Een menselijk leven is kort en eindig, maar de nalatenschap van sommige mensen gaat veel langer mee. In ‘Zijn Erfenis’ bekijken we de nalatenschap van de iconen die een grote invloed hadden op de game-industrie. Deze serie behandelt grotendeels figuren die de industrie rechtstreeks hebben beïnvloed, maar er zijn eveneens mensen die indirect een gigantische impact hadden.

Tolkien ging na de oorlog werken voor het Oxford English Dictionary waar hij verantwoordelijk was voor het opzoeken van de geschiedenis van Duitse leenwoorden die begonnen met de letter W. Het was een heel specifieke taak, maar er bestaan nu eenmaal veel woorden. Hij maakte in 1920 de overstap naar de University of Leeds waar zijn literaire, academische carrière echt kon beginnen, en verhuisde vijf jaar later naar Pembroke College in Oxford. Tolkien specialiseerde zich in Oud-Engelse en Midden-Engelse teksten. Hij maakte bijvoorbeeld moderne vertalingen van Sir Gawain and the Green Knight, Pearl en Sir Orfeo die nog steeds worden gebruikt in academische middens. De studie van het iconische Beowulf was destijds zijn levenswerk. Tolkien schreef in de jaren '20 een eigen, ongepubliceerde vertaling van de Midden-Engelse tekst, waarna hij één van de experts in de tekst werd. Hij gaf regelmatig lezingen over het werk en de correcte interpretatie ervan. De meest toonaangevende was Beowulf: The Monsters and the Critics, een lezing die de algemene interpretatie van het werk revolutioneerde. De inzichten van Tolkien blijven tot heden de basis voor de studie van Beowulf, zowat het belangrijkste werk uit de Midden-Engelse literatuur.

The Hobbit
Het epos Beowulf was eveneens een gigantische inspiratiebron voor Tolkien wanneer hij begin jaren '30 begon aan The Hobbit, een kinderboek dat in zijn brein was opgedoken tijdens het verbeteren van een examen. Hij had al vele poëzie en kortverhalen geschreven, die pas na zijn dood werden uitgegeven, maar The Hobbit was duidelijk van een ander kaliber. De literaire professor combineerde zijn werk met het schrijven van het boek, een taak die ongeveer twee jaar in beslag nam. Hij stuurde het script vanaf 1932 door naar enkele vrienden, onder wie C.S. Lewis die als reactie een decennium later zijn levenswerk The Chronicles of Narnia schreef. Hij stuurde het ook naar Elaine Griffiths, een studente die verantwoordelijk is voor de bekendheid van Tolkien. Zij leende haar versie in 1936 aan Susan Dagnall, een werkneemster van boekuitgever George Allan & Unwin. Susan was eveneens onder de indruk en ze toonde het boek aan haar baas Stanley Unwin die het boek liet lezen door zijn tienjarige zoon Rayner. Rayner Unwin was meteen overtuigd, zodat zijn vader wist wat hij moest doen. Hij overtuigde Tolkien het boek officieel op de markt te brengen en geschiedenis was geboren.

Het boek werd onmiddellijk een grote hit, critici wereldwijd vonden het een meesterwerk en het was zelfs populair bij volwassenen. George Allan & Unwin had een extra winstgevend jaar, zodat ze eigenlijk maar één optie zagen: ze vroegen een vervolg! Tolkien stelde voor om enkele van zijn eerdere werken – The Silmarillion en Roverandom – af te werken, maar de uitgever wilde een nieuw verhaal over Hobbits. Tolkien begon dus prompt aan The New Hobbit, een nieuw kinderverhaal dat zich enkele jaren na The Hobbit afspeelde. Hij bedacht zich echter meerdere malen en hij koos uiteindelijk voor een duisterde verhaal dat hevig was geïnspireerd door The Silmarillion. Het eindresultaat was The Lord of the Rings, het iconische meesterwerk dat ondertussen wereldberoemd is. Het schrijven van The Lord of the Rings verliep – ondanks de steun van C.S. Lewis die werkte aan zijn Narnia serie – trager dan gehoopt omdat Tolkien enkele keren opnieuw begon. Hij had eveneens een drukke carrière en Wereldoorlog II was losgebroken, wat een impact kende op zijn werklust. Tolkien, die een fervente tegenstander was van het communisme en het Nazisme, bood zichzelf zelfs aan om te werken als codebreker; maar hij werd uiteindelijk niet gekozen voor die functie.

Christopher Tolkien
Zoon Christopher nam wel deel aan de oorlog als luchtmachtpiloot, zodat vader John in 1944 zijn werk verder zette om zijn zoon te verblijden met nieuwe hoofdstukken van The Lord of the Rings. Het duurde uiteindelijk twaalf jaar om The Lord of the Rings volledig af te werken, Tolkien legde in 1949 de laatste hand aan het werk. Het duurde daarna nog zes jaar eer het boek verscheen omdat Tolkien wilde dat elk detail perfect was, inclusief de cover en de kaarten die in het boek werden afgedrukt. De lange werktijd werd echter meteen beloond met fantastische verkoopcijfers. Het boek wordt sindsdien continu gedrukt, zodat je het steeds in de winkelrekken vindt. The Lord of the Rings wordt momenteel algemeen aanschouwd als het beste werk van Tolkien, zelfs als één van de beste werken ooit, maar de ontvangst was oorspronkelijk gematigder. Het werk kreeg vaak positieve recensies, maar Tolkien kreeg ook de nodige kritiek omwille van zijn pedante schrijfstijl. Tolkien was te veel academisch professor en te weinig verhaalverteller, een kritiekpunt dat zeker begrijpbaar is. Tolkien had zelfs enkele goede vrienden uit de literaire wereld die hierdoor een bloedhekel hadden aan het boek.

Tolkien verdiende veel geld aan The Lord of the Rings, maar hij koos er desondanks voor om door te werken tot zijn 67ste. Hij ging met pensioen in 1959, waarna hij enkele jaren contacten onderhield met zijn fans. De plotse vernieuwde populariteit van zijn werken, onder invloed van de countercultuur beweging in de jaren '60, deed hem echter stoppen. Het was simpelweg te veel werk, zodat hij besloot om zich terug te trekken uit het publieke leven. Hij verhuisde naar Bournemouth waar zijn vrouw eindelijk haar droom kon waarmaken en feestjes kon organiseren voor vrienden en buren. Het koppel was ondertussen al meer dan veertig jaar getrouwd, maar Tolkien was nog steeds dol op Edith, de vrouw die hij als allerknapste beschouwde. Hij had het verhaal van Beren en Luthien, de knappe krijger en de onsterfelijke allerknapste deerne van Middle-Earth, zelfs gebaseerd op zijn liefde voor haar. Het verhaal van Edith en J.R.R. eindigde echter wanneer zij overleed op 29 november 1971. Het was een moeilijke periode voor Tolkien, die ondanks allerlei eerbetuigingen en de vele tijd die hij doorbracht met zijn familie, zeer triest was. Hij bleef echter niet lang alleen. Op 2 september 1973 vergezelde hij zijn vrouw naar het hiernamaals. De jaren erop begon Christopher Tolkien met de uitgave van The Silmarillion en de andere ongepubliceerde werken van zijn vader. Het verhoogde de populariteit van Tolkien alleen maar. J.R.R. Tolkien is ondertussen wereldwijd een bekende naam met een gigantische invloed op het volledige fantasy genre, inclusief in de game-industrie zodat we hem nooit zullen vergeten.