Hoewel Pokémon een trouwe achterban heeft behoor ik niet tot deze groep. Het is niet zo dat ik nooit een game uit de serie speel, maar je hoeft me niet te vragen om de figuren allen bij naam te benoemen. Vechtgames daarentegen mag je me 's nachts voor wakker maken, maar wat nu als je deze twee met elkaar combineert? Precies, dan krijg je Pokkén Tournament.
Het spel is een kruisbestuiving van Bandai Namco's Tekken serie en Nintendo's Pokémon franchise. Eigenlijk mogen we hier ook nog een vleugje Soul Calibur aan toevoegen, getuige de inmenging van Soul Calibur producer Masaaki Hoshino, naast producer Katsuhiro Harada. In eerste instantie was hun creatie enkel te spelen in de Japanse arcades, maar inmiddels mogen ook Nintendo Wii U eigenaren ervaren hoe de diverse karakters het er vanaf brengen. Op het eerste gezicht lijkt het aanbod wat magertjes. Als je bedenkt dat er honderden Pokémon zijn klinkt zestien behoorlijk schaars, zeker als je bedenkt dat Pikachu en Mewtwo in twee vormen aanwezig zijn en je maar twee namen vrij kunt spelen. Toch blijkt al snel dat het aantal personages weliswaar minimaal is, maar in vechtstijlen voldoende uitgebreid zijn om toch niet snel te vervelen. Dit komt mede door de vier verschillende groepen waar ze in zijn ondergebracht, te weten Standard, Speed, Power en Technique, maar ook vechters binnen een zelfde categorie differentiëren gelukkig voldoende van elkaar. Het neemt niet weg dat we graag wat meer namen hadden gezien, maar tegelijkertijd is het niet zo dat we kopieën tegen komen in termen van gameplay.
De Pokémon games worden gespeeld door zowel een jong als een meer volwassen publiek en dit zien we ook terug in Pokkén Tournament. De gameplay is in eerste instantie makkelijk op te pikken. Een zwakke, een sterke en aanval op afstand, het blokkeren van je tegenstander en het uitvoeren van een grapple of counter; het voelt allemaal logisch aan. Tegelijkertijd is er een diepere onderlaag die je leert kennen door de tutorials te doorlopen. Het geeft je bijvoorbeeld een goede uitleg over de twee fasen van het gevecht, namelijk de Field en de Dual Phase. Je start altijd in de eerste fase, waarbij je op enige afstand van elkaar staat en al de nodige schade tracht uit te delen. Vervolgens schakelt het spel naar de Dual Phase. Hier staan de twee karakters tegenover elkaar en kun je meer schade uitdelen, hoewel het altijd mogelijk is dat je gevecht weer terug gaat naar de Field Phase. Ook hier verschillen de karakters van elkaar, zo kan de ene vechter beter uit de voeten op afstand, terwijl een ander weer krachtiger is van dichtbij. Combineer dit met de Burst-mode, een meter die je vol moet laten lopen voor een zeer krachtige aanval, en het gevechtssysteem gaat dermate diep dat er altijd weer nieuwe dingen te ontdekken zijn.
Toch ben je niet alleen beperkt tot de Pokémon die je direct onder de knoppen hebt. Voorafgaande aan een match kies je twee Support Pokémon die ieder hun eigen kwaliteiten hebben. Wanneer een meter is gevuld kun je diens ondersteunende mogelijkheid gebruiken, hetgeen zowel aanvallend als verdedigend kan zijn. Ze kunnen de statistieken van je tegenstander bijvoorbeeld tijdelijk verlagen of je eigen gezondheid aanvullen. Wanneer deze op het juiste moment worden ingezet kan het een wedstrijd zomaar doen kantelen, er zit dan ook een tactisch element aan verbonden. Ter ondersteuning van het gevecht geeft een dame voortdurend commentaar, hetgeen ze op dusdanig overdreven wijze doet dat je al snel teruggrijpt op de optie om haar het zwijgen op te leggen. Dit is geen straf, de andere geluiden zijn namelijk prima verzorgd en ook op grafisch vlak is er niets te klagen.
Tegenover het sterke gevechtssysteem staat helaas een minder geslaagde Ferron League. Het betreft de singleplayer modus waarin een verhaallijn is verwerkt rondom Mewtwo, maar dit komt door diens summiere aankleding niet uit de verf. In plaats daarvan ben je vooral bezig om de verschillende competities te overwinnen, waarbij de moeilijkheidsgraad logischerwijs steeds een tandje is opgeschroefd. Tijdens deze gevechten verdien je geld waarmee je een Avatar aan kan kleden in allerlei gekke kleren en verhoog je tegelijkertijd het level van de Pokémon. Het is enkel jammer dat er qua offline modi verder niet heel veel te beleven is. Begrijp me niet verkeerd, de Ferron League geeft zeker de nodige uren spelplezier en de tutorials geven je voldoende inzicht om de verschillende facetten van de gameplay te verkennen, maar er is geen mode die zich weet te onderscheiden van andere vechters.
Gelukkig hoeft dit laatste geen probleem te zijn als je van plan bent om online te gaan vechten, want hier zul je uiteindelijk de meeste tijd in gaan steken. Laten we maar meteen beginnen met het goede nieuws: Pokkén Tournament doet niet aan lag en tegenstanders werden snel gevonden. Mocht je toch even moeten wachten om te kunnen beginnen, dan zul je automatisch overgeschakeld worden naar een gevecht tegen de computer. Online kun je zowel vriendschappelijke als ranked matches spelen en zijn we niet één personage als favoriet tegen gekomen. Je komt steeds weer tegen andere Pokémon te staan, waar je eigen vechtstijl op afgestemd moet worden. Pokkén Tournament weet weliswaar niet te overdonderen in termen van aangeboden content, maar hier staat een heerlijk gevechtssysteem tegenover die door zijn diepere onderlaag lang zal blijven boeien.
|
