Na tien jaar was het moment daar. Het moment waarop Electronic Arts niet langer de exclusieve Star Wars rechten in handen had en ook andere ontwikkelaars aan mogen tonen wat ze met de franchise kunnen doen. Massive Entertainment wil ons overtuigen met Star Wars Outlaws, een game waarin ditmaal eens geen Jedi de hoofdrol opeist.
De verhaallijn van Star Wars Outlaws is te plaatsen tussen The Empire Strikes Back en Return of the Jedi, zonder de hoofdpersonen van deze films prominent op de voorgrond te plaatsen. In plaats daarvan maken we kennis met Kay Vess en haar trouwe kompaan Nix. Het duo staat op de laagste treden van de criminaliteit, tot ze besluiten om een grotere slag te slaan. Uiteraard gaat dit mis en jaagt ze de Sixth Kin organisatie tegen zich in het harnas, met als enige optie om op de vlucht te slaan. Ze ziet dit niet als een waarschuwing, het is eerder een opstapje naar een nóg grotere roemruchtige reputatie. In een snel tempo wordt ze bedrogen door de Rebel Alliance, moet ze de schuld dragen van een mislukte operatie en krijgt ze de Zerek Besh organisatie achter zich aan als ze besluit hun grootste ruimteschip te stelen. Het moge duidelijk zijn, daar waar Kay en Nix gaan volgen de problemen al snel.
Toch staan ze er niet alleen voor. Door opdrachten aan te nemen van de verschillende facties kom je in een goed boekje en dit brengt diverse voordelen met zich mee. Je bent bijvoorbeeld vrij om rond te lopen op hun grondgebied zonder dat je teruggefloten zult worden en krijgt korting als je bij hun handelaren geld spendeert. Hier staat alleen wel wat tegenover. Positief ontvangen worden door de één betekent veelal dat de ander zich benadeeld voelt. Niet gek ook wanneer je besluit om de ingewonnen informatie tijdens een missie op het laatste moment alsnog aan een ander te verkopen. Het voortdurend verschuiven van je positie is een interessante mechaniek, alleen door het in vrijwel iedere missie toe te passen moet wel gezegd worden dat ze hun hand overspelen en het speciale ervan na verloop van tijd afneemt.
Outlaws speelt zich af op een vijftal planeten, namelijk Kay’s thuishaven Cantonica, de woestijn Tatooine, Toshara Moon waar de Pyke Syndicate opereert, de jungle Akiva en de bevroren stad Kijimi. Ieder van deze locaties is groot genoeg zodat verkennen daadwerkelijk resulteert in beloningen en gelukkig heb je een speederbike om dit op een goede snelheid te kunnen doen. In tegenstelling tot veel andere Ubisoft games ben je geen posten aan het beklimmen of andere middelen aan het aangrijpen om de map bloot te leggen. Sterker nog, om beloningen te verkrijgen staat er zelfs geen groots uitroepteken op je map. In plaats daarvan luister je een gesprek af om informatie te verkrijgen over waar een schat mogelijk verstopt ligt. Vervolgens is het aan jou om naar deze omschreven locatie te gaan en zelf op onderzoek uit te gaan. Door deze opzet haal je ook een stuk meer voldoening uit het verkrijgen van je beloning.
Deze vrije verkenning is in de eerste uren nog niet aan te raden. Met enige regelmaat kwam ik op plekken waar ik eigenlijk nog niets te zoeken had, simpelweg omdat het me aan het juiste materiaal ontbrak om de beloning te innen. Het is dan ook verstandig om je in de eerste uren op het hoofdverhaal te richten, zodat je elektrische panelen kunt inschakelen en muren op kunt blazen. Deze hoofdmissies zijn, en dat is een kritiek die ook voor veel andere missies zijn op te tekenen, wel erg herhalend. Veelal zal Kay sluipend te werk moeten gaan en Nix in moeten zetten om iets te stelen of een bewaker af te leiden. Mocht je opgemerkt worden dan zit er niets anders op dan je wapen te trekken en al schietend je weg te vervolgen. Omdat Kay zelf slechts over één geweer beschikt, die je wel kunt upgraden, voelen de vuurgevechten na verloop van tijd wat saai aan. Weliswaar kan Kay bij voldoende adrenaline nog in een slow-motion drie vijanden markeren om direct uit te schakelen en kun je de wapens van vijanden oppakken, zodra de munitie echter op is zal ze deze weer aan de kant gooien. Wat dan natuurlijk ook niet helpt is dat de intelligentie van de vijanden wisselvallig is. Al met al is het net te weinig en repetitief om gedurende 25 uur indruk te blijven maken, de tijd die ik erover deed om het hoofdverhaal en de nodige side content te doen.
Naast de meer gesloten secties waarin de stealth en actie zich afspeelt geven de planeten juist de vrijheid om lekker op je speederbike rond te cruisen en de omgevingen te verkennen. Deze locaties voelen stuk voor stuk levendig aan. Je ziet er schepsels die je in de dierentuin niet tegen zult komen en belandt in random encounters van buitenaardse rassen. Tijdens het verkennen verschijnen er vraagtekens als teken dat er iets interessants nabij is en hier gaat een klimsectie mee gepaard om er daadwerkelijk te komen. Dit platformen werkt niet altijd even lekker en het enkel kunnen inzetten van een grijphaak op specifieke punten zorgt voor enige beperking. Het bereiken van een vraagteken om erachter te komen wat hier verborgen zit resulteert vaak in een zoektocht naar dat ene punt waar je omhoog kunt klimmen, of je gaat op goed geluk tegen muren springen. Een andere vrijheid vinden we in de ruimte zelf. Met haar Trailblazer schip kan Kay van planeet naar planeet vliegen, ondertussen afrekenend met vijanden die het op haar voorzien hebben. De besturing is ietwat log en ook hier is op te tekenen dat de secties in de ruimte na verloop van tijd wel wat herhalend worden.
