In 2000 richtte de Japanse producer Yasuhiro Yoshiura de onafhankelijke studio Rikka op. De studio specialiseert zich in het maken van kleine, korte OVA met een unieke stijl. Een van deze OVA is Mizu no Kotoba, ofwel Aquatic Language. Is Mizu no Kotoba de moeite waard?

De anime is amper negen minuten lang, speelt zich af in een gezellig café en kent enkel onbenoemde hoofdrolspelers. Hun namen zijn ook niet belangrijk, het gaat om doodgewone mensen die met elkaar praten over hun alledaagse bezigheden. Aan de toog praat de belangrijkste hoofdrolspeler met de uitbaatster van het café. Hij is gedumpt door zijn vriendin en de uitbaatster probeert hem op te vrolijken door hem moed in te spreken. Tijdens hun gesprek hoor je allerlei geluidseffecten, zoals de bewegende ventilator en kalmerende muziek. Eén ding valt echter meer op.


De andere klanten van het café zitten namelijk ook te praten, zo zitten er twee meisjes in het café die aan het praten zijn over de vriendin van een vriendin. Het meisje zou de man van haar leven gevonden hebben, maar uiteindelijk blijkt het helemaal geen man te zijn. Origineel veronderstel je dat het om een vrouw gaat, maar naar het einde van de film toe blijkt dat er meer mogelijkheden zijn. Aan een ander tafel zitten dan weer twee vrienden, de ene is rustig een verhaal aan het vertellen waarna de andere hem onderbreekt om een verhaal te vertellen over een van de vissen die aan de muur van het lokaal hangen.

Een andere klant zit dan weer alleen aan tafel, ze leest allerlei boeken die een idee geven over de aard van de OVA. Ze leest namelijk een boek van Isaac Asimov waarin zijn befaamde Drie Wetten van de Robotica staan. Daarna begint ze aan het boek Twintigduizend Mijlen onder de Zee van Jules Verne. Samen met het verhaaltje over de verdwenen vis blijken dit sleutels te zijn om het verhaal van de OVA te begrijpen. De uitbaatster van het café verwijst onze naamloze hoofdrolspeler naar een rare ruimte waarin woorden eeuwig blijven bestaan. Daarna keert hij terug naar het café. Op dit moment ontdek je de waarheid over zijn conversatie met de uitbaatster.


Het verhaal is zeer surrealistisch, wat sterk in lijn ligt met andere projecten van Studio Rikka. Het duurt maar negen minuten, maar het verhaal heeft toch een rare invloed op je en het laat je nadenken. Een echte verklaring wordt nooit gegeven, de OVA is dan ook licht filosofisch. Het verhaal is echter niet het eerste wat opvalt, het is de unieke tekenstijl en animatie die direct in het oog springt. Het lijkt een combinatie van een webstrip en een anime met een duidelijk CGI element. De combinatie werkt echter wonderbaarlijk. Ook het gebruik van muziek en stemmen is goed uitgewerkt. Mizu no Kotoba is een unieke animetopper. Hij is echter alleen bestemd voor de filosofen onder ons.