De laatste jaren lijken walking simulators als paddenstoelen uit de grond te schieten. De één niets meer dan een schimmel zonder bestaansrecht, de ander als een verfrissende delicatesse. Kona valt in hetzelfde genre te plaatsen, hoewel we de game hiermee tegelijkertijd tekort zouden doen.
Kona is het resultaat van drie ontwikkelaars, een muzikant, een verteller en een schrijver. In 2014 wist het zijn Kickstarter doel te halen, het afgelopen jaar verbleef het in Steam Early Access en nu kunnen PC, PlayStation 4 en Xbox One eigenaren dan eindelijk met de game aan de slag. We doen dit als privé detective Carl Faubert die door ene W. Hamilton is ingeschakeld. In Atamipek Lake is er al enige tijd sprake van vandalisme en dus reis je per auto af naar dit noordelijk gelegen Canadese plaatsje. Je aankomst is echter allesbehalve vriendelijk. Nog amper bekomen van een lange rit wordt je van de weg afgereden en ontwaak je pas enkele uren later, te midden van een sneeuwstorm. Terwijl je in dit ongure weer je weg probeert te zoeken kom je er al snel achter dat er iets vreemds aan de hand is. De stad is vrijwel verlaten en het is aan de speler om op onderzoek uit te gaan.
Dit laatste doe je op non-lineaire wijze. Direct kun je de complete omgeving verkennen, waarbij een map je op weg helpt te midden van de hevige sneeuwval. Je doel is vooral om aanwijzingen te vinden over wat er gaande is. De huisjes en blokhutten zitten dan ook vol te openen kasten, laden en ander meubilair. Informatie die je hieruit vergaart leert je niet alleen meer over het hoofdverhaal, het geeft je ook aanwijzingen over puzzels die opgelost dienen te worden. Verwacht hier overigens niet heel veel van, veelal draait het om het verkrijgen, combineren of gebruiken van items. Omdat de informatie op een boeiende manier geschreven is verveelt het echter niet om ernaar op zoek te gaan en het te lezen. Wel kan het gebeuren dat je op een later moment iets mist en dus zult moeten backtracken om het ontbrekende stukje alsnog te vinden. Gelukkig is er een verteller die je hints geeft op dit gebied zodat je niet doelloos rond hoeft te lopen.
We gaven al aan dat Kona meer wil zijn dan enkel een walking simulator. Je zult dan ook op moeten letten dat de gezondheid, stress en lichaamstemperatuur van Carl op peil blijft. Gelukkig heeft de ontwikkelaar ervoor gekozen om het spel niet te laten ontaarden in een survivaltitel. Of je nu op zoek bent naar een pijnstiller, een sigaret of brandhout om een vuurtje te stoken; het is allemaal voldoende aanwezig om je niet van je onderzoek af te houden. De ontwikkelaar heeft er ook enkele leuke details in aangebracht. Bij het roken van een sigaret vermindert niet alleen je stress maar ook je gezondheid en bij een toename van stress kun je minder lang sprinten en zal je zichtveld afnemen. Verder dienen de kachels en kampvuurtjes ook nog eens als savepunten, waardoor het allemaal netjes samenvalt. Minder te spreken was ik over de combat. Om iets meer afwisseling in de game aan te brengen zijn er wolven die afgeweerd kunnen worden met een bijl of geweer. Beiden voelen aan als een stuk plastic en komen de mysterieuze thematiek niet ten goede.
Ook op ander gebied voelt de afwerking niet helemaal lekker aan. Het laatste stuk van de game vormt een stijlbreuk met wat je ervoor gedaan hebt, in negatieve zin welteverstaan. Ze laten alle sterke onderdelen varen en richten zich juist op de minder geslaagde onderdelen. We benoemden verder al de verteller die zich als verhalende factor ontpopt, dit betekent tevens dat er verder geen stemacteurs zijn gebruikt. Hoewel de verteller zijn werk goed doet betekent dit dat je minder in de game zult worden gezogen. Als laatste maakt de framerate op onverklaarbare momenten rare duikelingen. Nu doet deze laatste alinea misschien vermoeden dat Kona halfbakken is, tegelijkertijd mogen we niet vergeten dat het hier gaat om een indie titel met een beperkt budget. Om deze reden is het ook te prijzen dat ze veel sfeer hebben weten te brengen. Grafisch staat het spel zijn mannetje, de sneeuwstorm voelt daadwerkelijk ijzig koud aan en het verhaal doet ons verlangen naar meer. Het is wat dat betreft goed te weten dat er plannen zijn om één of meerdere sequels te maken.
|
