Bij het horen van de naam Teyon lopen bij veel gamers de rillingen over de rug. De studio was in 2014 verantwoordelijk voor Rambo: The Video Game en de titel kreeg de twijfelachtige eer om in veel lijstjes tot 'slechtste game van het jaar' bekroond te worden. In de jaren die volgden hebben ze geen games van betekenis gemaakt en het is dan ook te hopen dat ze zich nu kunnen herpakken met Terminator: Resistance.
Hoewel Resistance vrijwel tegelijkertijd verschijnt met de film Terminator: Dark Fate staan de twee geheel los van elkaar. Sterker nog, ondanks dat de game inhaakt op de originele film en diens sequel ontwijkt het alles wat zich na Terminator 2: Judgement Day heeft afgespeeld. In het jaar 2028 hebben de robots de touwtjes stevig in handen en zijn er groeperingen die trachten tegenstand te bieden. Jacob Rivers vormt onderdeel van één van deze verzetten en na een aanval op zijn team blijft hij als enige overlevende achter nadat een onbekende hem weet te redden. Het levert hem een plaatsje op de lijst van meeste gezochte personen op en maakt hem tot belangrijk doelwit. Zeker als hij probeert om de zuidelijke divisie te bereiken om weerstand te kunnen bieden tegen de lijn der vernietiging waarmee de Terminators de mensheid probeert te vernietigen.
Als we de gameplay zouden ontleden tot de basis dan is het een dertien in een dozijn (first-person) shooter die weinig bijzonders doet. Toch zouden we de ontwikkelaar hiermee tekort doen aangezien ze getracht hebben om wat meer verdieping aan te brengen. Te denken valt aan stealth, het craften van ammo of andersoortige hulpmiddelen en een skilltree. Allemaal leuke ideeën die in de praktijk slecht geïmplementeerd zijn. Omdat je al snel in de game het beste wapen in je handen krijgt gedrukt is stealth nergens meer nodig, crafting speelt geen rol van betekenis aangezien je deze zelfde materialen op makkelijkere manieren kunt verkrijgen en in de skilltree is het enkel nodig om je lockpicking te verbeteren, hetgeen op zichzelf een vrijwel exacte kopie is van Fallout. Het is niet de enige rare keuze, om iets te hacken dien je een potje Frogger te spelen.
De reis naar de zuidelijke divisie brengt je langs diverse semi-open omgevingen waarin een ieder iets van je nodig lijkt te hebben. Als je immers toch je leven waagt voor de mensheid, waarom dan niet meteen even wat opdrachtjes voor ze opknappen? Het voelt misplaatst en geeft geen slechts minimale verdieping aan het dialoogsysteem dat uiteindelijk resulteert in diverse eindes. De ontwikkelaar vond het zelfs een goed idee dat vrouwelijke karakters je seks aanbieden als je ze helpt, inclusief begeleidende cutscene om het nog ongemakkelijker te maken. Was er niemand die hier even in kon grijpen? Of trachten ze te verbloemen dat er nog veel meer mis is met de game?
Daar waar Terminator exemplaren als de T-800 normaliter angst in moeten boezemen is dit al snel niet meer het geval. Zoals eerder aangestipt krijg je al veel te snel een sterk wapen in handen die de rest van het arsenaal overbodig maakt en je guns blazing te werk laat gaan. Enige weerstand hoef je niet te verwachten aangezien de kunstmatige intelligentie non-existent is. Ze zien je soms niet staan en zelfs als je aanwezigheid opgemerkt is blijven ze op één punt staan zonder dekking te zoeken. Hoewel de semi-open levels op papier misschien nog interessant klinken blijkt ook hier weinig reden om enthousiast te worden, de opzet is uiteindelijk dermate kleinschalig dat er geen reden is om een omtrekkende beweging te maken. Alsof de game door dit alles nog niet gemakkelijk genoeg is krijg je ook nog eens een nachtkijker om vijanden door muren heen te spotten. De studio reikt je op deze manier alle nodige middelen aan om de game in acht tot tien uur uit te spelen en daarbij ook nog het gros van de sidequests mee te pakken. Aan het einde krijg je weliswaar nog een overzicht van je gemaakte keuzes en de bijbehorende impact, voor mij was het geen reden om het spel nog eens door te spelen en daarnaast ontbreekt het ook aan een multiplayer.
Daar waar de gameplay geen indruk maakt is dit voor de graphics evenmin het geval. Gezien de setting is het bruingrijze kleurenpalet weliswaar te verklaren, het maakt de spelwereld alleen tot een saaie smurrie van (vrijwel geen) kleuren. Hiernaast zijn de omgevingen en de animaties matig en lijkt het alsof we hier te maken hebben met een game die op de vorige generatie is uitgebracht. Qua geluid is het iets beter verzorgd, zo zijn enkele bekende deuntjes en geluidseffecten uit de film overgenomen. Helaas doen de stemacteurs dit weer grotendeels teniet, ze klinken alsof ze hun zinnen van een blaadje hebben opgedreund en de dialogen komen nooit tot leven. Misschien hadden we de bui na Rambo: The Video Game een beetje moeten zien hangen, voor een full-priced game is Terminator: Resistance helaas niet de game geworden waar Teyon zich na Rambo mee kan revancheren.
|
