Jaarlijks produceert de game-industrie duizenden games, maar zelden vinden we interessante personages. In onze Gamecharacter-feature blikken we regelmatig terug op een personage dat ons jarenlang is bijgebleven.

Eén van die personages is April Ryan, het sterke vrouwelijke personage dat de hoofdrol speelt in The Longest Journey en diens vervolg Dreamfall: The Longest Journey. Het personage werd bedacht door Ragnar Tørnquist die een realistisch vrouwelijk personage wilde tonen die volwassen wordt naarmate haar avontuur vordert. De keuze voor een vrouwelijk personage was hierbij niet om vrouwen aan te trekken, maar omdat een vrouw beter paste binnen het verhaal dat hij wilde schrijven. Hij had namelijk een personage nodig met veel empathie en dat leidde hem naar de creatie van Ryan. Vanaf daar groeide haar karakter verder uit waarbij Tørnquist haar wilde opbouwen als een echte persoon met de nodige diepgang en niet als een karikatuur zonder diepgang, het is iets wat we zelden zien in de game-industrie die focust op clichés.


Haar naam is een verwijzing naar haar geboortemaand april, maar het is eveneens een symbolische naam. April betekent namelijk de echte start van de lente, een nieuw begin waarbij dit nieuwe begin belangrijk is voor de verhaallijn en het begin van de groei van Ryan. Aan het begin van de originele game is ze een jonge tiener die problemen met zichzelf heeft. Al snel ontdekt ze ook dat ze speciaal is en ze vrede meot sluiten met haar speciale gaven. Door de games heen groeit ze stilletjes op tot ze uiteindelijk een echte volwassene is. Dankzij een dagboek krijgt de speler hierbij ook echt inzicht in haar gedachten en haar emoties, wat zorgt voor een diepgaande persoonlijkheid. Dankzij een sterke stem – Sarah Hamilton – komt April Ryan ook echt tot leven waarbij haar stem de groei mooi weerspiegelt.

Tørnquist vergelijkt Ryan hierbij met een tweetal The Lord of the Rings-personages. Aan het begin is ze de jonge, onervaren Frodo Baggins die ongewild in een belangrijk avontuur belandt. Langzaamaan groeit ze echter op en wordt ze een Aragorn-type, een vrouw die haar taak accepteert en deze aanvat als een leider. April heeft hierbij een zwaar verleden waarbij ze op jonge leeftijd geadopteerd werd door een jong gezin waarbij haar adoptievader haar vaak in elkaar sloeg. Het zorgde ervoor dat ze op haar achttiende het contact verbrak met haar adoptiefouders en er alleen op uittrok in de wereld. Relaties met vaderfiguren zijn vaak belangrijk voor vrouwelijke gamepersonages, maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld Samus in Metroid: Other M is April capabel genoeg om die slechte invloed uit haar leven te verbannen.


Het is ondertussen al enkele jaren geleden dat we April Ryan nog in een videogame zagen, maar ze blijft een voorbeeld voor de game-industrie. Ze is het ideale voorbeeld dat je een vrouwelijk hoofdpersonage in je game kunt plaatsen zonder overdreven te focussen op haar uiterlijk of zonder seksistisch over te komen, een punt waarop ze het zelfs beter doet dan de ultieme vrouwelijke gameheldin Lara Croft. Ondanks het feit dat Ryan niet meteen het vechterstype is, weet ze ook haar mannetje te staan in haar gevaarlijke wereld zonder dat ze hiervoor moet rekenen op eventuele mannen in haar leven. In een seksistische game-industrie is April Ryan dan ook een lichtpuntje, een vrouwelijk personage dat puur op haar eigen mogelijkheden door het leven komt. Een verplichte tour van The Longest Journey is dan ook misschien een ideaal medicijn voor het probleem.