Review: The Legend of Zelda: Tri Force Heroes
Door Rene Groen op 28-10-2015 om 07:07
|
Bron: Gamed
|
Ik bewaar warme herinneringen aan The Legend of Zelda. Neem bijvoorbeeld A Link to the Past, een game die ik dagelijks na schooltijd speelde bij een vriendin, samen speurend naar oplossingen en soms bellend naar de hulplijn van Nintendo om verder te komen. De vriendin van destijds spreek ik nooit meer en hulp verkrijgen we tegenwoordig via het internet, maar het gevoel van samenwerking kwam weer terug bij het spelen van Tri Force Heroes.
Eén van de redenen is dat de visuele stijl van A Link to the Past ook als blauwdruk heeft gediend voor deze game. Sommige locaties lijken rechtstreeks weggelopen te zijn uit diens bronmateriaal, maar toch voldoende aangepast om het niet als kopie te zien. Tegelijkertijd is de gehele opzet aangepast, want deze Nintendo 3DS game draait niet om één held. Ja, je kunt in je eentje spelen, maar zelfs dan dien je drie karakters om beurten aan te sturen. Zij worden er namelijk samen op uitgestuurd om de betovering van een prinses te verbreken. Zelda, zo hoor ik je roepen, maar niets is minder waar. Het gaat namelijk om Styla, een naam die verwijst naar haar stijlvolle reputatie. Hier is echter weinig meer van over als een heks haar betovert en haar kleding ontneemt. De prinses moet het nu enkel hebben van een zwart gewaad en dit maakt nu eenmaal weinig indruk bij een stijlicoon.
Niet alleen het verhaal, maar ook andere aspecten verraden dat we hier niet te maken hebben met een traditionele Zelda titel. Je hebt bijvoorbeeld niet de vrijheid om door een map te lopen, in plaats daarvan gaat het om 32 levels, ieder weer onderverdeeld in vier kleinere gebieden. Je krijgt te maken met uiteenlopende puzzels die toegespitst zijn op samenspel. Door elkaar te helpen zijn niet alleen situaties te overwinnen, het is tevens de enige manier om te overleven. Letterlijk, omdat je als team één levensbalk deelt. Elkaar het leven zuur maken heeft dan ook geen enkele meerwaarde, hoewel je een individuele grapjas natuurlijk niet uit kunt sluiten wanneer je met vreemden een potje start.
Tri Force Heroes is namelijk op drie manieren te spelen. Alleen of coöperatief, waarbij het laatste lokaal of online kan, met vrienden of met vreemden. Hoewel het draait om een trio aan karakters is er geen mogelijkheid om met een vriend én een computergestuurde medestander aan de slag te gaan. Je speelt dus alleen óf met zijn drieën, maar er is geen middenweg. Gelukkig is het niet nodig dat ieder een exemplaar van de game bezit, middels Download Play kan iedereen meeliften op één versie. Het leuke is ook dat je progressie zal worden opgeslagen, zodat je hier weer mee aan de slag kunt op het moment dat je besluit om het eveneens aan te schaffen.
De leukste manier om samen te spelen is door dit thuis te doen omdat dit de meest directe manier is van communiceren. Er kunnen snel beslissingen worden genomen en het is direct duidelijk wat je van elkaar verlangt. Anders is dit wanneer je online gaat, Nintendo heeft namelijk besloten om geen voice chat toe te staan. Als reden noemen ze dat meer ervaren spelers enkel orders uit zullen delen aan nieuwkomers, waardoor zij al snel af zullen haken. In plaats daarvan is er gekozen om te werken met acht emoticons, die je bijvoorbeeld toestaan om iemand naar je toe te roepen, iemand een compliment te geven voor zijn gedane actie of de hulp van een item vragen. Het zijn minimalistische manieren van communicatie, hetgeen in de praktijk niet altijd even goed werkt. Ook alleen spelen werkt niet erg prettig, wanneer je namelijk één van de karakters bestuurt zullen de overige twee personages verstenen, waardoor het erg lastig is om acties te maken waarin samenspel nodig is.
