het watermasker nodig om door een rivier te lopen of het masker van lucht nodig om een verre sprong te maken. Heb je het juist masker niet bij je, dan zul je deze eerst moeten vinden. Wederom is de game zó gemakkelijk gemaakt dat het masker een meter verderop ligt en nog eens netjes op de map staat aangegeven ook. De hoeveelheid maskers die je bij je draagt bepaalt eveneens het aantal levens, dus als alle maskers op zijn is het game over. Dit zal geen enkele gamer ooit gebeuren, want de game is bezaaid met maskers en de vijanden simpelweg niet sterk genoeg om je dood te krijgen.

De besturing van de robots laat ook te wensen over. De twee sticks van de Xbox 360 controller worden gebruikt, maar men lijkt niet helemaal nagedacht te hebben hoe men het wilde doen. Met de linkerstick bestuur je namelijk de camera én het personage, de camera gaat dan echter alleen naar links of rechts. Met de rechterstick bestuur je de camera in alle richtingen, wat hem eigenlijk totaal nutteloos maakt omdat je aan de linkerstick genoeg hebt. De eerste minuten dat je de game speelt zul je dan ook denken: waarom doet het personage niet wat ik wil? Dit komt omdat je met links en rechts bijvoorbeeld in een tegengestelde richting wilt en het personage rare dingen wil doen. Tweede punt dat de besturing stevig in de weg zit is de camera en dan met name de positie ervan. Deze staat namelijk erg dicht op het personage, wat het overzicht flink in de weg zit. De makers van de game hadden de game op zijn minst zelf een keer kunnen spelen om te zien dat deze twee minpunten verre van optimaal zijn en toch zeer gemakkelijk weg te werken zijn.

Uiteindelijk komt het er dus op neer dat de speler ongeveer zes uur met de A-knop ingedrukt de game doorspeelt, zonder één keer dood te gaan en na een enkele keer gapen de game heeft uitgespeeld. Dan kun je nog teruggaan om zoveel mogelijk geheime tokens te halen, die in elk level verspreid zijn. De moedige speler die het op kan brengen er nog een keer doorheen te gaan krijgt zo wel vlot de 1000 Gamerpoints. Geen Xbox Live, geen splitscreen co-op, geen Vs. Modes, geen enkele vorm van multiplayer dus. Tel het alles bij elkaar op en er is dus amper een reden om deze game nog eens door te spelen.



Grafisch gezien is deze game zwaar ondermaats voor de Xbox 360. Enkele leuke effectjes zoals bloom, depth of field en wat lichteffecten zorgen er voor dat je net niet denkt dat je 5 jaar terug in de tijd bent gegaan. Gelukkig loopt de framerate op een constante 30 frames per seconde, hoeveel geweld er ook op het scherm is. Het geluid is dramatisch. Geen enkele vorm van ingesproken stemmen, geen enkele vorm van verhaalvertelling, slechts enkele geluidseffecten en amper muzikale ondersteuning. Een beetje meer tijd op dit vlak en de algehele indruk van de game was al iets beter geweest.

Ben ik te kritisch? Dit is tenslotte een game voor de jongere gamer. Aangezien ik ook acht ben geweest en ik nog een beetje kan herinneren wat ik toen speelde kan ik niet anders zeggen dat de gemiddelde achtjarige hier ook bijzonder snel zat van is. Ook kinderen willen namelijk een uitdaging en dat is er totaal niet bij deze game. Het feit dat de game uit te spelen is door rond te lopen en de A-knop ingedrukt te houden zegt genoeg, lijkt me. Verwonderlijk is dat deze game ontwikkeld is door Traveller’s Tales, die dit jaar nog het verrassend leuke Lego Star Wars II neerzette. Blijkbaar was men hard toe aan een vakantie nog voordat men begon aan Bionicle Heroes en ik adviseer ze dan ook lekker een vakantie te nemen en me met de volgende game weer een glimlach op het gezicht te toveren. Bij deze game blijf je in ieder geval ver uit de buurt.