De game-industrie heeft enkele helden die met hun oeuvre zorgen voor een gigantisch nalatenschap. Het zijn die sterren van vroeger en nu die centraal staan in 'Zijn Erfenis' waarin we hun invloed op de game-industrie bekijken, waarbij vandaag een icoon uit de arcadehallen onze focus steelt.

Het centrum van de moderne computerindustrie is zonder twijfel Silicon Valley, een groot gebied in de Amerikaanse staat California waar alle giganten van de industrie ooit verbleven. Het gebied wordt momenteel gedefinieerd door de vele technologiebedrijven die verspreid liggen over de vallei, maar het was ooit een eenvoudig landelijk gebied waar kinderen zich amuseerden door buiten te spelen, met voetzoekertjes te knallen of legersoldaatjes te verbranden. Arcade icoon Eugene Peyton Jarvis – die geboren werd in 1955 – was één van die kinderen. Hij groeide op in Silicon Valley alvorens het roemrijke gebied zijn titel verdiende. Het waren simpelere tijden, er was nu eenmaal geen Call of Duty om kinderen urenlang bezig te houden en het aantal televisiekanalen was enorm beperkt. Jarvis had gelukkig voldoende hobby's om zijn vrije tijd mee te vullen, hij leerde bijvoorbeeld schaken dankzij zijn vader en hij groeide zelfs uit tot een topspeler. Hij raakte ook gefascineerd door de pinball-machines die verborgen stonden in de lokale bruine kroeg. Ouders betrapten hun kind liever met een PlayBoy dan met een 'duivelse gokmachine', maar Jarvis was absoluut dol op de kleurrijke apparaten. Jarvis had daarnaast enkele eenvoudige baantjes, hij was krantenjongen en hij hielp golfers tegen betaling met het opvissen van hun verloren golfballen op de golfbaan van Stanford University.

Eugene Jarvis
Jarvis hing als tiener veel rond in de studentencafés van de prestigieuze universiteit, waar hij in het begin van de jaren '70 één van de weinige getuigen was van Galaxy Game. Het spel was de allereerste arcadegame die ooit gemaakt werd, maar het werd uiteindelijk nooit op de markt gebracht omdat de kostprijs van de machine te hoog was. Er werd maar één prototype geproduceerd, dat uitgetest werd op Stanford. Jarvis was gek genoeg te gierig om Galaxy Game ooit te spelen, hij keek hoe anderen speelden, maar probeerde het spel zelf nooit. Hij besteedde zijn zuurverdiende centjes liever aan de flipperkasten die hij tijdens zijn jeugd speelde. Jarvis was desondanks toch geïntrigeerd door computers en videospellen. Hij volgde op de middelbare school ooit een korte FORTRAN programmeercursus die hem zeer interesseerde. De cursus die gegeven werd door IBM, had zelfs een grote invloed op zijn verdere leven. Jarvis studeerde eerst biochemie aan de University of California Berkely, maar hij besloot al snel over te schakelen naar de richting computerwetenschappen. Hij vond biochemie namelijk te complex, je zou je hele leven kunnen wijden aan één miniem onderwerp, maar je zou de reden ervoor nog niet steeds niet begrijpen. De interesse voor de programmeertaal FORTRAN stuurde hem dusdoende naar de informatica.

The chemistry of life is a tremendous challenge, and I realized I could spend my life studying the pubic hair on a rat, and although I would be the world's foremost expert on the subject, I might still not be able to explain why it is curly.

