Als ik naar rechts kijk vanaf de plek waar ik deze tekst typ word ik teruggenomen naar het verleden. Foto’s van vakanties, geboorten, huisdieren, familie en trouwerijen nemen me mee naar warme herinneringen. En dit is een beetje wat SEASON: A Letter to the Future ook met je doet.
Het vastleggen van belangrijke momenten om het verleden te koesteren is namelijk precies waar de game om draait. De naam uit de titel verwijst niet naar dezelfde seizoenen zoals wij deze kennen. In plaats daarvan gaat het om gebeurtenissen, zoals de invoer van moderniteit of een periode van oorlog. Het nieuwe seizoen gaat, aldus voorspellingen, zelfs catastrofaal zijn. Als een jonge dame zie je het als jouw taak om de wereld te documenteren zoals we deze nu kennen. Gewapend met een dagboek, fotocamera en opnamemateriaal verlaat je het dorp Caro dat gelegen is op een bergtop. Opvallend genoeg heeft de vrouw haar dorp zelf nooit verlaten en dus zal ze veel dingen voor het eerst, en mogelijk voor het laatst, ervaren.
Stel je voor dat ik je nu op een vliegtuig zet en op een vakantie stuur naar een land waar je niet eerder bent geweest, wat zou je dan vastleggen in beeld en geluid? Zijn het de gebouwen, het landschap of de mensen die je ontmoet? Is het een kabbelend beekje of de geluiden van dieren? Er is geen goed of fout antwoord op deze vragen. Het gaat om de ontdekking, het vastleggen van hetgeen wat je ziet en hoort en het in je opnemen van de wereld. Hier geen puzzels die je dient op te lossen of geweld dat toegepast moet worden om verder te komen. Spelen doe je in je eigen tempo en, hoewel de game lineair is opgezet, is er een grote mate van vrijheid. Net zoals de spelers dingen ontdekt doet de vrouw waar je mee speelt dit ook en deelt haar gedachten hardop.
Naast dat je zelf de wereld in je opneemt en documenteert kom je ook personen tegen met wie je een praatje maakt en hun eigen verhalen vertellen. De gesprekken die je met ze voert zijn vooral poëtisch van aard en minder natuurlijk als je dit normaal in het dagelijks leven zou doen. Helaas weten ze hun persoonlijke anekdotes niet altijd goed over te brengen, hetgeen toegeschreven kan worden aan de matige stemacteurs. Daar waar de protagonist nog redelijk gekozen is kan dit niet gezegd worden voor de mensen die je ontmoet.
Om volledig op te kunnen gaan in SEASON: A Letter to the Future zul je nieuwsgierig van aard moeten zijn. Nergens zul je bij het handje worden genomen en het is aan jezelf om op ontdekking te gaan, de voor jou belangrijke momenten vast te leggen en je dagboek vorm te geven. Op deze manier dompelde ik me acht uur onder in de game, hoewel dit ook een stuk minder had kunnen zijn. Wel is duidelijk dat we hier te maken hebben met een kleinere studio en dat iets meer ontwikkeltijd nodig was om alle plooien glad te strijken. Om je voort te bewegen kun je lopen of de fiets pakken en dit laatste werkt alleen op de hoofdpaden, zodra je een uitstapje neemt zul je voortdurend tot stilstand komen door iedere struik of steen waar je tegenaan fietst. Hier staat tegenover dat de adaptieve triggers goed worden gebruikt. Op het moment dat je weinig weerstand hebt zul je de triggers minder diep in hoeven te drukken dan op de momenten waarbij je meer weerstand ervaart. Andere problemen waar ik tegenaan liep was dat ik vast kwam te zitten in de omgeving en dat de textures na een langere speeltijd leken te vervagen. In beide gevallen was het opnieuw opstarten van de game de oplossing om weer verder te kunnen.
Beoordeling
75
Hoewel een opzet richting het einde van de wereld misschien anders doet vermoeden is SEASON: A Letter to the Future een rustgevende game. Gewapend met een dagboek, een fototoestel en de mogelijkheid om audio op te nemen probeer je de wereld zoals we deze nu kennen vast te leggen om nooit verloren te laten gaan. Hoewel er enkele technische problemen zijn is het een rustgevende ervaring met het hart op de juiste plek.
