In 2007 kwam Ubisoft met Assassin’s Creed op de markt, een nieuwe franchise die al snel zeer populair werd en na anderhalf jaar dan ook een vervolg kreeg. Hierna werd echter besloten om niet aan Assassin’s Creed III te werken, maar een voortzetting van het verhaal met de ondertitel Brotherhood. Om dit verhaal nu definitief af te ronden ligt Revelations in de schappen, waarbij Desmond, Altaïr en Ezio voor de laatste keer centraal staan.

Hoewel het einde van Brotherhood nogal wat vragen opriep worden deze in Revelations echter niet meteen beantwoordt. Sterker nog, bij de start worden er alleen maar meer vragen aan toegevoegd.In het begin van de game zien we Desmond opgesloten in het diepste van de Animus omdat zijn fysieke lichaam in een coma verkeert. Hoewel hij flarden mee krijgt van de gebeurtenissen aldaar, zal hij toch een manier moeten vinden om te ontwaken, waarbij hij kennis maakt met … iemand die we hier niet gaan verklappen.


Hoewel er gaandeweg de game veel aandacht is voor het verhaal van Desmond kruipen we al snel in de huid van Ezio, een man die duidelijk ingehaald lijkt te worden door de tijd gezien zijn grijze (baard)haren. Toch heeft hij nog één laatste en tevens zeer belangrijke opdracht. Op een bekende, doch afgesloten locatie heeft Altaïr een object verborgen dat enkel bereikt kan worden door degene die vijf sleutels weet te verzamelen om toegang te krijgen. Het belang is groot aangezien het object gebruikt kan worden om de oorlog tussen de Assassins en de Tempelieren voorgoed te beëindigen, maar er is meer aan de hand. Bij het verzamelen van ieder van de vijf sleutels mogen we in de huid kruipen van Altaïr om meer over zijn verhaal te leren en zijn band met Ezio verder uit te diepen.

Om de sleutels te verkrijgen reist Ezio af naar Constantinopel, een grootste stad waar ook nu weer veel te beleven valt en de verhaallijn langzaam voort wordt gestuwd. Dit langzame mag je overigens letterlijk nemen, de eerste uren voelen meer aan als een verkapte tutorial waarbij ook de elementen uit vorige Assassin’s Creed delen nog eens voorbij komen. Dit is echter geen straf, Constantinopel is schitterend nagebouwd en alle bekende bezienswaardigheden zijn in de game gestopt. Je kunt ook nu weer uren bezig zijn om winkels te kopen en objecten te verzamelen (waaronder Animusstukken om levels van Desmond vrij te spelen) zonder direct voortgang te boeken in het hoofdverhaal.


Qua gameplay is besloten om geen grootse wijzigingen door te voeren, waardoor deze meteen vertrouwd aan zal voelen. Natuurlijk komt Ubisoft er niet mee weg om de gameplay simpelweg te kopiëren en dus zijn er wel degelijk enkele veranderingen. De eerste, meest in het oog springende, is de toevoeging van de zogeheten hookblade die meerdere functies heeft. Niet alleen is het te gebruiken als een wapen, je kunt het tevens bevestigen aan ziplines om je sneller te verplaatsen en laat je nog net vastgrijpen wanneer je naar beneden valt. Eveneens nieuw is de creatie van bommen, waarbij er vele soorten en varianten zijn. Door de stad verspreid vindt je diverse onderdelen die te gebruiken zijn, zo kun je bommen maken die tegenstanders direct uitschakelen, bommen met bloed om te doen vermoeden dat je gewond bent of gevuld met goud om omstanders een barricade op te laten werpen. Hoewel de toevoeging zeker een leuke is zal lang niet iedere speler hier langdurig gebruik van maken (of je moet de achievements / trophies najagen), simpelweg omdat het direct uitschakelen van vijanden sneller en doeltreffender werkt. Ook je Eagle Sense heeft verder een kleine verbetering, zo kun je looppaden van personen bekijken om te bestuderen waar ze zich bevinden.

De laatste toevoeging vinden we in een mini-game die zich het beste laat omschrijven als een tower-defense. Wanneer je een belangrijke locatie over hebt genomen van de tempeliers kunnen ze een tegenaanval uitvoeren om de grond terug te winnen. Doel van de speler is om dit te voorkomen door strategisch elementen te plaatsen, denk aan Assassins op daken of een verdedigingsmuur. Het is leuk om enkele keren te doen, echter is de opzet te beperkt om te blijven boeien en vormt het eerder een storende factor terwijl je met het verhaal bezig bent. Tegenover deze vernieuwingen zien we één element niet langer terug, door de nauwe straten in Constantinopel is het niet langer mogelijk om paard te rijden. Het voelt niet als een gemis omdat het tevens niet langer nodig is om lange afstanden te overbruggen.


In Assassin’s Creed: Brotherhood zagen we de toevoeging van een multiplayer en uiteraard is deze ook nu wederom speelbaar. Veel van de aanpassingen bestaan uit kleine verbeteringen, echter zijn er wel degelijk grotere implementaties die de moeite waard zijn. Qua modi zien we bijvoorbeeld de toevoeging van Deathmatch (zonder dat er een kompas zichtbaar is), Corruption en Artifcat Assault, een variant op Capture the Flag. Hiernaast zijn er uiteraard nieuwe speelbare personages en maps om in te spelen en kunnen we dit keer een tweede wapen kiezen, echter is het duidelijk dat de multiplayer vooral een voortzetting is van wat ze hiervoor hadden neergezet.

De engine waar Revelations op draait is bekende kost, deze werd namelijk eveneens gebruikt bij de voorgaande delen en kent dan ook geen verrassingen. Tegelijkertijd wil dit zeker niet zeggen dat we teleurgesteld worden, de stad Constantinopel is een levendige stad met veel monumenten, een overdekte markt, een haven en vele daken om te beklimmen. Speciale aandacht is echter weggelegd voor de tussenfilmpjes welke van een zeer hoog niveau zijn en het verhaal nog meer onderstrepen. Een bombastische soundtrack en de terugkeer van de bekende stemacteurs maakt het plaatje verder compleet.


Gamers die twijfelen over de aanschaf van Assassin’s Creed: Revelations moeten zichzelf een vraag stellen: willen ze een voortzetting van zowel het verhaal als de gameplay, of zijn ze op zoek naar grootschalige vernieuwingen? Wanneer je tot de eerste groep behoort zit je met deze nieuwe uitgave goed. Het verhaal komt weliswaar ietwat traag op gang, hierna zal je echter meegesleurd worden in gebeurtenissen die leiden naar een antwoord op veel van je vragen. Verwacht echter niet dat het spel grootse vernieuwingen introduceert, daarvoor lijken we te moeten wachten tot Assassins Creed III volgend jaar verschijnt. Besloten is om zowel de single- als de multiplayer op te frissen en zich vooral te richten op een afronding van het verhaal, een beslissing waar we zeker mee kunnen leven.