Soms heeft een game weinig uitleg nodig. Neem bijvoorbeeld Furi, een titel die afgelopen juli op de PC en PlayStation 4 verscheen en sinds deze week ook verkrijgbaar is op de Xbox One. Het verhaal is dermate dun dat je het in één regel kunt omschrijven, toch neemt dit niet weg dat ik deze recensie wil gebruiken om mijn enthousiasme met een ieder te delen.
”The Jailer is the key, kill them and you'll be free” Met deze tekst is Furi eigenlijk wel opgesomd. Als speler krijgen we de controle over The Stranger, een man met wit haar die opgesloten zit in een gevangenis. Welke misdaden hij begaan heeft is onduidelijk, toch lijkt een man met een konijnenkostuum uitkomst te bieden. Hij weet je te bevrijden uit je cel en geeft je een opdracht mee. Je moet meerdere eilanden zien te overwinnen, ieder bewaakt door een zogeheten Jailer. Deze eindbazen proberen je de doorgang te beletten en dienen allen overwonnen te worden om je weg naar de vrijheid te kunnen garanderen.
Dit laatste is dan ook waar Furi om draait. In deze game geen diepgaand verhaal, gebieden om te doorgronden of collectibles om te verzamelen. Het draait simpelweg om de gevechten tegen bazen die je niet lichtzinnig moet nemen. Om zich te weren beschikt The Stranger over een katana voor aanvallen op de korte afstand en een geweer om je op afstand te kunnen weren. Deze aanvallen kun je ook opladen, hoewel je hiermee de kans loopt om je tegenstander aan te laten vallen. Tevens heb je de beschikking over een dodge waarmee je in iedere richting weg kunt duiken en een kort moment onkwetsbaar bent, alsmede een block om aanvallen van de Jailers af te weren. De timing van laatstgenoemde is zeer nauw, hier staat echter tegenover dat je een stukje van je gezondheid terug krijgt en de blokkade van je tegenstander voor een kort moment komt te vervallen.
Verwacht overigens niet dat één uitgedachte tactiek de sleutel is tot succes. Verschillende vijanden vereisen verschillende tactieken, zo moet je de één van een afstand aanvallen en de ander juist van dichtbij of dien je zijn aanvallen te pareren om toe te kunnen slaan. Zelfs bij één zelfde vijand kun je niet altijd vertrouwen op een bedachte strategie aangezien zijn leven is opgebouwd uit verschillende stages. Het kan dus goed zijn dat hij in een volgende stage zijn tactiek verandert en je hierop zult moeten anticiperen. The Stranger zelf heeft tien gezondheidsblokjes en drie levens en dit is lang niet altijd genoeg. Toch sloeg de frustratie na meermaals sterven nooit toe omdat het gezien kan worden als een leerproces. Het is ook om deze reden dat ik je aan wil raden het spel niet op de laagste moeilijkheidsgraad te spelen. Hiermee vervalt het bovenstaande element, terwijl dit juist hetgeen is wat Furi zo sterk maakt. Na het uitspelen kun je ook nog aan de slag met de “Furrier” moeilijkheidsgraad. Het interessante is dat de game niet lastiger is geworden door simpelweg de bazen meer leven te geven, in plaats daarvan gebruiken ze andere aanvallen en tactieken om de game weer fris aan te laten voelen.
Dat wil zeggen; als het genre je trekt. Zoals eerder opgemerkt draait Furi namelijk om de gevechten tegen de bazen en meer komt er niet bij kijken. Tussentijds is er een korte weg van vijand naar vijand, maar hier is – afgezien van een gesprek – niets te beleven. Het gaat zelfs zo ver dat de ontwikkelaar de optie heeft ingebouwd om het lopen automatisch te laten gebeuren. Persoonlijk zag ik dit als een rustmomentje tussen de actie door, je kunt het ook opvatten als een stukje gemakzucht waar ze meer mee hadden kunnen doen. Kritiek van een andere orde is aan te voeren op de laatste baas. Zonder al teveel weg te geven vormt deze een duidelijke stijlbreuk met de rest van de game. Ik vond niet dat de game dit nodig had, hetgeen tegelijkertijd een compliment is voor de invulling die ze ervoor aan de bazen hebben gegeven.
Op dit punt van de review heb je ongetwijfeld al naar de launchtrailer en het screenshot gekeken. De stijl die hierin naar voren komt is van Takashi Okazaki, de man die je zou kunnen kennen van Afro Samurai. Bij de gevechten is het veelal een neon-achtige presentatie met dik aangezet kleurgebruik. Het werkt goed, hoewel er soms dermate veel op het scherm gebeurt dat je goed op moet blijven letten om het overzicht te bewaren. Deze concentratie zal gelukkig niet verstoord worden door de soundtrack. Sterker nog, de elektronische muziek past perfect bij de game, evenals de in-game geluiden. Door dit alles vormt Furi een indrukwekkende game die weliswaar leunt op één spelconcept, maar dit dermate indrukwekkend doorvoert dat het je nog lang bij zal blijven.
Beoordeling
85
Furi is een actietitel waarin de protagonist het opneemt tegen verschillende bazen om zijn vrijheid terug te winnen. Het verhaal maakt geen indruk, de actie doet dit des te meer. Het gebruik van een katana en een geweer wissel je af met het blokkeren van aanvallen en wegrollen, hetgeen een stuk dieper gaat dan op papier doet over komen. Combineer dit met een sterke soundtrack en opvallende graphics en we kunnen Furi een ieder van harte aanbevelen.
