Journalisten uit België krijgen op gigantische gamebeurzen zelden de kans om een game van eigen bodem te spelen. Gamescom maakte tijdens hun afgelopen editie echter ook ruimte voor een Belgisch standje, een gezellige plek waar onder andere Mayan Death Robots van Sileni Studios een plaatsje vond.
De Antwerpse studio is geen grote bekende naam, de ontwikkelstudio telt – ondanks de steun van een groter lokaal IT concern, dat eveneens verbonden is aan Guns, Gore & Cannoli ontwikkelaar Crazy Monkey Studios – amper twee vaste werknemers. De twee zijn echter enthousiast bezig met hun Mayan Death Robots, een game die ze zelf beschrijven als een Worms-achtige ervaring met een duidelijke twist. Het is een vergelijking die ik alvast snel begrijp. In Worms sterf ik ook altijd omdat ik stomweg van de kant spring. Het is me hier gelukkig maar een keer of twee gebeurd. Ik word dus al beter. Het effect hiervan is gelukkig ook minder fataal. Jouw personage wordt namelijk automatisch teruggebracht na enkele seconden. Het is hier nu eenmaal niet de bedoeling om de tegenstander uit te schakelen, maar om diens ‘power cores’ te vernietigen. Je verliest even tijd als je sterft, maar dat is het dan.
Mayan Death Robots kent dan ook gelijkenissen met Worms, maar het voelt toch aan als een andere ervaring. De speler kiest bij het begin van een match een robot waarbij elk van de tien robots zijn eigen wapens en mogelijkheden heeft. Eens gekozen start er een turn-based match waarin beide partijen tegelijkertijd hun actie kiezen. Je kunt bijvoorbeeld springen, je wapen gebruiken of een blokkade opwerpen. Eens gekozen krijg je weer wat tijd om de actie effectief uit te voeren. Je moet dus enigszins voorspellen wat je tegenstander gaat doen, ideaal om alles spannend te houden. Door tegelijkertijd aan te vallen moet je ook nooit lang wachten wat het tempo hoog houdt. Je zult dit minder merken in de singleplayer, maar het is een groot voordeel in de multiplayer. Die laatste is overigens alleen offline speelbaar, want ze zijn simpelweg te klein om eveneens een online multiplayer te voorzien.
Elke robot beschikt over zijn eigen aanvallen, om meer specifiek te zijn twee aanvallen zodat je al snel doorhebt welke aanvallen wat kunnen. Er verschijnt op geregelde momenten ook een superaanval die je kunt activeren, die iets meer random is. Ook hier ligt het aantal echter niet te hoog in vergelijking met bijvoorbeeld Worms. De aanvallen zijn dus redelijk voorspelbaar, maar het is geen goed idee om eindeloos aan te vallen. Je verdient elke beurt namelijk ook één blokje waarbij je er maximaal vijf kunt vasthouden. Je kunt met de blokjes – allemaal geïnspireerd door Tetris blokken – verstevigingen bouwen. Het is dus een goed idee om elke paar beurten wat extra hindernissen op te werpen voor de tegenstander. Wel opletten natuurlijk dat je niet sterft voor je die blokjes kunt gebruiken, want dan ben je alle blokjes kwijt wanneer je één beurt later opnieuw verschijnt.
De gekke titel wordt ook tot leven gebracht in het verhaal. De robots belanden op Aarde in de oudheid om er een televisieshow op te nemen, maar ze worden ontdekt door de Maya bevolking die denken dat ze goden zijn. Wanneer de Spanjaarden aanvallen en de echte goden van de Maya opduiken, besluiten de robots hun ‘aanbidders’ te helpen in de bitse strijd. Tijdens de gevechten zie je dan bijvoorbeeld steeds kleine mensjes rondlopen die jouw robot proberen te helpen, door bijvoorbeeld de vijandelijke robot aan te vallen, een leuke toevoeging voor een opvallend spel. Mayan Death Robots is een interessante twist aan een ervaring die we al langer kennen. Het is een gezellige en verslavende ervaring die wel eens kan uitgroeien tot een ideale partygame. Het is wel nog even wachten op de definitieve release van deze game. De game komt op 20 november naar PC, met een release in 2016 voor de PlayStation 4 en Xbox One.
