Review: Spheroids
Door Joni Philips op 10-01-2017 om 09:32
|
Bron: Gamed
|
Ooit was er een DuckTales episode waarin de geinige eenden het moesten opnemen tegen een serie rollende ballen die hen het leven zuur maakten. Zij kwamen toen tot een vredige oplossing die iedereen gelukkig maakte. Dat zien we echter niet gebeuren in de Eclipse Games game Spheroids voor PC, PlayStation 4, PlayStation Vita, Xbox One en Wii U waarin de rollende ballen duidelijk slechte bedoelingen hebben. Ze hebben namelijk de wereld veroverd.
Zoals gewoonlijk is er echter nog hoop, de jonge Canadees Lucas krijgt van een bevriende professor een wapen om de ronde wezens, de Spheroids, te bestrijden. De twee zullen vaak een praatje aan gaan in de tussenfilmpjes, welke opvallend genoeg geen achtergrondmuziek hebben, maar dat betekent niet dat je veel aandacht zult schenken aan het verhaal. Deze filmpjes doen vooral dienst als tutorials voor de upgrades die je krijgt, hoewel deze functies al voor zich spreken. Gelukkig dan ook dat er een knop is om de tussenfilmpjes over te slaan. Veel zal je niet missen, de humoristisch bedoelde onderbrekingen zijn dat allesbehalve en ik zag zpe dan ook vooral als indicatie dat ik weer klaar was met een hoofdstuk. Veel andere indicaties krijg je namelijk niet, zeker omdat de levels anders continu van het ene in het andere overlopen zodat je eigenlijk geen echt zicht krijgt hoe lang elk van de acht werelden is.
Die levels zijn eerder bescheiden, korte bedoeningen waar je in enkele minuten doorheen bent. Onderweg krijg je een mix van platformuitdagingen en hopen vijanden, waarbij deze nooit echt te uitdagend worden. Op sommige momenten krijg je wel eens te veel vijanden zodat je sterft, maar dat is allesbehalve een probleem. Je wordt gewoon teruggezet naar een eerder checkpoint, de vijanden die je hebt verslagen blijven dood en ook geactiveerde knoppen blijven actief. Dit kan soms redelijk belachelijke proporties aannemen. Halverwege de game wordt er een gigantische Spheroid geïntroduceerd die je achtervolgt zodat je zeer snel moet lopen om deze voor te blijven. Dat is althans de theorie. Toen ik stomweg een sprong miste, werd ik teruggezet naar een eerder checkpoint. De vijand werd niet teruggezet, wat mij toeliet op mijn eigen snelheid verder te gaan en alle muntjes te verzamelen. Dit is dan ook een game die iedereen moet kunnen uitspelen.
Dat de game zo vergevingsgezind is, is zeer handig want daardoor zal je je niet te snel gaan ergeren aan de gameplay. Met het platformen is niets mis, het is simpelweg competent te noemen met elementen die je al in honderden andere games hebt gezien. Je hebt bijvoorbeeld een grijphaak waarmee je moet slingeren of portals waarmee je kunt wisselen tussen de voor- en achtergrond. Iets nieuws of origineels heeft Spheroids niet, maar het is goed genoeg. Het vechten daarentegen kon duidelijk wat aanpassingen gebruiken. Vijanden kun je alleen verslaan door een haak af te schieten, waarbij je alleen naar beneden of naar boven kunt richten. Je moet dus onder een vijand gaan staan om deze te kunnen doden. Als je weet dat deze op en neer botsen, dan weet je ook hoe gevaarlijk dit is. De game vereist eigenlijk een redelijk goede timing om te kunnen overleven op de drukkere momenten.
Je hebt daarnaast ook maar één haak – tenzij je een power-up hebt voor dubbele haken – zodat je telkens even moet wachten nadat je een haak hebt afgevuurd. Missen met één centimeter en je bent even machteloos. Als je weet dat er ook veel vijanden zijn die opsplitsen in kleinere Spheroids, dan heb je ook door dat dit vaak naar problemen leidt. Je hebt die ene vijand dan wel verslagen, maar nu zijn er plots twee extra. De haak verdwijnt ook meteen als een vijand wordt geraakt, je kunt er dus geen twee vijanden mee uitschakelen. Dat is een pak minder interessant want je kunt dus geen vijanden op dezelfde lijn plaatsen om lekker twee bollen tegelijk te doen ploffen. Aangezien de ervaring vooral draait rond het vechten – er zijn zelfs geen collectibles om te verzamelen – voelt dit nogal hol aan. Een gevoel van trots krijg je dan ook niet als je deze volledig hebt uitgespeeld, want je hebt ook geen echte prestatie geleverd.
Onderweg zal je ook niet echt genieten van de grafische designs. De game gebruikt een doorsnee pixelart techniek met een speciale vectortechniek die een cartoonachtige indruk creëert voor het tot leven wekken van clichérijke omgevingen. In de Egypte-levels krijg je bijvoorbeeld continu te maken met piramides. Je zult dan ook op geen enkel moment vergeten in welk land je op dat moment aan het spelen bent. Opvallend is ook hoe de vijanden schijnbaar een andere stijl gebruiken, ze krijgen daardoor ook echt iets buitenaards maar ze lijken hierdoor evenmin echt ingewerkt in de wereld. Van de muziek is gelukkig meer te genieten, deze valt in het begin niet veel op maar het worden stelselmatig deuntjes die je zou kunnen mee neuriën.
|
|
|
Beoordeling
60
Spheroids is uiteindelijk geen bijster indrukwekkende platformgame. Het is simpelweg een technisch competente ervaring die op geen enkel moment een blijvende indruk zal achterlaten. Je zult weliswaar enkele uren pret beleven aan de game, maar daarna verdwijnt het uit je geheugen met geen enkele reden om daarin ooit nog eens terug te keren. In een tijdperk dat je kunt kiezen uit honderden retro platformgames, is dat niet genoeg.
|
|
|
|
 10:36 Dragon Shock 4 Wired Gamepad
 09:14 Assassin's Creed schrijver naar 2K
|
| Reacties (0) |
|
|
Geen reacties gevonden
|
|
|
|
