In het land Notthatmuchfurther wonen drie monsters. Zordok, Derp en Kevin zijn fan van slachterijen, daarmee gepaard gaande bloedpartijen en ook Shakespeare kan hun goedkeuring dragen. Helaas kan er niet iedere dag bloed vloeien en dus begint de verveling toe te slaan. Een probleem waar al snel een oplossing voor gevonden is.
Waarom immers niet je hobby's combineren tot één samenhangend geheel? En dus bedenkt het drietal een toneelstuk voor hun eigen amusement. Om het stuk tot leven te laten komen worden drie acteurs aangetrokken, echter zijn deze vooral bezig met zichzelf en niet met de aanwijzingen van de regisseur. Een ieder van hen doorloopt vijftien levels binnen een thema als een bos, een woestijn en ijs en na ieder vijfde level dien je het op te nemen tegen een baas. In ieder thema keert dezelfde baas terug, alleen veranderen diens aanvallen steeds weer om het fris aan te laten voelen.
Als eerste krijgen we Cécile onder de knoppen. Deze Knight heeft vijf hartjes, kan een dubbele sprong maken, aan muren kleven en heeft de gave om met een dashing attack snel van positie te wisselen. De vijftien levels die hierop volgen doorloop je met een Rogue onder de naam Bonnie. Belangrijkste verschil met Cécile is dat je nu de beschikking hebt over een dodge roll ter vervanging van de dashing attack, waarmee je tijdelijk onkwetsbaar bent. Verder heb je nu maar vier hartjes om op terug te vallen. Als laatste is er Gundelf en hij heeft zichzelf tot 'memegician' gekroond. Met maar drie hartjes zul je voorzichtig met hem om moeten gaan, hier tegenover staat dat hij aan kan vallen met projectielen en op een korte afstand kan teleporteren.
Door de verschillende gaven voelen de karakters divers aan zonder dat er veel aanpassingen worden doorgevoerd in de gameplay. Doel is om in iedere scene een tandwiel te pakken, terwijl je op de weg er naartoe met vijanden af dient te rekenen en ook snoepjes kunt verzamelen voor een betere score of hartjes om je gezondheid mee aan te vullen. Wanneer het je lukt om niet geraakt te worden bouw je ook nog een multiplier op en uiteindelijk verdien je hiermee een reactie van het publiek. Meer punten staat uiteraard gelijk aan een grotere ovatie. verlies je daarentegen teveel hartjes dan zul je de act opnieuw moeten starten.
De platformen die je moet overwinnen worden voor je opgebouwd, het blijft immers een toneelstuk waarin het decor steeds wisselt. Veelal zie je in één oogopslag wat je doel is en verschijnt er pas een nieuw decor als je het tandwiel te pakken hebt, in andere levels verdwijnen de decorstukken na korte tijd en zul je dus dus goed moeten timen om tijdig op een volgende te staan. Gelukkig ligt eventueel falen altijd aan de gamer zelf. De controls zijn dermate strak dat ik nooit het idee had dat ik door fouten van de game werd gestraft. Ook de baasgevechten sluiten hierop aan door uitdagend maar nooit frustrerend te zijn. En mocht je toch al vast komen te zitten dan kun je altijd de coöperatieve spelstand overwegen. Combineer deze strakke gameplay met de leuke papercraft geïnspireerde graphics, muziek die een zekere rust blijft uitstralen en conversaties met grappige referenties naar andere games en je hebt met Talent Not Included een leuke game waar je ongeveer vijf uur zoet mee kunt zijn. Mocht dit je honger niet stillen dan is er altijd nog de optie om de Time Trials met leaderboards aan te vangen.
Beoordeling
85
Talent Not Included is een platformer pur sang. Met een drietal karakters doorloop je een toneelstuk met steeds weer veranderende decors terwijl het publiek je een beoordeling geeft op je score. De strakke controls zorgen ervoor dat falen altijd aan jezelf ligt, terwijl de rustige muziek je nooit richting een irritatiepunt brengt.
