Gisteren konden jullie alles lezen over de Nintendo Switch 2, de opvolger van Nintendo's hybride systeem dat veel dingen hetzelfde doet, maar tegelijkertijd ook veel dingen aanpakt en verbetert. Bij de Switch 2 Experience in Amsterdam kon ik met diverse games aan de slag en in dit artikel lezen jullie mijn bevindingen.

Uiteraard toonde Nintendo zijn eigen paradepaardjes. Mario Kart World werd gebruikt als demonstratietitel om de Switch 2 te introduceren alvorens we deze game en een hele reeks anderen konden uitproberen. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat zelfs met vijf uur speeltijd er geen kans was om alle games te spelen. Zo waren Bravely Default, Drag x Drive, Civilization VII, Hades II en Split Fiction wel aanwezig, maar konden deze door tijdgebrek niet worden gespeeld, evenals beide Zelda Switch 2 Edition titels en de Gamecube Classics welke met aparte Gamecube controllers te spelen waren. Wat wel werd gespeeld was een gevarieerde mix van first-party en third-party games met verschillende set-ups. Te denken valt aan de handheld modus, of Docked modus met een Pro controller, via de Joy-Con los of met de Charging Grip zodat het een volledige controller wordt. Voor ieder wat wils dus! Onderstaande hands-on zijn in de volgorde van spelen.

Mario Kart World


Met Mario Kart begon de Experience en de titel werd gebruikt om ons wegwijs te maken met de Switch 2. Later was de game ook te spelen op de booth, maar deze was constant bezet, wat de populariteit nog maar eens onderstreept. De hands-on komt dus van de (korte) demonstratie. Hierbij kon ik zowel in handheld als in Docked modus spelen. In beide modi (Docked werd met een Switch 2 Pro controller gespeeld) zag de titel er kleurrijk en scherp uit en je kon merken dat Nintendo deze game terecht vooraan in de etalage zet. Hoewel ik niet de open wereld aspecten kon testen, kon ik in de races die we speelden wel telkens op elementen uit de omgeving rijden om zo een shortcut te nemen. Aan alles kon je merken dat Mario Kart World zeer gepolijst was, en klaar om de introductietitel voor de Switch 2 te zijn.

Cyberpunk 2077


Mijn weg vervolgde ik naar de uiterste hoek van het event, alwaar een 18+ stand was ingericht met Cyberpunk 2077 en Yakuza 0: Director's Cut. Ik speelde allereerst in de handheld modus in quality mode. Hier is duidelijk te merken dat de game gebruik maakt van DLSS om de resolutie digitaal op te hogen daar er duidelijk artefacten aanwezig waren toen ik mijn melee wapens gebruikte. Het 8-inch scherm poogde de kartelrandjes te verbergen. Toch was de titel onmiskenbaar Cyberpunk 2077 te noemen ondanks dat de build al enige weken oud was. In de Docked modus met de Pro controller in quality mode kreeg ik een meer traditionele ervaring voorgeschoteld die veel leek op de bestaande versies van de game, waarbij de titel visueel vergelijkbaar was met de PlayStation 4-versie. Omgevingen zagen er gedetailleerd en kleurrijk uit en was voor mij de beste manier om Cyberpunk te spelen. Als enige ontwikkelaar op het event waren er leden van CD Projekt Red aanwezig waar zij bevestigden dat ze DLSS gebruikten, en ook veel hadden opgestoken van The Witcher 3 port op de oorspronkelijke Switch. Al deze ervaringen kwamen van pas bij deze port naar Switch 2.

Yakuza 0: Director's Cut:
Daarna was het de beurt aan Yakuza 0: Director's Cut. Een verbeterde versie van de Sony PlayStation 3 en 4 titel welke in 2015 verscheen. Nieuw was de mogelijkheid tussen Engelse en Japanse voice-overs, waarbij ik voor deze laatste koos in Docked modus met Pro controller. Hoewel de titel vloeiend liep en scherp oogde werd naarmate ik langer speelde tevens duidelijk dat dit een game van de vorige generatie is (namelijk: de PlayStation 3). Omgevingen zien er gewoontjes uit, animaties zijn ronduit houterig en ook het battle systeem deed mij denken aan vroeger. Het verbaasde mij dat dit een Switch 2 titel betrof omdat dit naar mijn idee prima op de originele Switch had gekund. Zeker geen slechte impressie, maar deze poort voelde als een third party verplichting.

