Wanneer je Echoes of Wisdom opstart is het in de eerste minuten alsof je de zoveelste Legend of Zelda game aan het spelen bent. Daar is niets mis mee, Link die Ganon moet verslaan om Zelda te redden zijn voor velen immers nostalgische herinneringen, alleen vernieuwend kunnen we het niet noemen. De bijna 25 tot 30 uur die hierop volgen zijn dit echter wel.
Terwijl Link de genadeklap aan Ganon uitdeelt verschijnt er een scheur in de vloer en zien we hem de afgrond in tuimelen. Met een laatste krachtsinspanning weet hij het kristal waar Zelda in gevangen zit te breken. Haar vrijheid duurt alleen niet lang. Wanneer ze haar verhaal aan de koning vertelt en ze leren dat er meer scheuren zijn onstaan blijkt ook de koning niet veilig. Uit het gat waar hij in verdwijnt komt een schaduwversie boven en deze beveelt wijst met een beschuldigende vinger naar Zelda en eist dat ze gevangen genomen moet worden.
Weggestopt in de kerkers lijkt de situatie uitzichtloos. Totdat Tri ten tonele verschijnt. Dit zwevende, gouden wezen overhandigt je de Tri Rod, een staf die toegang geeft tot het belangrijkste gameplay element, het creëren van Echoes. Wanneer je een glinsterend element in de wereld tegen komt kun je hier met de verkregen staf een kopie van maken en dupliceren. En ineens is de hoge doorgang om uit de cel te ontsnappen niet zo hoog meer, Zelda kopieert simpelweg een tafel en gebruikt deze als opstapje richting haar vrijheid.
Het inzetten van Zelda als speelbaar personage is niet vaak gedaan. Niet gek ook, Nintendo wilde iets unieks en niet simpelweg de welbekende gameplay als een ander personage. En dat is ze nu gelukt. Zelda is van koninklijke komaf en kan daardoor zwemmen zonder hiervoor eerst flippers of andere attributen te hoeven vinden, daarentegen is ze niet de vechter die Link is. De oplossing is snel gevonden: vechten doe je niet direct, maar juist indirect. Niet alleen voorwerpen, ook vijanden blijken te kopiëren. En dus bouw je al snel een arsenaal van mogelijkheden op om je uit diverse situaties te redden.
Dit arsenaal is overigens niet onbeperkt in te zetten. Wanneer je Tri ontmoet kun je een drietal punten inzetten, weergegeven met driehoekjes die achter het wezentje aan zweven. Een tafel is bijvoorbeeld één punt, terwijl een sterke vijand drie punten kost. Mocht je over je punten heen gaan, dan zal je eerste creatie weer verdwijnen, waardoor een opgebouwde toren van elementen genadeloos in elkaar kan storten. Naarmate je verder komt verkrijg je meer punten om in te zetten en groeien het aantal mogelijkheden. Hieraan verbonden vinden we wel één van de weinige kritiekpunten. Niet alleen lijken sommige Echoes erg veel op elkaar, je hebt er op een gegeven moment zoveel dat je een steeds langer wordende, horizontale lijst door moet scrollen om bij je keuzes te komen. Weliswaar kun je ze selecteren op onder andere laatst gebruikt en laatst verkregen, meer mogelijkheden om ze te groeperen had welkom geweest.
Door de vele mogelijkheden is er nooit één oplossing om een situatie te overwinnen. Wanneer je hogerop moet komen kun je een trampoline op een trap van bedden stapelen, of je bouwt enkele blokken van water op elkaar en watertrappelt zo de hoogte in. Tri geeft je ook de mogelijkheid om grote objecten te verplaatsen, of je vast te koppelen aan onderdelen van de spelwereld. Zo kun je een afgrond overbruggen door je mee te laten voeren aan een platform dat hier overheen beweegt. Bij het bevechten van vijanden dien je op een zelfde manier rekening te houden met hun zwaktes, hoewel gezegd moet worden dat hun intelligentie niet al te hoog is. Wat voor mij niet had gehoeven is dat Zelda op een zeker moment een zwaardvechtersvorm aan kan nemen. Weliswaar is de vorm beperkt door een energiebalk, alleen neemt het iets weg van de creativiteit waar Echoes of Wisdom verder om draait.
Het einddoel van de game is om de vele scheuren die zijn verschenen te dichten en daarvoor reis je langs alle uithoeken van Hyrule. Beelden dienen als fast-travel punten om je snel te kunnen verplaatsen tussen locaties als Gerudo Desert, Hebra Mountains en Faron Wetlands. Ieder van deze locaties zitten vol met geheimen en kleine sidequests die je Rupees, Heart Pieces of ingrediënten opleveren. Met bijvoorbeeld boter, appels, druiven en melk kun je smoothies maken die een unieke uitwerking hebben. En dit is nog niet alles, je komt zelfs outfits en accessoires tegen die je bijvoorbeeld sneller laten zwemmen of meer kans geven om hartjes te vinden.
Het liefst zou ik nog veel meer willen vertellen, zoals over de sterke dungeons die geen vaste volgorde kennen, de stukjes die zich vanaf een zijaanzicht laten spelen of de momenten waar je in een rift afdaalt en op bijzondere plekken komt waarin alles net even anders is. Toch zijn dit juist de stukken die je zelf moet ervaren, mochten de hierboven beschreven alinea’s je aanspreken. Wel is het bijna jammer dat Echoes of Wisdom is uitgebracht op hardware dat inmiddels al meer dan zeven jaar oud is. Hoewel zeker niet onspeelbaar zijn de framedrops duidelijk waarneembaar. Het is lang niet zo erg als in bijvoorbeeld Pokémon Scarlet en Violet, wel is het een klein smetje op de ervaring.
Echoes of Wisdom is in gameplay in veel dingen te vergelijken met Breath of the Wild en Tears of the Kingdom, terwijl het op grafisch vlak veel weg heeft van Link’s Awakening. Er is gebruik gemaakt van felle kleuren en de soundtrack is trouw en vernieuwend tegelijk. Ze doen dit door de bekende deuntjes op een net iets andere manier in te spelen. Een perfecte manier om te onderstrepen dat het ditmaal niet Link is die redding moet bieden, Zelda bewijst ook prima haar mannetje te kunnen staan.
Beoordeling
90
In Echoes of Wisdom is Link buitenspel gezet en mag Zelda de honneurs waarnemen. Dit gaat gepaard met geheel nieuwe gameplay, terwijl ze tegelijkertijd het vertrouwde gevoel van de franchise weten te bewaren. Ondanks enkele kleine kritieken, denk aan het selecteren van de Echoes en drops in de framerate, weet het de beste ideeën van 2D en 3D Zelda's met elkaar te combineren tot één indrukwekkend geheel.
Persoonlijk zou ik de game niet meer dan een 7,5 willen geven. De performance is niet best en qua gameplay is het teveel geneuzel in onoverzichtelijke menu's die steeds groter worden. Zelda kan zichzelf amper verdedigen en je bent afhankelijk van achterlijke ai die voor je moet vechten. Ik gebruik zelf al vanaf het begin dezelfde 5 items om alles op te lossen, de structuur, of gebrek aan, van het echo menu is waardeloos.
Er zit een goede zelda game verstopt onder alle echo ellende, die is niet voor mij weggelegd