De charme zit hem er dan ook echt in om de ervaring te delen. Eenieder kan aan het begin van een level kiezen uit een wapen of hulpmiddel, denk aan de bekende elementen als een boemerang, pijl en boog of bommen, die nodig zijn om niet alleen af te rekenen met vijanden, maar ook om verder te komen. Je moet op elkaar vertrouwen om situaties te overwinnen, waarbij enig denkwerk nodig is. Als een te raken object bijvoorbeeld hoog ligt, dan kun je de spelers opstapelen, maar dien je er wel rekening mee te houden dat degene met de pijl en boog op de juiste hoogte staat. Enig nadeel: enkel het onderste karakter kan op dat moment nog lopen. Zit je dus met een vreemdeling opgescheept die je voortdurend oppikt, dan zul je worden overgeleverd aan zijn grillen, je kunt op dat moment enkel nog je wapen gebruiken maar hebt niet de keuze om af te stappen.
Tri Force Heroes komt dan ook pas echt tot zijn recht wanneer je met gelijkgestemden speelt die allen hetzelfde doel nastreven. Gezamenlijk puzzels oplossen, progressie boeken en uiteindelijk eindbazen verslaan geeft een gevoel van voldoening. Dit komt mede omdat er aan het eind een beloning te wachten staat. Het gaat om specifieke items die te gebruiken zijn om er verschillende outfits mee te creëren. Het modeaspect uit het verhaal komt dus ook terug in de gameplay zelf, zo kun je met de Kokiri kleding drie pijlen tegelijkertijd afschieten, geeft de Big Bomb Outfit je grotere bommen die meer schade aandoen en kun je zelfs de jurk van Zelda aantrekken om meer hartjes te verkrijgen. Er zijn vele verschillende outfits om te verzamelen, hetgeen de herspeelbaarheid zeker ten goede komt.
Het moge duidelijk zijn; The Legend of Zelda: Tri Force Heroes is geen traditionele Zelda ervaring. In al zijn facetten straalt het weliswaar uit dat het om een game uit de serie gaat, maar door de nadruk op coöperatieve gameplay, het gemis van een open wereld en een nogal ongeïnspireerd verhaal had Nintendo het met de nodige aanpassingen ook als geheel nieuwe franchise kunnen introduceren. Dit wil echter niet zeggen dat het niet leuk is om te spelen, mits je met bepaalde zaken rekening houdt. Alleen spelen is weliswaar een optie, maar dit raden we niet aan door de omslachtige manier van coöperatieve acties door steeds te wisselen tussen de drie hoofdrolspelers. Online is wat dat betreft een stuk leuker, hoewel je hier weer rekening dient te houden met de minimalistische manieren waarop je kunt communiceren middels een achttal emoticons. De ware aard komt dan ook pas echt boven door twee vrienden met een Nintendo 3DS uit te nodigen en - al dan niet middels Download Play - lekker aan de slag te gaan. De directe manier van communiceren, het gedeelde plezier bij het behalen van een level en de gekke outfits die je ontdekt gaven me weer evenveel plezier als toen ik na schooltijd A Link to the Past ervoer.
|
|
|
Beoordeling
80
The Legend of Zelda: Tri Force Heroes doet het allemaal net even anders. Toegegeven, je kunt het avontuur alleen aanvangen, maar al te leuk is dit niet. Omdat de gehele spelervaring draait om samenwerking is het leuker om, online of lokaal, met vrienden of onbekenden aan de slag te gaan. Een verhaal rondom gestolen kleding is weliswaar niet erg interessant, maar de gameplay is dit gelukkig wel. Dit alles in een sfeer die qua geluid en graphics aansluit bij de serie, maar zich tegelijkertijd voldoende weet te differentiëren om niet van een kopie te kunnen spreken.
|
|
|
|
 07:07 Uncharted: The Nathan Drake Collection
 07:07 Ontdekt worden in Robinson: The Journey trailer
|
| Reacties (0) |
|
|
Geen reacties gevonden
|
|
|
|
