Op de Game Boy Advance verschenen er al twintig delen van Yu-Gi-Oh! maar met Yu-Gi-Oh: Nightmare Troubadour verscheen de serie voor het eerst op de Nintendo DS. Een logische stap, zeker in een game die gebaseerd is op het aanraken van kaarten om ze te activeren. Is dit de boost die de game nodig heeft om een echte topper te worden of is het een Yu-Gi-Oh game zoals er dertien in een dozijn zijn?

Tijdens de gevechten wordt het onderste scherm pas echt belangrijk, op het bovenste scherm zie je de details, maar op het onderste scherm krijg je een overzicht van het hele spelveld, en door een kaart aan te raken kun je hem dan activeren, selecteren, oproepen, laten aanvallen, of beter gezegd, dus alle basisacties laten uitvoeren. Het enige spijtige is dat wanneer je op sommige momenten moet beslissen of je een counterkaart gaat inzetten, je de kaart van de tegenstander niet goed kunt zien. Je weet dus eigenlijk niet waarop je wil reageren tenzij je alle magische kaarten en vallen uit het hoofd kent.

In elk gevecht verdien je ervaringspunten, maar het level dat je hebt, bepaalt enkel wanneer bepaalde events plaatsvinden. Deze ervaringspunten zijn gebaseerd op de kracht van de tegenstander. Daarnaast krijg je ook geld voor overwinning, jij bepaalt zelf in bepaalde mate hoeveel punten je krijgt. Zo krijg je meer punten als je een comeback maakt na een achterstand van 4000-5000 levenspunten of als je weinig kaarten overhebt in je deck en dergelijke. Deze punten heb je nodig om nieuwe pakjes kaarten te kopen, net zoals in het echt kunnen daar kaarten tussen zitten die je al hebt, of nieuwe kaarten als je geluk hebt.

De 3D weergave van de monsters is allesbehalve mooi, je ziet namelijk met gemak kartelige randjes. Op dit gebied is het dan ook spijtig dat de DS geen betere realistische 3D weergave toelaat. Men probeert hier de animé na te bootsen, maar men faalt spijtig genoeg. Voor het volgende deel probeert men het dus beter niet als ze niet beter kunnen. Uiteindelijk is dat het enige echt mindere aan de graphics, al de rest is in eenvoudig 2D gehouden en de twee schermen worden ten volste gebruikt voor een goed overzicht. Het is ongelofelijk gemakkelijk om je deck in elkaar te steken, op het onderste scherm heb je een overzicht van je kaarten en bovenaan een beschrijving van de kaart. In tegenstelling tot bij de GBA versies moet je dus niet meer wisselen tussen menu's.



Het geluid is eerst licht en vrolijk en wordt bij het doden van monsters iets spannender, een beetje zoals in de serie, maar zonder de stemmen dan. Daarnaast zijn er ook geluidseffectjes voor het oproepen van monsters en dergelijke. Deze geluiden worden echter veel te veel herhaald en daarom is het dan ook leuker om zonder geluid te spelen. Het kan namelijk even duren om de game uit te spelen en dan wil je liefst niet de hele tijd naar hetzelfde geluid luisteren.

Duel Monsters echt ervaren is altijd al duur geweest want een goed deck samenstellen zal je veel geld kosten. Yu-Gi-Oh: Nightmare Troubadour biedt echter een goed alternatief. De game bezit dan misschien niet alle kaarten, maar wel de meest populaire kaarten en de belangrijkste kaarten van elk personage uit de animé. Het is dan ook perfect mogelijk hun decks na te bootsen om hen te verslaan. Dat maakt dit spel dan ook de ideale koop voor een Yu-Gi-Oh fan, zeker als je nog een vriend hebt met de game want dan kun je ook in de Ad-Hoc multiplayer elkaar uitdagen.