Los van deze hoofdlijnen is er genoeg te beleven als je hier zin in hebt. Want hoewel ik het kaartspel Sabacc prima links had kunnen laten liggen schoof ik regelmatig aan bij een tafel om even een potje te spelen. De regels zijn simpel, terwijl er tegelijkertijd een diepere, strategische laag aan verbonden is. Je kunt zelfs Nix inzetten om even te spieken welke kaarten de andere spelers aan tafel hebben. Verder kun je nog mee doen aan speedraces, een hoge score proberen te halen op de arcadekasten, een mini-game spelen waarin je samen met Nix een maaltijd nuttigt of je waagt een gokje bij een variant op de paardenraces. Kleine tip: ga niet zomaar op de deelnemers gokken, beter is het om eerst informatie in te winnen zodat je een grotere kans hebt om te winnen. Andere elementen waar je mee te maken krijgt, die wel onderdeel vormen van het verhaal, zijn een ritmisch lock-pick systeem en puzzels die lijken op het spelletje Mastermind. Mocht je hier geen zin in hebben kun je ze ook uitschakelen in het menu.
Wat ik zeer verfrissend vond is dat er geen skill trees zijn voor Kay en Nix. In plaats daarvan zijn er Experts, specialisten in specifieke onderwerpen die je toegang geven tot nieuwe mogelijkheden als je aan hun voorwaarden voldoet. Enkele voorbeelden zijn het verhogen van je gezondheid als je tien Imperial soldaten weet uit te schakelen terwijl je Wanted Level niveau drie of hoger is, het kunnen springen met je speeder als je een sprong van zestig meter hebt gemaakt zonder te crashen of het langer af kunnen leiden van een vijand nadat je bent ontdekt door drie vijanden vanuit stealth uit te schakelen en bovendien vijf vijanden met mêlee aanvallen te hebben verslagen. Middels een handige tracker heb je altijd een goed overzicht hoe je tot deze mogelijkheden komt zodat je niet voortdurend een menu in hoeft te duiken.
Op technisch vlak ben ik overwegend positief, alleen dien je wel direct een keuze te maken. Wanneer je Star Wars Outlaws opstart doe je dit in een 21:9 beeldverhouding, waardoor je boven en onder aan het scherm zwarte randen hebt. Een filmisch uiterlijk dat je moet liggen, en anders kun je direct het optiemenu induiken om het uit te schakelen. Sowieso wil de ontwikkelaar inzetten op een filmische ervaring, zo zijn de buitenranden van je scherm soms net iets waziger om een zeker effect te realiseren. Mij stoorde het niet, maar als je er gevoeliger voor bent is dit iets om rekening mee te houden. Wat dan juist weer helemaal niet filmisch is zijn de momenten waarop een vijand ineens in een paneel staat, aan een muur blijft plakken of in de lucht zweeft. Iets wat ik overigens makkelijk als ‘grappig’ weg wil zetten, de momenten zijn namelijk spaarzaam en zorgden er nooit voor dat ik een missie moest afbreken. Minder leuk waren de crashes en een savegame die niet meer in wilde laden, gelukkig zorgde een handmatige save ervoor dat ik niet ver terug werd geplaatst.
Als we het verder hebben over de combinatie Star Wars en filmisch mag de muziek niet onbesproken blijven. Al bij de eerste deuntjes is het gevoel van de franchise duidelijk waarneembaar en ook de stemacteurs dragen hier hun steentje aan bij. Zowel Kay als Nix en de personen die ze ontmoeten hebben allen een zekere charme, of het ontbreekt ze hier juist compleet aan als hun rol hierom vraagt. Sowieso is Nix één van de meest schattige personages die ik de laatste tijd heb gezien en hoewel het wat ver gaat om hem in een standalone game te laten schitteren zie ik hem graag nog eens terugkeren.
Beoordeling
75
Star Wars Outlaws weet een heerlijke setting te creëren die passend is bij de franchise, alleen blijven ze achter als het gaat om gameplay. Het schieten heeft slechts beperkte mogelijkheden en de combinatie van stealth en actie valt te snel in herhaling. Repetitiviteit ligt hierdoor op de loer, terwijl de ontwikkelaar tegelijkertijd de bekende Ubisoft-formule weet te doorbreken door nu eens niet te vertrouwen op het openen van de map en een standaard skilltree. De potentie is dan ook zeker aanwezig, alleen zijn er de nodige verbeterpunten voor een eventueel vervolg.
Zelf nog maar enkele uren in de game zitten, maar kan me al vinden in enkele van de genoemde kritieken. Kay is een prima personage, maar een pistool is geen lightsaber en daarmee is de combat best saai te noemen. Gelukkig is de Star Wars vibe wel degelijk aanwezig en daardoor heb ik zeker geen behoefte om te stoppen.
