Ontwikkelstudio One or Eight heeft in het Westen nog niet veel naamsbekendheid. Hun games verschenen tot nu toe namelijk nooit in Europa. Dankzij Rising Star Games maken ze nu hun Westers debuut, met Earth's Dawn voor PlayStation 4 en Xbox One. Een geslaagd debuut kunnen we het echter niet noemen; daarvoor heeft de game te veel problemen.
Het begint alvast met een redelijke cliché aanpak. Earth's Dawn is een traditioneel verhaal van een buitenaardse invasie. Na jaren van vrede moet de mensheid opnieuw aan het vechten slaan om zich te beschermen. in hun eentje kunnen ze niets, maar via het benutten van de buitenaardse wezens kunnen ze toch terugslaan. Het is de start van een lang en uitgerekt verhaal dat op geen enkel moment een idee van diepgang geeft. Dit verhaal wordt naar voren gebracht via verhalende missies, maar deze volgen elkaar niet direct op. Na een verhalende missie begint er een timer te lopen die de tijd aftelt naar de volgende. Tot deze timer afgelopen is, zul je tijd moeten besteden aan 'optionele' missies. Echt optioneel zijn deze dan ook niet te noemen. Veel afwisseling moet je hierbij ook niet verwachten, ongeacht de inleiding komt alles neer op vechten, vechten en vechten waarbij dit alles plaatsvindt in minder dan tien verschillende levels. Noch de missies, noch het verhaal geven dus echt reden om vooruitgang te boeken. Op dit vlak is de titel dus echt ondermaats.
De combat is gelukkig interessanter wat de titel toch af en toe de moeite waard maakt. Het vechten geeft een mix tussen korte- en lange-afstandsaanvallen, waarbij het vooral loont om van een korte afstand toe te slaan. Je lange-afstandswapens zijn namelijk niet bijster sterk. Het is dan ook vooral handig om vijanden even te blokkeren tot je dichterbij komt. Je hoeft hierbij geen rekening te houden met munitie want deze is eindeloos, maar deze moeten wel herladen. Korte-afstandswapens hebben daarentegen vele verschillende combinatie-aanvallen, waarbij sommige aanvallen je gezondheid herstellen. Het systeem kan herleid worden tot simpelweg button-mashen op het vierkantje, maar je kunt toch variatie terugvinden. Zo kun je met de linker analoge stick andere aanvallen naar voren brengen. Je kunt daarnaast vele verschillende vaardigheden en andere wapens vrijspelen, wat extra mogelijkheden opent. Je hebt dus veel keuze, hoewel je je evenzeer kunt beperken tot één aanval die even effectief is als afwisseling. Je moet dan alleen kampen met het feit dat de geluidseffecten zich eveneens continu herhalen. Button-mashen is dus het meest effectief, maar je wordt ervoor gestraft door de geluidseffecten die op je zenuwen gaan werken.
Ongeacht de aanpak die je kiest, is het duidelijk dat je veel sterker wordt naarmate je vooruitgang boekt. Zo kun je in missies nieuwe vaardigheden vrijspelen en verdien je ervaringspunten waarmee je attributen als gezondheid kunt versterken. Je kunt hierbij zelf bepalen waaraan je punten besteedt, zo kun je het geheel beter aanpassen op je speelstijl. Naast het aanleren van vaardigheden en het verdienen van ervaringspunten verzamel je eveneens allerlei voorwerpen die vijanden achterlaten eens ze verslagen zijn. Dit materiaal is heel handig want daarmee kun je nieuwe wapens en armor versterken. Hoe zeldzamer het voorwerp, hoe groter de bonus die je krijgt. Af en toe missies herspelen is dus een goed idee om sterker te worden, wat volgende missies makkelijker maakt. Dat is handig want als je een missie verliest, moet je deze van voren af aan beginnen.
Voor het beste zicht op de actie staat de camera sterk ingezoomd. Dat betekent spijtig genoeg dat je niet alle vijanden in beeld krijgt wanneer je het opneemt tegen klein grut, wat vervelend kan zijn, maar het zorgt voor indrukwekkende momenten wanneer je het opneemt tegen schermvullende bazen. Het geeft ook een excellent zicht op de prachtige achtergronden die doen denken aan VanillaWare games als Odin Sphere. Het geeft ook een goed zicht op de vijanden wiens unieke uiterlijk eveneens te bewonderen is. Het leukste detail is dat deze vijanden varianten hebben op basis van de locatie, denk aan monsters die beschermende kledij dragen in de buurt van lava. De protagonisten staan wel in scherp contrast met de tegenstanders, zij zien er simpelweg slecht uit. Zowel in combat als in de verhalende scènes – waar ze worden weergegeven door statische portretten boven simpele tekstvelden – zijn zij de zwakste link. Het is dan ook een opvallende smet op de ontwerpen. Het feit dat je beperkte controle hebt over het ontwerp van hun gezichten, mag geen excuus zijn voor deze ondermaatse designs.
|
