Onder leiding van mangaschrijver Kishimoto animeerde Studio Pierrot de Sasuke Retrieval Arc, de laatste verhaallijn in de manga alvorens een grote tijdsprong voor vele veranderingen zorgt. Vormt de Sasuke Retrieval Arc een goede brug naar de toekomst?

Dit is opnieuw een lange Arc, hij begint bij episode 107 en loopt tot episode 135 wat het echte einde van Naruto is. De Arc begint met het afwerken van enkele kleinigheden uit vorige verhaallijnen. Shikimaru wordt bijvoorbeeld gepromoveerd tot Chuunin en Lee ondergaat zijn operatie. Het echte verhaal begint op het moment dat Sasuke beseft dat Itachi alleen interesse heeft in Naruto. Tegelijkertijd stuurt Orochimaru zijn troepen uit om Sasuke op te halen. Hiervoor gebruikt hij de Sound Four, vier van zijn troepen die het Curse Seal Level 2 dragen. Zij waren al aanwezig tijdens het Orochimaru versus Sarutobi gevecht, maar nu komen ze echt op de voorgrond. Tayuya, Sakon, Kidoumaru en Jiroubou krijgen misschien geen uitwerking, maar ze krijgen wel de kans om een glansrijke indruk na te laten via hun gevechten. Elk lid van de Sound Four vertoont een indrukwekkend arsenaal aan aanvallen.

De Arc is redelijk lang en telt daardoor de meeste interessante gevechten. Enkel de tweede fase van het Chuunin examen toonde meer vechtpartijen. Ze zijn eveneens redelijk lang, maar spijtig genoeg kennen ze geen impact. De confrontaties zijn zeer spannend, maar ondanks dodelijke wonden sterft niemand aan de kant van de goeden. Ze zijn er allemaal erg aan toe, maar sterven? Nee, zelfs niet wanneer ze bijna volledig dood lijken. Dit maakt de gevechten minder spannend want je weet meteen dat er niets zal mislopen en de goeden zullen winnen, zelfs wanneer dat niet logisch is. Een impactvol overlijden had de Arc een pak spannender kunnen maken. De gevechten zijn gelukkig wel leuk om te bekijken. De goedkope power-ups van bepaalde personages zijn hierbij hinderlijk, maar de Arc blijft het bekijken waard voor deze strijdtonelen. In het bijzonder de strijd van Rock Lee is de moeite waard, zeker het middelste stuk.


Het vriendschapsthema in deze Arc krijgt wel zware deuken met Naruto en Sasuke die elkaar in de haren vliegen. De twee lijken eerder vijand dan vriend, in episode 107 maken ze bijvoorbeeld continu ruzie. Het geeft wel aanleiding tot de beste vechtpartijen van deze verhaallijn. De Arc opent en sluit met een gevecht tussen Naruto en Sasuke. Geen van beide stelt hierbij teleur. Het element vriendschap komt gelukkig terug op andere plekken, met Choji en Shikimaru bijvoorbeeld. Deze twee zijn ware vrienden en dat valt echt op. Ook Neji en Lee, en enkele andere combinaties bewijzen hun sterke band. De belangrijkste vriendschap in de serie breekt echter in deze Arc en hij wordt niet hersteld. Het verdwijnen van het kameraadschap verandert Naruto en Sakura ook plots in meer irritante personages. Beiden zeuren constant over Sasuke.

Een lange Arc in Naruto verloopt zelden probleemloos in het animatiedepartement. Dat geldt ook voor dit seizoen. Rare gezichten, onmogelijke bewegingen en frames met weinig animatie, ze zijn allen aanwezig. Het merendeel daarvan spijtig genoeg in het laatste gevecht. Lange Arcs gaan ook steeds gepaard met gigantische flashbacks, vooral in het laatste gevecht tussen Naruto en Sasuke loopt het de spuigaten uit. Overdrijven is nu eenmaal ook een kunst. Studio Pierrot heeft dus enkele fouten gemaakt, maar men heeft ook enkele goede beslissingen genomen. De stemmen van de nieuwe personages zijn bijvoorbeeld wel de moeite waard. Akeno Watanabe (Tayuya), Susumu Chiba (Kidomaru), Kenta Miyake (Jiroubou) en Toshiyuki Morikawa (Kimimaro) zijn zeer ervaren. Dat merk je duidelijk aan het vertrouwen waarmee ze praten, ze maken geen fouten en hun stem past goed bij hun personage.


Enkel Shunsuke Sakuya (Sakon) is minder ervaren, maar hij vervult zijn rol ook met verve. Ook de vertrouwde Naruto stemacteurs presteren op hun niveau, enkel Ino's stem klinkt in episode 107 fout. Qua muziek gebruikt men "Seishun Kyosokyoku" van Sambomaster om te beginnen. Het nummer past perfect bij deze Arc en is lekker om naar te luisteren. Het is geen nummer van het niveau van "Haruka Kanata", maar het is wel een topper. Bij episode 131 wordt het vervangen door "No Boi No Kurai" van Stance Punk. De titel lijkt gestolen van Bob Marley's "No Woman, No Cry", maar de inhoud is gelukkig anders. Het nummer wordt vergezeld door mooie beelden, maar klinkt slecht. Dit is spijtig want de tekst zelf is ongelofelijk inspirerend. Het past tevens zeer goed bij de Arc.

De Arc kent drie verschillende eindes namelijk "Maunten-a-gogo-tsu" van Captain Stridul dat nergens op lijkt, "Hajimete Kimi to Shabetta" van GagaSP en "Nakushita Kotobo" van No Regret Life. Het nummer van GagaSP heeft een vervelende tekst en klinkt slecht. Dit liefdeslied is helemaal niet leuk om aan te horen. De beelden zijn ook ietwat te surrealistisch om aangenaam voor het oog te zijn. Het nummer van No Regret Life klinkt niet slecht, maar de bijbehorende beelden zijn saai. Het past ook te weinig bij deze Arc en heeft te luide instrumenten. Kishimoto en Studio Pierrot hebben beiden fouten gemaakt bij het ontwerpen van deze Arc. De fouten verbleken echter in vergelijking met wat men goed doet, waardoor het een leuke afsluiter vormt voor Naruto.