Toen Kadokawa Games en Experience zagen dat hun Dungeon Crawler Demon Gaze voor de PlayStation Vita een succes was, begonnen ze meteen aan een opvolger. Ondertussen zijn we drie jaar verder en kunnen we eindelijk aan de slag met deze opvolger voor PlayStation 4 en Vita. De vraag is echter of dit vervolg meer kan overtuigen dan zijn voorganger, die ondanks financieel succes vooral een matige ontvangst kende.
Er zijn gelukkig lessen getrokken uit het verleden, zodat Demon Gaze II een betere ervaring betreft. Dat gebeurt niet door gigantische veranderingen door te voeren, maar door intelligente kleine verbeteringen. De basis is dan ook grotendeels hetzelfde gebleven, we krijgen een Role Playing Game voorgeschoteld waarin we samen met een team van demonen verschillende kerkers gaan verkennen om al het aanwezige gespuis te doden. Door dit te doen, breek je uiteindelijk door naar het finale gebied waar enkele gemakkelijke puzzels en een moeilijk baasgevecht op je staan te wachten. Dat is dan ook je laatste set hindernissen om de dungeon te bevrijden, waarna je de baas kunt toevoegen aan je team. Opties om encounters te versnellen en automatisch door reeds verkende gebieden te lopen maken het verkennen van dungeons heel wat aangenamer. Het zijn kleinigheidjes in hun totaliteit maar ze maken een lange game dragelijker zonder afbreuk te doen aan de spirit van het verkennen. Wanneer je de eerste keer aankomt in een gebied, moet je namelijk wel nog steeds op je eentje de beste weg uit te stippelen.
Een andere leukigheid is de vrijheid die je krijgt in het ontwikkelen van je team. Bij de start van het spel krijg je bijvoorbeeld de mogelijkheid mee te geven wat voor persoonlijkheid je hoofdkarakter heeft. Is hij bijvoorbeeld eerder een heethoofd of doet hij het juist kalmer aan? Afhankelijk van je keuze hier krijgen je demonen een stat-boost op defensief of offensief gebied. Ook de demonen zelf kunnen verder gepersonaliseerd worden. Wanneer je de eerste keer een demon van een soort vangt, kun je kiezen uit een set speciale vaardigheden wat ervoor zorgt dat iedereen met een lichtjes andere set demonen door het spel gaat. De verdere ontwikkeling is ook volledig onder jouw controle, middels het toewijzen van nieuwe statistieken aan verschillende opties, zoals gezondheid of kracht. De controle over hun ontwikkeling is sowieso wel belangrijk, want in tegenstelling tot bij het origineel heb je nu wel directe controle over deze monsters. In het eerste deel gedroegen zij zich namelijk onafhankelijk terwijl je enkel een menselijk team controleerde. De ervaring is hierdoor meer rechttoe, rechtaan met meer ruimte voor de speler om alles te beïnvloeden.
Ook vriendelijk is dat de game in tegenstelling tot vele genregenoten redelijk gemakkelijk is. Je wordt niet te vaak afgestraft, wat je tegelijkertijd meer reden geeft tot verkennen over te gaan. Je zult bijvoorbeeld niet snel in een valstrik lopen. Deze zijn namelijk goed aangegeven, met als enige doel je te laten opletten terwijl dit in andere games vaak dient om je brutaal en onverwacht af te stoppen. Spelers die een stevigere uitdaging verwachten, blijven echter niet op hun honger zitten met voldoende optionele objectieven die de moeilijkheidsgraad wel doen stijgen. Het overslaan van de ‘Maintenance Mode’ waarmee je bepaalt hoeveel een bepaalde demon van je houdt, kan natuurlijk ook een mogelijkheid zijn. Deze minigame – waarin je de demon op de juiste punten moet aanraken – is sowieso geen waardevolle toevoeging. Echt veel is er niet aan te beleven, en zelfs als fanservice is het niet speciaal omdat de battle sprites van de demonen opnieuw worden gebruikt. Verwacht je dus niet in een situatie zoals in Criminal Girls waar je schaars geklede dames voorgeschoteld krijgt.
Terwijl je in de gevechten ‘alleen’ aan de slag gaat met een team van demonen, dan zal je tijdens het narratief wel vaak in contact treden met andere mensen. De protagonist heeft weliswaar geheugenverlies zodat hij zijn vrienden niet meer herinnert, maar zij herinneren hem nog wel en staan dan ook klaar hem te helpen. Dat is belangrijk want de protagonist heeft een nobel doel, het beschermen van het koninkrijk Asteria tegen de acties van diens kwaadaardige heerser Magnastar. Dit alles loopt zoals je al kunt merken over van de clichés, een element waarop ze duidelijk geen verbetering tonen ten opzichte van het origineel hoewel het uitgangspunt hier en daar wel kan verrassen. Reken daarbij nog eens een oneven start en je weet al dat we op dit gebied geen echte topper hebben. Dankzij een interessante cast van gekkerds en bijbehorende verbazende dialogen blijf je echter toch aandacht schenken aan deze elementen hoewel het drama nooit volledig tot zijn recht komt.
Ook een handigheidje is het feit dat de game zowel tekst als audio kan weergeven in het Engels en het Japans. Dat betekent dus dat je bijvoorbeeld Engelse audio kan combineren met Japanse teksten, iets wat je niet vaak ziet. Aangezien de game een goede vertaling heeft met twee sterke voice tracks zijn deze combinaties ook beide de moeite waard. Wat niet zo handig is, is hoe de teksten worden weergegeven op de PlayStation 4. Hoewel je amper kunt zien dat de game in eerste instantie is ontworpen voor de PlayStation Vita, zijn de dialoogschermen slecht aangepast aan het grote scherm. De dialoogschermen zijn veel te groot terwijl de tekst zelf redelijk klein wordt weergegeven. In sommige gevallen valt de tekst hierdoor deels van het scherm, terwijl deze op andere momenten gewoon te klein is om te kunnen lezen. Je wordt dan ook lichtjes gedwongen om de Engelstalige audio te nemen als je op de PlayStation 4 speelt, terwijl dit probleem niet aanwezig is op de PlayStation Vita.
Beoordeling
75
Dat is dan ook enigszins spijtig want Demon Gaze II vormt zowat de eerste Dungeon Crawler op de PlayStation 4. Een perfecte start had het sowieso niet geweest, met bijvoorbeeld een verhaal dat te veel clichés vertoont, maar het is in het algemeen wel een duidelijke verbetering op het origineel dankzij een meer gestroomlijnde ervaring. De problemen met de tekstweergave maken het aanraden van de consoleversie wel wat moeilijker, maar op de PlayStation Vita kun je wel de nodige pret beleven.
