De titel van deze column heeft meerdere malen door mijn hoofd gespookt: 'Dit wordt het tofste spel ooit!'. Nadruk in de zin ligt natuurlijk op het woordje wordt want op dit moment is het er nog niet. Waar ik het over heb? Games! Een spel is nog niet uit maar door alle promotie, alle artikelen op Gamed.nl, alle screenshots en alle videootjes ben ik zeker van mijn zaak: dit wordt het tofste spel ooit! Helaas kom ik door deze verwachtingen vaak van een koude kermis thuis.

Zoals te lezen valt in mijn recensie van Splinter Cell ben ik groot fan van de serie. Toen ik in december 2005 de eerste screenshots zag van een gevangen genomen Sam Fisher wist ik het alweer zeker; deze editie van Splinter Cell wordt echt heel erg goed. De nieuwtjes druppelddaen binnen, meer screenshots verzamelden zich in het profiel van de game en bij de nieuwsberichten zag ik enkele filmpjes langs vliegen. Mijn verwachtingspatroon werd alleen maar gesterkt door al dit materiaal.

In de week voor het uitkomen werd ik gebeld door mijn plaatselijke gameboer. De jongen die daar werkt ken ik doordat ik regelmatig games bij hem koop en pre-orders plaats voor spellen. Hij belde me op met de informatie dat hij Splinter Cell Double Agent al binnen had en of ik daar geen interesse in had. Alsof de game gratis aan me gegeven werd was ik dol van enthousiasme. Ik nam een half uurtje vrij van mijn werk in Utrecht om de game op te halen. Met nog vier uur werk te gaan zat ik meer naar het hoesje te kijken dan me te concentreren. Ik heb toch geld nodig maar anders was ik eerder naar huis gegaan om te kunnen spelen.



Een sms'je naar een vriend zorgde dat ik bij het thuis komen al verwelkomd werd door deze bewuste buurtgenoot. Snel naar binnen om de Xbox360 te vullen met deze fantastische game! Als ik een spel speel wil ik ook echt alles zien. Voordat het spel begon werden we getrakteerd op een filmpje. Deze kenden we natuurlijk al via Gamed.nl maar toch afgekeken. Dit beloofde veel goeds. Ik wist eigenlijk de verhaallijn al uit mijn hoofd maar het spel kon dan eindelijk beginnen.

We beginnen in de gevangenis maar zonder dat ik enig idee heb wie ik help ontsnappen ben ik al klaar met het eerste level en zit ik midden in een terroristische organisatie. De beloofde dubbelrol had ik mezelf wel heel erg snel aangeleerd. Het hele principe van dubbele opdrachten voor zowel de JBA als de NSA, wat me zo tof leek, was niet meer dan een paar balkjes in de gaten houden. Een relatie met een vrouwelijke terrorist kwam uit het niets waarna ze me hielp zonder dat ik een idee had dat ze me nou echt heel erg leuk vond.

Deze column heeft niet de bedoeling Splinter Cell Double Agent nogmaals te reviewen. Wat ik probeer duidelijk te maken is dat de hoge verwachtingen ervoor zorgden dat ik de game een stuk minder vond. Ik denk oprecht dat ik de game een stuk leuker had gevonden als ik er nog nooit van had gehoord. Zo beleefde ik deel 1 van deze reeks. Ik las op de achtergrond dat ik een geheimagent zou spelen. Dat lijkt me wel wat dacht ik bij mezelf en na een half uur propte ik hem in mijn zwarte krachtpatser. Mijn mond viel telkens open van verbazing. Dat was bij Splinter Cell Double Agent zeker niet het geval.

Gelukkig kon ik me na deze teleurstelling bezinnen en heb ik geprobeerd Splinter Cell objectief te reviewen. Want het blijft een heel goede game. Er zijn wat minpunten in de multiplayer en heel lang heb je niet nodig om de game uit te spelen maar het is en blijft een goede game. Het ziet er allemaal netjes uit, speelt zeer soepel en heeft een goed geluid. Vandaar ook het cijfer 8 als een beloning maar door de hoge verwachtingen viel hij dus toch een beetje tegen.

Te hoge verwachtingen zorgen eigenlijk altijd voor teleurstellingen. Als je van Sinterklaas net die games krijgt welke niet bovenaan je verlanglijstje stonden dan kan je behoorlijk teleurgesteld zijn. En dat terwijl als je bijvoorbeeld uit het niets 3 nieuwe games gewonnen had met een prijsvraag je uitzinnig van vreugde was geweest.

Hetzelfde geld voor films, eten, drinken, uitgaan, feestjes etcetera. Zelfs hele consoles kunnen tegenvallen door te hoge verwachtingen. Als de Wii toch niet zo leuk is als alle blije acteurs doen vermoeden die we zien langs komen op de filmpjes voor deze nieuwe Nintendo console dan balen we als een stekker. Als de PS3 toch niet zo krachtig is als beloofd of als de net nieuw aangeschafte Xbox360 toch niet die leuke features heeft die je verwachte hebben we het zelfde resultaat: een zuur gezicht. De boodschap luidt dan ook; volg Gamed.nl op de voet maar heb niet te hoge verwachtingen van nog uit te komen games. Als je ze al als perfect hebt bestempeld kunnen ze alleen maar tegenvallen.



Splinter Cell Double Agent viel dus een beetje tegen maar gelukkig heb ik Gears of War al in bestelling. Zodra hij uitkomt heb ik hem binnen. Die graphics worden het mooiste wat ik ooit gezien heb, co-op moet geweldig zijn, de single player missies zullen fantastisch zijn en via Xbox Live krijg ik de ervaring van mijn leven! Dit wordt het tofste spel ooit!