Street Fighter 6


We vervolgden onze weg met Street Fighter 6. Een titel die zowel op last-gen als current-gen consoles is verschenen. Ik speelde de game in de Docked modus. Voor vechtspellen zijn een aantal zaken cruciaal: de framerate, en de input lag, oftewel de tijd die het kost voor het spel om een druk van de knop te vertalen in een actie op het scherm. Dit leek in mijn speelsessie aardig goed gelukt. Ik speelde daarbij als Ryu en als Juri en hoewel ik met een hoge CPU graad met de grond gelijk werd gemaakt door M.Bison bewoog de game soepel over het scherm, al is wel duidelijk dat het niet lijkt op de current-gen iteraties en meer in lijn met de generatie ervoor. Dat neemt niet weg dat dit Street Fighter 6 on-the-go is en daarmee een prima third-party aanvulling in de launch lineup.

Super Mario Party Jamboree (Switch 2 Edition)
Vervolgens was het tijd om wat sfeerbeelden te maken en wat close-ups te maken van de Switch 2 zelf. Ik werd vervolgens benaderd door een groepje dames die nog iemand zochten om Super Mario Party Jamboree te spelen. Hier maakte ik kennis met de muisfunctionaliteit van de Switch 2, waar Jamboree een aantal minigames voor heeft gemaakt. Iedere minigame werd voorafgegaan door een korte demonstratie om te wennen aan dit nieuwe spelelement. In verschillende minigames stuurden we opwindautootjes naar de overkant, stapelden we personages uit Mario op om de grootste toren te maken, sleepten we verschillende e-mails naar de juiste prullenbak of moesten we met een spuitbus verschillende Bob-ombs in de juiste kleur krijgen.

In alle minigames werd duidelijk hoe intuïtief de muis werkt en tevens samenwerkt met de gyroscoop. In het spuitbussenspel gebruikte je de muis om te sprayen en schudde je de Joy-Con middels de gyroscoop om deze bij te vullen. Het speelse gemak waarmee dit gepaard ging zorgde voor veel plezier en maakte duidelijk dat de muisfuncties meer dan een zinvolle toevoeging zijn aan de console.


Jamboree TV
Nadat we gewonnen hadden in Mario Party werden we naar de volgende stand geleid, waar Jamboree TV aanwezig. Hier kwamen de Nintendo Camera en GameChat prominent naar voren: Onze gezichten werden als avatars gebruikt in de nieuwe minigames waarbij we elkaars reactie konden zien. Zo moesten we op blokken stompen voor muntjes en Goomba's op ons hoofd balanceren. In de laatste van drie minigames was het de bedoeling zo hard mogelijk te schreeuwen waarna Bowser (in zijn eigen show de Bowser Show) ging bepalen wie de winnaar was. Jamboree TV maakte van een al fantastische partytitel een must have als je met vrienden een gameavond wil houden.

Metroid Prime 4: Beyond (Switch 2 Edition)
Na al dat geschreeuw en actieve beweging was het tijd om naar een titel te gaan die ik de hele dag al in de gaten zat te houden, maar telkens vol zat. De Metroid Prime reeks heeft veel nostalgische waarde voor mij, waarbij Hunters voor de Nintendo DS een fantastische game was. Hoe gaaf was het dan ook, dat bepaalde tactieken met de Morph Ball in Beyond nog gewoon bleken te werken. Ik speelde in Docked met performance modus op de losse Joy-Cons. Daar de controls niet geïnverteerd waren, kostte het even wat tijd om bij te stellen. Maar zodra dat gedaan was, konden we aan de slag en hoe. De nieuwe Prime liep als een zonnetje en speelde voorbeeldig. Het is duidelijk te zien dat het een cross-gen titel is met de eerste Switch, maar dat maakte voor mijn ervaring niet veel uit. Het was Metroid Prime, en het is Metroid Prime. De omgevingen zagen er kleurrijk uit en je kan merken dat er is afgekeken naar Halo voor het totale kleurenpalet. Niet zo verwonderlijk daar een deel van het team bij Retro Studios aan de Halo-reeks heeft gewerkt. Dit heeft alles in zich om een system seller te worden en was de meest gepolijste titel op het event.

