Een menselijk leven is kort en eindig, maar de nalatenschap van sommige mensen gaat veel langer mee. In ‘Zijn Erfenis’ bekijken we de nalatenschap van de iconen van de game-industrie, waarbij vandaag een legendarisch broederduo centraal staat.

Hij wilde zo graag een bankrover worden. Het was het verrassende antwoord dat een jonge Sam Houser, zoon van de invloedrijke Britse advocaat Walter Houser en de actrice Geraldine Moffat, begin jaren '80 gaf aan de beroemde jazzartiest Dizzy Gillespie. De jongen, geboren in 1971, was amper een jaar of 10; maar hij gaf al meteen ongewild de richting van zijn carričre aan. Het criminele leven was nu eenmaal een grote fascinatie van Sam Houser, hij keek samen met zijn drie jaar jongere broer Dan ook continu naar genrefilms als The Warriors, Scarface, The Godfather en The Good, The Bad and The Ugly. Ze bewonderden de combinatie van geweld en interessante verhaalvertelling. Muziek was eveneens een belangrijke factor in het leven van de broers. Vader Walter was een getalenteerde jazzartiest in zijn vrije tijd, waarbij hij regelmatig optrad in lokale clubs. De broers kwamen op deze manier in contact met allerlei bekende artiesten, waarbij ze dol waren op jazz en hiphop. Ze waren vooral grote fans van het legendarische label Def Jam, waarbij ze zich zelfs vandaag nog kleden als halve rapartiesten.

De broers kenden een unieke jeugd, waarbij hun ouders hen veel vrijheid schonken, maar ze kregen ook een sterke opleiding. De broers gingen naar de prestigieuze St. Paul School in Londen. Het jaarlijkse prijskaartje van ongeveer €35.000 was geen probleem. Die opleiding loonde ook. Sam Houser ging naar Cambridge terwijl Dan naar Oxford ging, de twee belangrijkste universiteiten van Engeland. De kinderen werden danig verwend. In 1988 mocht een zeventienjarige Sam Houser samen met zijn vader naar Manhattan. Hij voelde er zich meteen thuis, de Brit was een Amerikaan in hart en nieren. Hij is ondertussen zelfs genaturaliseerd. Het reisje was ook belangrijk omwille van een zakendiner tussen zijn vader en Heinz Henn, een directeur bij het muzieklabel BMG. Sam, die mee mocht naar het diner, deelde er onbeschaamd zijn harde mening over het bedrijf. Henn was onder de indruk, zodanig zelfs dat Sam mocht beginnen als stagiair. Hij moest er samenwerken met ene Simon Cowell, en maakte er video's voor beginnende artiesten als de Spice Girls en Take That. Het is de nalatenschap van Sam Houser…

Sam Houser werd uiteindelijk een vaste werknemer van BMG, waarbij hij zich langzaamaan opwerkte en zichzelf bewees als een harde, getalenteerde werker. Hij was dan ook de ideale keuze om de noodlijdende gamedivisie van BMG te redden. Die divisie werkte nauw samen met DMA Design, een ontwikkelstudio onder leiding van David Jones die vier videogames moest maken voor BMG. De eerste game, de racegame Race And Chase waarin je kon spelen als agent of als gangster, was echter een ramp. DMA Design miste continu deadlines en BMG moest de ene na de andere producer ontslaan omdat ze de trein niet terug op het spoor kregen. Houser was echter de man met de ijzeren hand en de sterke ideeën. Hij vond spelen als politie een slecht idee, zodat die optie geschrapt werd. Hij veranderde tevens de naam, Race And Chase werd Grand Theft Auto. Zijn ijzeren hand was ook belangrijk, hij zorgde ervoor dat DMA Design hard doorwerkte zodat Grand Theft Auto een jaar later in de winkels lag. De game was geen grote hit, maar het spel was een bescheiden succes met twee miljoen verkochte exemplaren.

Sam Houser (rechts) met Leslie Benzies
Het verlieslatende BMG moest echter een zware beslissing nemen. Het gematigde succes van Grand Theft Auto was onvoldoende om de gamedivisie open te houden. Een verbaasde Sam Houser vreesde zijn kindje Grand Theft Auto te verliezen en hij zag zijn carričre in de game-industrie uitdoven. Hij had echter een oplossing: hij overtuigde de BMG directie om hun gamedivisie tijdelijk open te houden zodat hij een overnemer kon zoeken zodat het bestaande werk niet verloren zoud gaan, zodat BMG hun investering deels recupereerde. Houser vond een ideale overnemer: Take Two, een kleine firma wiens videogames hoogstens middelmatig waren onder leiding van een jonge, onervaren CEO. Take Two betaalde $9 miljoen voor de gamedivisie op voorwaarde dat Sam Houser mee zou komen. Houser ging akkoord, met één extra eis: dat hij games mocht maken onder een eigen merknaam. Zijn eerste maanden onder Take Two waren zeer moeilijk, hij zag een game-industrie die geleid werd door 'pakken' die niets boden dat geschikt was voor de hiphop generatie en hij was zeer ongelukkig in het stinkende New York. De stad waarop hij verliefd was, was anders dan de stad waar hij woonde.