Het is momenteel uitermate gemakkelijk om te leren programmeren, maar de technologie was destijds een pak schrikwekkender. Computers gebruikten namelijk ponskaarten om programma's uit te voeren. Je moest je instructies 'schrijven' op een hele serie kaarten door gaatjes te maken, waarna de machine de kaarten in volgorde uitvoerde. Je kreeg dan vaak pas na een half uur de melding dat je ergens een foutje had gemaakt, zodat je kon uitzoeken welke kaart foutief was. Je kon die kaart meteen volledig weggooien en opnieuw knippen. De kaarten moesten ook steeds op de juiste volgorde blijven terwijl er absoluut geen indicatie was wat die volgorde was. Jarvis beleefde ooit hét nachtmerriescenario, hij liet een programma met 2.000 kaarten waaraan hij maanden had gewerkt, vallen. De kaarten zaten compleet door elkaar zodat hij opnieuw moest beginnen. Jarvis liet zich echter niet afschrikken door zulke problemen, hij wist dat hij de goede richting had gekozen. De keuze voor informatica had eveneens een groot secundair voordeel: de afdeling wetenschappen had namelijk een exemplaar van Spacewar, de computergame uit 1962 die de inspiratie vormde voor Galaxy Game en duizenden andere spellen. Het werd de eerste game die Jarvis ooit speelde, waarbij hij meteen de smaak te pakken had. Hij speelde het spel nachtenlang.

I would go into the basement of the lab and get on about 2 a.m. I remember losing track of the time and playing all night, which was the first place a lot of people experienced that feeling gamers live for now, of being so immersed that everything's blocked out.

Jarvis behaalde zijn 'Bachelor of Science' in 'Electrical Engineering and Computer Science' in 1976, waarna hij onmiddellijk solliciteerde bij Atari. Het bedrijf was één van de grootste producenten van flipperkasten, zodat het een topbestemming was voor de pinball-fan Jarvis. Atari reageerde echter niet. Jarvis wachtte enige tijd, maar hij besloot daarna te zoeken naar een andere werkgever om één van zijn andere dromen te verwezenlijken. De twintiger wilde gaan werken voor een bedrijf waar hij een computer kon ontwikkelen die zou slagen voor de Turing test. De test die opgesteld is door de wiskundige Alan Turing, is eigenlijk de ultieme proef voor kunstmatige intelligentie. De computer moet in staat zijn een coherent chatgesprek te voeren met enkele gesprekpartners van wie uiteindelijk minstens 30% moet geloven met een mens gesproken te hebben. De computer moet dus begrijpen wat zijn partner zegt en antwoorden met een logische zin die grammaticaal correct is. Het was een zeer ambitieuze droom – het duurde tot 2014 alvorens een eerste computer slaagde voor de Turing test en zelfs dat resultaat wordt fel aangevochten – maar Jarvis geloofde te beschikken tot de sleutel om zijn droom te vervullen. Hij dacht een oplossing te hebben om onze taal te vertalen in een taal die de computer kan interpreteren.

Jarvis' Arcade Kelder
Hij raakte hierdoor geïnteresseerd in compilers, kleine programma's die programmeertalen vertalen in instructies die de computer begrijpt zonder dat de gebruiker die machine-instructies zelf moet schrijven. Jarvis aanvaardde een baan bij Hewlett Packard waar hij mocht werken in de afdeling 'Compiler Design'. Hij hoopte dat dit een eerste stap naar zijn droom zou worden, maar hij ontdekte snel dat Hewlett Packard een doodsaai bedrijf was waar iedereen zich verveelde. Hij kreeg ook meteen een oersaai project voorgeschoteld: de zesjarige ontwikkeling van een COBOL-compiler. Het zou amper drie volledige dagen duren alvorens Jarvis zijn ontslagbrief indiende. Het was een domme, impulsieve beslissing aangezien Jarvis geen andere vooruitzichten had, maar hij werd meteen beloond. Hij werd namelijk toevallig op die dag gecontacteerd door, jawel, Atari. Zij focusten zich destijds al op videogames, maar de ontwikkeling van flipperkasten bleef een belangrijke inkomstenbron zodat ze steeds extra personeel zochten. De grote fan van trekkasten startte meteen, ondanks het feit dat zijn loon gehalveerd was ten opzichte van zijn Hewlett Packard dagen. Er werkten veel bekende ontwikkelaars in het bedrijf, maar Jarvis werkte grotendeels alleen in zijn afdeling. Zijn rechtstreekse supervisor verhuisde een week na het debuut van Jarvis naar een andere firma en de baas van de supervisor werd één week later ontslagen.