Na het opgenomen te hebben tegen Donkey Kong, tot papier gebouwen te zijn in Paper Mario en een feestje te hebben gevierd in Jamboree kan Mario opnieuw op avontuur gaan, ditmaal samen met zijn broer om Concordia een reddende hand te bieden.
Een nieuw deel in de Mario & Luigi RPG-serie mag je opvallend noemen. De Japanse studio AlphaDream ontwikkelde meerdere games, tot ze hun deuren in 2019 sloten vanwege een faillissement. Gelukkig werd ontwikkelaar Acquire, bekend van onder andere Octopath Traveler, aan de slag gezet om de serie een vervolg te geven en dit doen ze op geheel eigen wijze, zonder het verleden te verloochenen. Wat al meteen opvalt zijn de bijzondere graphics. De beelden zijn nog het beste te omschrijven als cartoonesk, met dikke belijningen die wellicht iets minder detail bevatten, maar dat ruimschoots goedmaken met hun stijl.
Daar waar ik in het begin even slikte toen wederom Mushroom Kingdom werd voorgeschoteld brengt een mysterieus portaal het duo al snel naar de wereld van Concordia. Ooit betrof dit één groot continent met als levendig middelpunt de Uni-Tree, dat met zijn energie Connectar de verschillende gebieden met elkaar verbond. Wanneer een kwade kracht de boom laat sterven brokkelt het continent in stukken die afdrijven in de zee. Het vervolg laat zich raden. Reizend op Shipshape Island – zoals de naam al aangeeft een combinatie van een schip en een eiland – bezoeken de broers de afgedreven eilanden om ze in hun oude glorie te herstellen.
Mocht je een nieuwkomer zijn in de RPG-serie dan hoef je niet bang te zijn om met een achterstand te beginnen. Er wordt ruimschoots de tijd genomen om je alle facetten uit te leggen, wat resulteert in een dermate trage opzet dat dit voor oudgedienden af kan schrikken. Probeer deze eerste uren, die vol zitten met herhalende gevechten omdat er nog weinig variatie wordt aangereikt, alsmede lange dialogen die je niet over kunt slaan, toch door te komen. Wat hier gelukkig bij helpt is de leuke humor, de wederom zeer goede Nederlandse vertaling en de leuke personages die je ontmoet. Want hoewel er zeker bekende gezichten opduiken blijven ze niet hangen in het verleden. Met veel referenties naar elektriciteit, zoals Snoutlet met een stekker als neus en grappige verwijzingen naar energie en kabels.
Hoewel je vele eilanden bezoekt gaat dit nooit vervelen omdat ze allemaal een unieke insteek hebben. Bij het ene eiland waan je jezelf in een schilderij, terwijl je hierna een discokoning ontmoet die op zoek is naar een specifiek item. Deze hoofdopdrachten gaan samen met sidequests die eigenlijk het minst interessante onderdeel vormen. De beloning, veelal in de vorm van nieuwe gear, zijn grotendeels verwaarloosbaar omdat je al een hoger level in bezit had. Toch zijn er wel degelijk redenen om terug te keren naar eerder bezochte eilanden, zo krijgen de broers nieuwe kwaliteiten die je in staat stellen om op plekken te komen die eerder nog niet bereikbaar waren.
Het grootste deel van de gameplay is weggelegd voor de turn-based gevechten. Ondanks een traag begin, waarbij je enkel op iemand springt of een hamer kunt gebruiken, is er na de eerste uren genoeg verdieping om te blijven boeien. Mario en Luigi vechten ieder apart en met de juiste timing kun je aanvallen extra kracht bij zetten of beter verdedigen. Hiernaast kunnen de broers ook hun aanvallen combineren voor extra schade en kun je gebruik maken van Battle Plugs die fungeren als tijdelijke power-ups die je na verloop van tijd weer op moet laden. Daar waar een zelfde aanvalspatroon in eerste instantie voldoende is om vijanden te verslaan zul je na verloop van tijd hun unieke kwaliteiten moeten ontdekken en tactisch na moeten denken om als winnaar uit de bus te komen. Wat hierbij helpt is Luigi’s Logica, momenten waarop Luigi een ingenieus idee, zowel tijdens verkenning als de gevechten.
Mede door het trage begin kun je makkelijk veertig uur in het hoofdverhaal stoppen en dit aantal nog eens met tien uur verhogen als je er meer uit wil halen. Deze uren zul je helaas alleen moeten spenderen, daar waar de gameplay zich uitstekend leent voor coöperatieve inbreng is dit helaas niet aanwezig. Waar je ook rekening mee moet houden is dat de Nintendo Switch op technisch vlak haar leeftijd wel begint te laten zien. Laadtijden, zo ook voorafgaand aan ieder gevecht, zijn net wat te lang en ook de framerate is niet altijd even stabiel. Dit laatste is voornamelijk vervelend als er timing bij komt kijken. Er zijn dus weliswaar wat verbeterpunten aan te dragen, gelukkig neemt dit niets weg van de charme.
Beoordeling
75
Mario & Luigi Brothership is doordrenkt met humor, afwisselende locaties en een unieke grafische stijl, om hier ten volle van te genieten moet je wel de eerst uren door zien te komen, die juist gekenmerkt worden door herhaling.
