De remasters en remakes vliegen ons de laatste jaren om de oren en ook Sonic wil hier niet op achter blijven. Het origineel in een nieuw grafisch jasje steken is alleen wat karig en dus krijgen we er een geheel nieuwe campaign bij geleverd, die geheel in het teken staat van Shadow.

Sonic Generations verscheen in 2011 en vormde een mix van de klassieke 2D levels, afgewisseld met de modernere 3D levels. Nu wil ik niet teveel in herhaling vallen ten opzichte van onze oorspronkelijke review uit 2011, de genoemde positieve en kritische punten blijven namelijk overeind staan. Dit betekent het een heerlijke ode is aan oudere Sonic-games, alleen ligt de snelheid op momenten dermate hoog dat het lastig is om het overzicht te bewaren en gevaren tijdig uit de weg te gaan. In deze vernieuwde versie ziet alles er net wat beter uit, toch hoef je geen wonderen te verwachten. Vanwege de hoge snelheid valt het amper op, wanneer je echter stil gaat staan is duidelijk dat het een remaster betreft die zijn oorsprong op de Xbox 360 en PlayStation 3 niet van zich af weet te schudden. Kijken we puur naar Sonic Generations, Shadow nog even buiten beschouwing gelaten, dan zijn er ook geen verdere toevoegingen gedaan.


Geheel nieuw is een apart hoofdstuk dat in het teken staat van Shadow. Met zijn eigen verhaal, waarin Black Doom een centrale rol speelt, en een opzet die door de wisseling van 2D- en 3D-secties doet denken aan Sonic. Toch is het te makkelijk om daarmee al een conclusie te geven. Daar waar er in Sonic Generations een duidelijke scheidingslijn is tussen 2D en 3D is dit bij Sonic een stuk meer organisch. Kritieken uit deze game zijn ook ter harte genomen, zo krijg je minder vaak te maken met obstakels die je snelheid abrupt beëindigt en voelt de algehele besturing net wat vloeiender aan.

Hiernaast brengt Shadow meer verdieping in de gameplay. Middels Relics verkrijgt hij nieuwe krachten, zoals het tijdelijk stil kunnen zetten van de tijd om moeilijke secties te overwinnen, gooien van speren om schakelaars om te zetten en hij laat zich vleugels aanmeten om kortstondig te vliegen. Deze kwaliteiten komen goed van pas tijdens de baasgevechten, met als kritiek dat niet altijd duidelijk is wat op deze momenten van je wordt verwacht. Een ander kritiekpunt is dat de game je regelmatig verplicht om terug te gaan en uitdagingen te voltooien om verder te komen. Te denken valt aan het behalen van time trials of het verslaan van een specifiek aantal vijanden, waarmee je sleutels verdient. Hoewel niet al te lastig was het beter deze geheel optioneel te laten, ondanks dat ze de spelduur verlengen die met zo’n vijf uur niet heel lang is.


Sonic Generations werd gemaakt als een ode aan Sonic games en om deze lijn verder door te trekken zijn er vele collectibles te verzamelen, zoals artworks of remixes van muzieknummers. Het is een leuke manier om je langer bezig te houden, evenals het behalen van S-rankings binnen de levels en het verkennen van de hubwereld. Hiermee is duidelijk dat het Sonic Generations nog altijd een ode is aan vele jaren van Sonic en Shadow doet hier nog eens een schepje bovenop. Deze laatste toevoeging ziet er ook net weer wat beter uit en vond ik persoonlijk net even wat interessanter, waarmee het als totaalpakket laat zien dat de blauwe én de zwarte egel gezamenlijk verschillende generaties aan kunnen spreken.