Games zijn in verschillende hokjes te plaatsen. Een shooter, een RPG en een sportgames zijn hier voorbeelden van. Ook The Mooseman is in zo'n hokje te plaatsen. Een hokje waarbij de gameplay minimalistisch is en het vooral draait om het verhaal.
Dit verhaal vindt zijn oorsprong in de Russische mythologie ten tijde van de negende eeuw en vertelt het verhaal van drie lagen uit het universum waarbij goden in de vorm van dieren rondliepen. Als speler nemen we de rol op ons van een sjamaan en reizen we door deze verschillende werelden. Mocht dit je saai in de oren klinken dan is The Mooseman niets voor je, juist omdat de game voor negentig procent draait om dit verhaal. Op diverse punten in de game kom je voorbij een totempaal die niet alleen als checkpoint dient maar je ook meer informatie over de wereld en zijn inwonenden geeft. Wanneer je hier enige interesse in hebt geeft het je een mooie achtergrond uit een mythologie waar je waarschijnlijk niets over weet, is dit niet je idee van wat een game is dan blijft er weinig over om een aankoop mee te rechtvaardigen.
Dit laatste komt vooral omdat de gameplay erg minimalistisch is. Als we het dan toch in een hokje moeten plaatsen dan zouden we dit omschrijven als een Walking Simulator. Sterker nog, door tweemaal in één richting te drukken loopt het karakter zelfs automatisch. Zo nu en dan kom je nog wel een puzzel tegen maar deze dient vooral als onderbreking en zal je hersenen amper laten kraken. Tegelijkertijd zijn ze wel uiteenlopend genoeg om dit niet als storend te laten ervaren. Te denken valt aan het draaien van cirkels tot deze het juiste plaatje vormen of ongezien voorbij een dierlijke God komen. Over het algemeen werkt dit prima, op één moment leek de gameplaymechaniek me echter tegen te werken en was het passeren van de sectie meer geluk dan wijsheid.
Om de gameplay iets meer kracht bij te zetten beschik je al snel over de schedel van een eland die je met een druk op de knop tussen twee werelden laat schakelen. Een onoverkoombaar ravijn kan ineens overbrugd worden in de andere wereld omdat er nu een brug blijkt te liggen. Op een ander moment verkrijg je het licht van de zon om als bescherming te laten dienen tegen gevaren, dien je met een pijl en boog op jacht te gaan en mag je plaatsnemen op een vogel. Verwacht hierbij geen grootse veranderingen in gameplay, het zijn vooral kleine afwisselingen op de reis die je onderneemt. Deze reis is na anderhalf tot twee uur afgerond en dit ervoer ik niet als een probleem. De prijs van €6,99 is hier dan ook naar. Veel replaywaarde is er overigens niet, hoewel er collectibles (in de vorm van artefacten) zijn te verzamelen is dit waarschijnlijk geen reden om terug te keren.
Waar de ontwikkelaar veel indruk mee maakt is het neerzetten van de ervaring. Karakters worden weergegeven als silhouetten, de handgetekende graphics schitteren in diens eenvoud en de muziek is bijna kerkelijk te noemen. Vrijwel alles is met zwart en wit weergegeven, enkel afgewisseld met minimaal kleurgebruik als bruin om direct duidelijk te maken dat ze een woestijn neer willen zetten. Natuurlijk besef ik me dat dit voor veel gamers niet genoeg zal zijn. En nee, ik ga je ook niet overtuigen, net zoals deze game je niet gaat overtuigen om verliefd te worden op dit genre. Als deze liefde er eerder niet was dan gaat The Mooseman dit namelijk niet veranderen. Ben je daarentegen wel geïnteresseerd in een goede, authentieke verhaalvertelling dan is het zeker de overweging waard.
|