Er waren tegelijkertijd ook problemen met David Jones. Jones en Houser onderhandelden over een overname van DMA Design, waarbij de overname grotendeels rond was toen Jones na de afwerking van Grand Theft Auto 2 plots besloot om DMA Design te verlaten met zijn team. Een woedende, verraadde Sam besloot zich te richten tot Leslie Benzies, de leider van het tweede DMA Design team. Hij stelde hem een nieuwe deal voor, een deal die beter was dan degene die hij voorgesteld had aan Jones zodat Benzies meteen akkoord ging. Sam besloot ook om zijn broer Dan Houser aan te werven bij Take Two, waar ze samen met de mannen achter DMA Design 'Rockstar' openden. Rockstar zou een onderdeel worden van Take Two dat alleen 'cultureel relevante games' zou maken. Het moesten games worden die passie en liefde uitstralen; games die gestuurd worden vanuit Sam en Dan Houser. De broers plaatsen zichzelf namelijk centraal binnen Rockstar. Sam Houser werd 'President' van Rockstar Games, waarnaast hij dienst doet als producer en regisseur bij de meerderheid van hun games. Broer Dan werd 'Vice-President of Creativity', verantwoordelijk voor het script van de Rockstar spellen. De eerste Rockstar game werd Grand Theft Auto III, welke een gigantisch succes werd.

Hun centrale rol binnen Rockstar Games maakte hen tot miljonairs met een persoonlijk fortuin dat ondertussen honderd miljoen Euro per broer benadert. Dan Houser leeft bijvoorbeeld in een voormalig huis van schrijver Truman Capote met elf slaapkamers. Het betekent echter niet dat ze met alle eer gaan lopen. De broers zijn juist zeer geheimzinnig, waarbij ze het succes van hun games toeschrijven aan de samenwerking tussen de verschillende werknemers. Dan Houser benadrukt bijvoorbeeld steeds dat de scripts geen solistische werken zijn, hij werkt met een klein team dat onder andere bestaat uit Rupert Humphries, zoon van de bekende komiek Barry Humphries. De broers vinden het ongeschikt wanneer specifieke werknemers alle aandacht krijgen. Hun filosofie is dat elke werknemer zijn zwakke plekken heeft, maar ze vormen samen een sterk geheel dat leidt tot magische gebeurtenissen. Je zult hen dan ook zelden publiekelijk zien verschijnen, zelfs op de E3 trekken ze vooral aandacht door hun afwezigheid. Ze willen die aandacht niet omdat ze Rockstar Games zien als een familie waarin iedereen belangrijk is. De Housers zijn bijvoorbeeld zeer close met Leslie Benzies die al jaren een grote steun is.

Dan Houser
De broers zijn ook simpelweg eenzaten, mannen die op geen enkele manier lijken op de hoofdpersonages van hun games. Dan Houser vindt zichzelf bijvoorbeeld een loser die alleen maar een baan heeft omdat zijn broer hem er eentje heeft bezorgd, en Sam Houser verplaatst zich liefst met een fiets in plaats van de wagens uit Grand Theft Auto. Het zijn dan ook geen wildebrassen, het zijn workaholics die familiefeestjes verlaten om een beetje werk te verzetten, perfectionisten die strippers uitnodigen op bedrijfsfeestjes, maar zelf even bugs gaan oplossen en typefouten gaan controleren. Ze zijn ook enigszins getekend door de zware gebeurtenissen in hun leven. De World Trade Center aanvallen gebeurden op een boogscheut van hun woon- en werkplaats, waarbij ze tegelijkertijd vreesden voor het succes van hun gewelddadige Grand Theft Auto III dat amper een maand later zou verschijnen. De hele hetze rond Hot Coffee, de verborgen seksuele minigame in San Andreas, was ook een zware klap voor Sam die nog steeds zwaar onder de indruk is van de vele ondervragingen waaraan hij onderworpen werd. Het leven als bankrover was waarschijnlijk vrediger geweest.

Het huidige Rockstar Games zou evenmin zijn wat het is zonder de broers Houser, die met hun achtergrond en ideeën zorgen voor een unieke bedrijfssfeer. Welke bedrijfsleider zou nu eenmaal zijn officiële site openen met een naaktfoto van zijn moeder? Die foto's van Geraldine Moffat uit Get Carter zijn ondertussen al meer dan vijftien jaar verdwenen, maar de unieke sfeer blijft. Ze hebben bijvoorbeeld ooit een exorcisme georganiseerd na de zelfmoord van een werknemer, en ze organiseren regelmatige late avondjes waarin werknemers moeten proberen om zoveel mogelijk gigantische kaasballen op te eten. Er staan dan steeds kotsemmers klaar, waarna de zure nasmaak weggespoeld kan worden met de nodige tequila. De broers zouden tegelijkertijd complete eikels zijn die de absolute perfectie eisen van elke werknemer, waarbij je niet moet rekenen op enig lof, zelfs als je dubbele diensten draait. Die klachten van ex-werknemers worden niet eens ontkend, de broers weten dat ze veeleisend zijn en de werknemers houden simpelweg van de extreme, creatieve sfeer die men zo creëert.

Rockstar Games verwent ons jaarlijks met een nieuwe topper, games die de game-industrie jaar na jaar op de kaart plaatsen. De nieuwste Grand Theft Auto is steeds een mega-evenement, een nieuwe Grand Theft Auto is vergelijkbaar met een nieuw Harry Potter boek of een nieuwe Marvel film. Het doet ons heel culturele leven verschuiven. De broers Houser horen het niet graag, maar ze mogen daarvoor wel eens in de spotlights gezet worden. Ze hebben namelijk een gigantische impact gehad op de game-industrie.