Hogwarts Legacy


Daarna keerde ik terug naar de third-party stands, waar ik aan de slag ging met Hogwarts Legacy in Docked mode met de Pro controller. Algauw werd duidelijk dat Hogwarts niet echt soepel liep en zelfs de vereiste dertig beeldjes per seconde niet echt haalde. Ik vroeg aan een aanwezige medewerker wat hij ervan vond en ook hij moest toegeven dat de titel moeite had om soepel te lopen. Dit was tijdens een gevechtssituatie bij een brug, maar ook na deze momenten bleek de titel niet lekker aan te voelen. Alsof de titel op een te hoge resolutie draaide, maar de beeldkwaliteit was ronduit slecht te noemen. Hogwarts Legacy was daarmee een titel die een slechte indruk achter liet en waarvan ik hoop dat dit niet het eindproduct zal zijn van wat straks in de schappen zal liggen.

Kirby and the Forgotten Land (Switch 2 Edition)


Om deze ietwat nare smaak weg te spoelen ging ik naar de Kirby stand, welke vrijwel de hele dag rustig bleef en ik vroeg mij af waarom, want de Switch 2 Edition van Kirby bleek ontzettend leuk. Ik speelde in Docked, met de Joy-Cons in hun Charging Grip als een controller. Het viel gelijk op: Kirby is geen visueel hoogstandje. Dit had meer weg van een Wii titel dan een Switch 2 of Switch 1 game. Maar het oog is slechts het halve werk, want de game was ontzettend leuk om te spelen. Kirby kan wederom de krachten van vijanden overnemen en doet dat in kleurrijke werelden die constant veranderen en overlappen. Met een power-up kon ik grote afstanden overbruggen in een nieuwe verhaalcampagne. De game is al drie jaar oud, maar met de nieuwe campagne kon ik mij prima vermaken.

Nintendo Switch 2 World Tour
Ik kon deze titel maar zeer kort spelen daar ik klaarblijkelijk in de speelsessie van iemand zat die was weggelopen. World Tour is letterlijk een introductie met de Switch 2. Op een virtuele Joy-Con kon de speler zich verplaatsen en kleine demonstraties proberen. Degene die ik speelde, gingen over de verbeterde HD rumble, waarbij ik op het scherm moest aangeven aan welke kant van het audiospectrum de trillingen sterker werden. World Tour belichaamt vooral het educatieve aspect van de Switch 2. Het is daarom frappant dat deze titel niet inbegrepen zit bij de console, maar waar je de portemonnee voor moet gaan trekken.

Donkey Kong Bananza:


Als laatste kwam Donkey Kong Bananza, welke ik in Docked speelde met de Joy-Cons in hun Charging Grip. Een geheel nieuw Donkey Kong avontuur, met destructie als een gameplay element. Hoe werkt dat? Ik kan je zeggen: ik heb zelden zoveel lol gehad als in Bananza. We moesten al gravend en slopend op zoek naar de diamanten banaan waarbij opviel dat letterlijk alles te vernietigen is. Je kan hele kuilen graven voor je mede- of tegenstanders terwijl je goud verzamelt genaamd Banandium welke je weer kan inwisselen voor power ups. Ook is de omgeving volledig interactief en kan je spullen oppikken welke je naar tegenstanders kan werpen. De game doet bij wijlen denken aan Zelda door diens kleurgebruik. Wel had al deze destructie een prijs, de switch (geen grap) naar een cut-scene ging gepaard met een framedrop en ook de overzichtskaart liep niet soepel, toch wel opvallend voor Nintendo begrippen.

Het was misschien de enige smet op een sleeper hit voor Nintendo, want Bananza deed mij terugdenken aan mijn eerste gespeelde titel ooit: Donkey Kong Country op de Super Nintendo. En als een nieuwe Donkey Kong een dergelijk gevoel weet te geven, dan krijg je het gevoel te maken te hebben met iets magistraals. Of de volledige game ook zo zal zijn zullen we zien wanneer Donkey Kong Bananza lanceert op 17 juli.