Tien jaar na een terroristische aanslag in het fictieve land Petria is de situatie er niet veel beter op geworden. Een autoritair regime staat er goed voor om herkozen te worden en er zijn geruchten dat jongeren naar een heropvoedingskamp gestuurd worden. Dit is de achtergrond van de PC en Nintendo Switch game Road 96 waarin alles draait om de vlucht naar vrijheid.
Spelend als diverse gezichts- en naamloze jongeren is het je doel om een reis van vele honderden mijlen af te leggen om zo het noordelijke grensgebied te bereiken en over te steken. Vanwege hun identiteitsloze karakter gaat de aandacht niet eens zozeer uit naar de jongeren als wie je speelt, het is vooral de setting en de personages die je ontmoet op wie de spotlights gericht staat. Of het nu gaat om de veertienjarige, technisch onderlegde Alex die meer wil weten over zijn verleden, het knotsgekke criminele duo Stan en Mitch, de verslaggeefster Sonya of de vrachtwagenchauffeur John; stuk voor stuk zijn het interessante ontmoetingen wiens onderlinge relaties worden uitgediept naarmate je verder komt in het verhaal.
De opzet is tijdens het spelen steeds identiek. Je start met één van de jongeren en hebt een beperkte hoeveelheid geld en uithoudingsvermogen. Met geld kun je eten en drinken kopen om je uithoudingsvermogen te versterken, tevens stelt het je in staat om met een bus of een taxi te reizen. Wil je geld liever op zak houden of heb je er simpelweg geen beschikking toe dan zul je moeten liften of zou je zelfs geld kunnen stelen. Je uithoudingsvermogen is belangrijk om in leven te blijven. Door tijdig je rust te pakken is dit aan te vullen, evenals door te eten en drinken. Of je uiteindelijk succesvol de grens over weet te komen is eveneens afhankelijk van beide factoren. Met onvoldoende geld kun je niemand betalen om je over de grens te smokkelen en te weinig uithoudingsvermogen kan betekenen dat je door de politie bent opgemerkt omdat je niet lang genoeg je adem wist in te houden terwijl je achterin een vrachtwagen schuilde.
De Franse ontwikkelaar DigixArt is met name sterk in het neerzetten van de achtergronden, maar omdat de verhaallijnen willekeurig zijn opgezet zal de volgorde niet voor iedereen hetzelfde zijn. Het kan dus dat ik karakters in een andere situatie heb ontmoet dan een andere speler en op dat moment al meer, of juist minder weet over diens beweegredenen en motivaties. De politieke insteek is wel erg op de voorgrond geplaatst en heeft, hoewel nooit benoemd, de nodige raakvlakken met Amerika onder ex-president Trump. Door de ambitieuze opzet van de redelijk open verhaallijn loopt niet alles even vloeiend in elkaar over. Je uitkomst bij de grens, wat kan resulteren in overleven, opgepakt worden of sterven, komt in een nieuwsitem niet altijd goed naar voren en ook de overgang van karakters in scènes klopt niet altijd. Toch doen deze spaarzame momenten nergens afbreuk aan de interessante opzet en de nieuwsgierigheid naar het einde, dat ondanks de belofte van duizenden einden iets meer lineair is dan de ontwikkelaar voor wil doen komen.
In totaal zul je ongeveer zeven uur bezig zijn om Road 96 uit te spelen. Het verhaal start op 11 juni 1996 en eindigt op 9 september van dat jaar, exact tien jaar na de terroristische aanslag en tevens de datum waarop de verkiezingen beslist zullen worden. De rol van de speler zal gaandeweg het verhaal steeds duidelijker worden. Je kunt posters bekladden om je politieke voorkeur door te laten schemeren, speelt mini-games als afwisseling op de verhaallijn en voert conversaties waarbij je antwoorden veelal eveneens invloed hebben op de gebeurtenissen. Dit laatste kent wel een groot kritiekpunt en dat is dat de antwoorden zweverig worden weergegeven. Hierdoor kan het zijn dat je een ongewenst antwoord geeft omdat je keuze net versprong. Ieder van deze situaties speelt zich af in een kleine omgeving die je vrij kunt verkennen, waarna je door gaat naar een volgende scène die zich weer dichterbij de grens begeeft. Gaandeweg de verhaallijnen, spelend als de verschillende jongeren, vergaar je kwaliteiten die mee worden genomen in een volgend verhaal, denk aan het open kunnen maken van sloten of antwoordopties die anders verborgen blijven. Omdat deze kwaliteiten eveneens op wisselende momenten worden aangereikt kan de één toegang hebben tot situaties die voor een ander ontoegankelijk zijn.
Road 96 kan in het begin wat onsamenhangend over komen. Het is niet precies duidelijk wie je bent, wat er van je wordt verwacht en waarom er een politiek thema aan de verhaallijn verbonden is. Tegelijkertijd is dit ook het sterke punt. Door verder te komen en als meerdere jongeren het verhaal in te duiken leer je steeds meer over de achtergronden en de verschillende karakters die je ontmoet. De ontwikkelaar weet de jaren negentig goed over te brengen in de soundtrack, zo zijn er verschillende, bijpassende muzieknummers en er zijn zelfs cassettebandjes te verzamelen die je aan kunt zetten als je toegang hebt tot een muziekspeler. De verschillende omgevingen zijn grafisch niet erg mooi en de framerate heeft in sommige scènes wat moeite om de actie vloeiend in beeld te brengen, toch weet de artistieke, ietwat cartooneske stijl dit goed te verhullen. Ben je dan ook een fan van een verhalende game met een politieke boodschap, dan is Road 96 zeker een game voor jou.
Beoordeling
80
Road 96 combineert een politieke boodschap met een willekeurig gegenereerd verhaal en doet dit op overtuigende wijze. Door de aandacht niet op de protagonisten maar juist op de mensen te leggen die je ontmoet ontstaat er een verdieping die je tot het einde toe geïnteresseerd weet te houden.
