Na de Pixel Remasters voor Final Fantasy kijkt Square-Enix nu naar een comeback voor de oudste Dragon Quest-games. Ontwikkelstudio Artdink bouwt de originele Nintendo Entertainment System trilogie opnieuw op in de HD-2D stijl van Octopath Traveler en Triangle Strategy. De nieuwe versies van Dragon Quest I en II komen volgend jaar, maar Dragon Quest III HD-2D Remake is nu reeds beschikbaar voor Nintendo Switch, PC, PlayStation 5 en Xbox Series S/X.

Het was een waar genoegen om de oude Final Fantasy-games opnieuw te spelen, maar de ambitie van de Pixel Remaster-games was eerder beperkt. De games kregen een lichte grafische update, naast een serie quality-of-life updates. Artdink is een pak ambitieuzer voor deze Dragon Quest III HD-2D Remake, waardoor deze ook alleenstaand voor de volle pot op de markt komt. Deze ambitie komt natuurlijk het meest opzichtig tot uiting in de grafische verbeteringen. De originele Nintendo Entertainment System-game was natuurlijk mooi voor zijn tijd, maar het is duidelijk dat dat het origineel ondertussen zwaar gedateerd is. De game is daarom volledig opnieuw ontworpen, waarbij er gekozen is voor de combinatie van een klassieke, kleurrijke 2D sprite-look voor de karakters, terwijl de omgevingen en achtergronden een 3D stijl hebben gekregen. De omgevingen hebben hierdoor eveneens meer reliëf gekregen, zodat kleine hellingen nu echt een hindernisje zijn in plaats van een grafisch detail. De 2D karakters en de 3D achtergronden worden gecombineerd in een isometrisch aanzicht zodat de sprites steeds optimaal zichtbaar zijn.


De aanpak is eigenlijk een gigantische evolutie ten opzichte van het origineel, die eerder uit een bovenaanzicht werd bekijken, maar het transporteert de speler toch terug in de tijd. De game heeft namelijk de mate van detail die wordt verwacht van hedendaagse games, inclusief moderne quality-of-life improvements in de menu’s, maar Artdink bewaart tegelijkertijd wel dezelfde atmosfeer. Het lijkt eigenlijk de game die dertig jaar terug had moeten verschijnen, hadden de consoles toen voldoende krachtig geweest. De designs van Akira Toriyama komen dan ook echt tot hun recht op een manier die vreugde opwekt in de harten van de nostalgische Role Playing Game fans. Omgevingen zijn door deze aanpak ook een pak groter geworden, waardoor de dungeons en dergelijke groter worden en de game eveneens een pak langer duurt. Om het plaatje helemaal af te maken heeft de game niet alleen een vernieuwde soundtrack gekregen, maar is er nu ook voice-acting aanwezig in een deel van de cutscenes om de belevenis een extra boost te geven.

Artdink heeft echter niet alleen gewerkt aan het audiovisuele. Er is ook een hoop werk gedaan om de Dragon Quest III ervaring te verlengen. De essentie van de game – de naamloze protagonist, nakomeling van de legendarische held Ortega, vertrekt op avontuur om het monster Baramos opnieuw te verslaan – is bewaard, maar er zijn overal nieuwe elementen toegevoegd. Er is nu bijvoorbeeld meer aandacht voor het verhaal van Ortega en er zijn verschillende extra objectieven toegevoegd om sidequests meer impact te geven, waardoor deze nu meer om het lijf hebben. Het origineel kon eveneens wat verwarrend worden, omdat de speler te veel vrijheid kreeg. Die vrijheid is natuurlijk niet ingeperkt, maar de speler kan nu conversaties met NPCs opslaan om details gemakkelijker te kunnen nalezen om dusdanig de weg te vinden. Daarnaast is het ook mogelijk om de volgende bestemming gewoon te laten markeren, waardoor de game wat minder denkwerk vergt. Rondzoeken blijft gelukkig wel belangrijk om alle sidequests, optionele bazen en geheimen te ontdekken, maar het markeren van objectieven helpt wel om verder te komen in nood.


De verbeteringen aan het vechtsysteem volgen een zelfde patroon. De kern – een doodeenvoudige turn-based strategy – blijft bewaard, maar alle klassen zijn aangepakt om nieuwe vaardigheden toe te voegen waardoor deze nuttiger worden. Dit was belangrijk, want in het origineel waren vooral de magiërs nuttig. Dat is nu duidelijk veranderd, waardoor er meer variatie in het vechtsysteem komt. Artdink heeft zelfs een nieuwe klasse toegevoegd: de Monster Wrangler die sterker wordt naarmate de speler meer monsters vangt, die dan gebruikt kunnen worden in de eveneens nieuwe Monster Arena mode. De gevechten worden door deze nieuwe toevoegingen ietwat gemakkelijker, maar dat is geen ramp. Het origineel was namelijk eerder aan de moeilijke kant, waardoor er zelfs nu nog een zekere mate van grinding nodig is om voldoende sterk te worden. Zelfs op de nieuwe, lagere moeilijkheidsgraad is het nodig om voldoende tijd te investeren in het versterken van het team. De genereuze auto save betekent gelukkig dat af en toe eens verliezen geen groot tijdsverlies is.

Er is wel een ongelukkig minpunt: het origineel had een zeer hoge encounter rate, wat gezien de kleinere omgevingen leidde tot een ideale balans. Het aantal gevechten lag net hoog genoeg om zonder problemen aan de volgende bestemming te raken, en toch voldoende sterk te worden. De omgevingen zijn nu groter geworden, waardoor er meer ruimte te overbruggen valt, maar de encounter rate is niet aangepast waardoor het aantal gevechten simpelweg te hoog ligt. In de Pixel Remaster games was het dan mogelijk om eenvoudigweg de encounters (tijdelijk) uit te schakelen, maar dergelijke optie is niet aanwezig in deze HD-2D Remake. Misschien een idee voor de aankomende Dragon Quest I & II HD-2D Remake. Dragon Quest III HD-2D Remake beschikt gelukkig ook over een uiterst intelligente auto-battle mode waarbij karakters automatisch de beste technieken voor elke situatie kiezen, inclusief optimalisatie van de Magic Points, zodat de speler alleen in baasgevechten moet focussen op de strategie. In de andere gevechten kan de speler één of meerdere karakters overlaten aan de computer.