Origineel verscheen Little King's Story exclusief op de Wii, maar dankzij Marvelous AQL en Konami is de game nu ook op de PlayStation Vita verschenen in een herwerkte versie onder de naam New Little King's Story. Weet New Little King's Story de magie van het origineel te herhalen?

Zoals de naam al doet vermoeden, draait New Little King's Story rond een kleine koning. De jonge Corobo is recent koning geworden van zijn land, een job die niet te moeilijk had moeten zijn. Tijdens een galafeest wordt zijn land echter aangevallen door een mysterieuze groep monsters die het kasteel overnemen en het grootste deel van zijn land bezetten. Met een kleine schare volgelingen belandt hij in een klein dorp van waaruit hij zijn koninkrijk opnieuw moet veroveren. Vanuit dit dorp bouwt hij zijn leger en natie op terwijl hij de bevolking gelukkig houdt. Ondertussen moet hij ook op zoek naar de zeven prinsessen die aanwezig waren op zijn kasteel tijdens het feest, één ervan moet namelijk zijn echtgenote worden waarbij elke keuze leidt naar een ander einde. Het verhaal is hierbij simpel gehouden, waarbij personages aimabel, maar zeker niet diepgaand zijn. De game draait echter niet om zijn verhaal, maar om de gameplay en het verhaal is duidelijk afgestemd op die gameplay.

Alle elementen die naar voren komen in het verhaal, zijn namelijk ook gameplay-elementen. Concreet betekent dit dat je ervoor zorgt dat in het dorp nieuwe gebouwen geplaatst worden om je leger sterker te maken, waarna je met dit leger ten strijde trekt. Als koning kan Corobo namelijk moeilijk zelf alle vijanden gaan bestrijden. In Pikmin-stijl trekt Corobo er op uit met zijn leger – dat je kunt samenstellen uit meerdere types mensen zoals boeren en bouwers naast de meer traditionele militaire types – en bepaalt hij welke doelwitten ze aanvallen. Corobo kan hierbij zeker helpen, maar dat is niet de bedoeling. Dit wordt ook weerspiegeld in zijn gezondheid, na drie hits is het tijd om te herstarten. In het begin van de game zijn de opties beperkt en houdt het spel zeker je handje vast. Je krijgt beperkte keuzes en je wordt geleidelijk geïntroduceerd tot het bouwen van gebouwen en tot het aanwijzen van je onderdanen voor bepaalde functies.


Zo zul je in het begin de vraag krijgen enkele burgers te veranderen in boeren welke gaten kunnen graven om schatten te vinden, en vechters die gespecialiseerd zijn in het doden van monsters. Naarmate je vordert in het spel, krijg je meer functies voorgeschoteld en wordt je groep steeds groter met meer mogelijkheden voor persoonlijke keuzes. Desondanks blijft het mogelijk om snel van groep te wisselen, of om een gevarieerde groep samen te stellen. Dit laatste gebeurt wel iets te omslachtig, als je een gevarieerde groep wilt samenstellen, moet je personages één voor één kiezen. Er is geen menu dat je snel laat zeggen dat je vier bouwvakkers en vijf vechters nodig hebt. Dit geeft je wel de mogelijkheid om steeds de meest ervaren troepen te kiezen (deze stijgen namelijk in level door frequent gebruik) maar het is niet meteen gebruiksvriendelijk. Je zal hierdoor vaker kiezen om eerst met je vechters alle vijanden te verslaan en dan terug te keren met meer technische groepen.

Het uitsturen van je troepen is gelukkig wel simpel: je richt op je doelwit en je stuurt hen er één per één op af. Je kunt hierbij meerdere doelwitten tegelijk aanpakken, wat vooral met kleinere vijanden handig is. Als je hen afstuurt op een fout doelwit, keren ze simpelweg terug. Alternatief kun je ze ook terugroepen wanneer ze in de problemen zitten. De game laat je toe heel vlot troepen uit te sturen, maar technisch loopt dit niet altijd perfect. Je troepen hebben namelijk niet altijd door wat ze moeten doen of missen hun doelwit net. Dit gebeurt zelden wanneer je aan het vechten bent, maar des te vaker als je hen vraagt een gat te graven. Als je langs een helling passeert, vallen die troepen er soms ook gewoon af. Ze keren dan niet automatisch terug, maar je moet zelf naar beneden om hen op te halen. Eens je met een grote groep zit, wil de framerate ook haperen ondanks de weinig gedetailleerde graphics.


Hoewel de graphics weinig gedetailleerd zijn, is er wel een duidelijke verandering merkbaar ten opzichte van de Wii-versie buiten een andere art-stijl. Omgevingen en personages zijn iets scherper, en het geheel ziet er iets schattiger uit, met name dankzij de look van de koning zelf. Ook mooi is de vooruitgang van de tijd die meegenomen wordt in de lichteffecten. Zo zie je het dus stilaan donkerder worden naarmate de dag in het spel vordert. In de tussenfilmpjes is dan weer gekozen voor meer traditionele anime-tekeningen die compleet stilstaan terwijl de tekst over je scherm rolt. Hoewel de game Engelstalige voice-acting heeft, is deze beperkt en redelijk slecht zodat je gewoon op automatische piloot de teksten leest in plaats van te luisteren. De muziek is gelukkig veel aangenamer en zorgt voor een ontspannen sfeertje. Het is zoals een kabbelend beekje in de natuur, je merkt het niet echt op wanneer je gewoon rondloopt, maar het voelt fout als je het niet hoort.

New Little King's Story is uiteindelijk een zeer smakelijke mix van RTS en RPG-gameplay, waarbij de kerngameplay goed werkt en simpel gehouden is. Dit staat in fel contrast met de extra features zoals de alchemie, de kaart en het samenstellen van je troepen, welke vaak te omslachtig werken. Hun rol in de dertig uren durende videogame blijft echter beperkt zodat ze niet te storend werken. Fans van het origineel zullen ongetwijfeld teleurgesteld zijn dat deze herwerkte versie weinig nieuws met zich mee brengt – een ander verhaal, een lagere moeilijkheidsgraad en het touchscreen zijn de belangrijkste voordelen – maar voor anderen is het een ideale gelegenheid om kennis te maken met de game. De verschillende nadelen ten spijt blijft het namelijk een verrassend opmonterende game die perfect bij de Vita past.