Om als (third-person) shooter op te vallen zul je met iets unieks moeten komen, een spelelement dat zich weet te onderscheiden binnen het overvolle genre. Al op de cover toont Inversion aan dit element te bezitten, alles draait namelijk om het spelen met de zwaartekracht.

Toch worden de natuurkundige wetten in het begin nog niet aangetast, hoofdpersonen Davis Russel en Leo Delgado zijn doorsnee agenten in Vanguard City. Hun rustige bestaan krijgt een abrupt einde wanneer de Lutadore (zonder enige aanwijsbare reden) hun stad binnen valt. Het buitenaardse ras heeft kwade bedoelingen en verwoest vrijwel de gehele stad, waarbij inwoners worden gevangen en afgevoerd naar kampen. Ook het tweetal ontkomt niet aan dit lot, echter weten ze het kamp te ontvluchten en in hun ontsnapping het wapen van de vijand mee te pakken: een Gravlink waarmee zwaartekracht geen rol meer speelt. O ja, en de dochter van Davis is spoorloos geraakt op haar verjaardag.


Zo plotseling als deze drijfveer voor de mannen even naar voren geschoven wordt, zo voelt het ook aan in de game. Af en toe krijg je nog eens een herinnering waarom je aan het schieten bent, toch is het verhaal grotendeels enkel opvulling om de game voort te stuwen. Een voorbeeld is het moment dat Davis een emotionele terugval lijkt te krijgen, waarna zijn partner hem verteld gewoon door te moeten gaan. Een game voor mannen en niet voor mietjes, zo moet de ontwikkelaar gedacht hebben. Gedachten die gedurende de ontwikkeling overigens meer dan eens afgedwaald lijken te zijn naar Gears of War, getuige een vrijwel gelijke besturing, de macho cast, het coversysteem en de toevoeging van een bajonet op het geweer. Het is overigens niet de game waar de ontwikkelaar leentjebuur speelt, zo is de Gravlink een duidelijke knipoog naar de Gravity Gun van Half-Life. Een gevalletje van beter goed gejat dan slecht verzonnen, althans, dat lijkt de bedoeling geweest te zijn.

De game is namelijk een redelijk standaard third-person shooter waarbij, zoals gezegd, veel aandacht uit gaat naar de zwaartekracht. De Gravlink is in het begin in staat tot het optillen van kleinere elementen, naarmate de game vordert krijg je meer kracht en daarmee meer mogelijkheden zoals het optillen van vijanden achter hun cover of het verslepen van containers om deze als cover dienst te laten doen. Probleem is dat het richten op deze objecten niet goed werkt, de handeling teveel knoppen bevat en het gebruik dermate traag is dat de vijand jou eerder raakt dan jij hun. Daar het gebruik van traditioneel wapentuig verder veelal effectiever en sneller werkt is de potentie van het wapen enkel voorbehouden aan de baasgevechten die zichzelf ook nog eens herhalen. Om hier te geraken doorloop je lineaire levels met weinig vrijheid, zelfs bij de stukken waar de zwaartekracht compleet verdwijnt en je al zwevend vooruit moet wordt je nog bij de hand genomen. Verwacht hierbij ook niet veel van de uiteenlopende vijanden, vrijwel allemaal zijn ze niet erg slim en lopen ze veelvuldig je vuurlinie in.


Het is niet voor niets dat de game niet één, maar twee hoofdpersonen kent, er is namelijk een coöp mode aanwezig. Alvorens je jezelf al met een vriend op de bank ziet zitten om deze B-film tot een goed einde te brengen moeten we je meteen teleurstellen: de samenwerking kan enkel online worden aangegaan en niet lokaal. Toch zorgt het samenspel ervoor dat je net iets meer zult genieten van de game, mede omdat je AI partner de nodige hulp nodig heeft om te overleven waardoor je tevens de rol van babysitter toe geschoven lijkt te krijgen. Online treffen we tevens een competitieve multiplayer aan met traditionele modi als Deathmatch, Team Deathmatch, een Horde mode onder de naam Survival en Capture The Flag. Positieve uitzondering had King of Gravity moeten zijn, waarbij één speler de mogelijkheid heeft om de zwaartekracht te manipuleren terwijl de overige spelers deze dienen af te pakken. Een leuk idee, ware het niet dat de balans geheel doorslaat naar de speler die het apparaat bezit.

Inversion draait vrijwel geheel om één element: het gebruik van de Gravlink en de bijhorende manipulatie van de zwaartekracht. Er zijn momenten waarbij dit prima werkt, de momenten waarbij complete gebouwen ondersteboven worden gekeerd en het plafond ineens de vloer is geworden. Helaas zijn deze momenten spaarzaam en is de rest van het level design niet toegespitst op het spelelement. Wat overblijft is een lineaire shooter van zo’n acht uur met een verwaarloosbaar en emotieloos verhaal, waarbij elementen uit Gears of War en Half-Life als duidelijke inspiratie hebben gediend maar dit niveau nooit wordt gehaald.