Een groots avontuur om de wereld te redden en het ultieme kwaad te bestrijden, het is een veelvoorkomend cliché in Japanse Role Playing Games. Het zijn echter niet de enige clichés in het genre.

De Grand List of Console Role Playing Game Cliches is een epische lijst die werd opgesteld door Mark Sachs. Hij postuleerde een serie clichés die frequent voorkomen in Japanse Role Playing Games, waarbij hij voornamelijk de succesvolle Super Nintendo, PlayStation en PlayStation 2 generaties viseerde. De grootste klassiekers dienden als inspiratie voor de samenstelling van een lijst die iedere speler bekend in de oren zal klinken. De originele lijst kan bekeken worden op zijn site, maar de lijst telt geen voorbeelden waardoor hij ietwat ontoegankelijk is. Wij werpen dan ook een diepere blik op de lijst om de geheimen erachter te onthullen.

Cliché 33. And Now You Die, Mr. Bond! Beatrix Rule
"Fortunately for you, the previous rule also applies in reverse. Rather than kill you when they have you at their mercy, the villains will settle for merely blasting you down to 1 hit point and leaving you in a crumpled heap while they stroll off, laughing. This is, of course, because they're already planning ahead how they'll manipulate you into doing their bidding later in the game."

De vijand overleeft elk gevecht, en kan verdergaan met zijn plan, maar jij wordt ook nooit tegengehouden om jouw plan tot een goed einde te brengen. De vijand heeft namelijk geen zin om jou rechtstreeks te doden. Ze laten je liever voor dood achter in een situatie die je gemakkelijk kunt overleven. Ze verlagen je gezondheid bijvoorbeeld naar 1 HP. De regel is genoemd naar de Bond-films waarin vijanden als Blofeld steeds trage manieren kozen om Bond te doden. De alternatieve naam verwijst naar Beatrix, de tegenstander uit Final Fantasy IX die je eveneens tientallen keren had kunnen doden. Er is echter een belangrijk verschil, de slechteriken uit de Role Playing Games verkiezen vaak je te laten ontsnappen omdat ze je nog nodig hebben.


De regel is genoemd naar Beatrix, die je meerdere keren zult tegenkomen. Ze eindigt haar gevecht steeds met een aanval die iedereens gezondheid naar 1 HP brengt waarna ze al lachend het gevecht verlaat alsof ze al gewonnen heeft. Ze laat meteen ook weten dat je haar nooit kan tegenhouden. Haar vertrouwen bleek achteraf compleet terecht. Final Fantasy X kiest eveneens voor een dodelijke val waaruit je gemakkelijk kunt ontsnappen, maar de grote baas blijkt hierin geen keuze te hebben. Deze manier van executie is namelijk deel van een religieuze traditie die hij moet volgen. Hij was echter slim genoeg om bewakers aan het einde te plaatsen, deze blijken simpelweg niet genoeg om je tegen te houden. Aangezien hij je blijft manipuleren, is het echter maar de vraag of hij dit erg vond.

Het is dan ook kwestie van de schijn hooghouden. De schijn hoog houden was ook belangrijk in Final Fantasy VII, waar Sephiroth een groot deel van de game bezig is met het manipuleren van Cloud en zijn medestanders, zelfs als het niet meteen duidelijk is voor Cloud. Sephiroth had Cloud namelijk nodig om de Black Materia naar Sephiroth te brengen zodat hij Meteor kon oproepen. Dat is dan ook de reden waarom hij bijvoorbeeld wachtte met het doden van Aeris tot Cloud ter plekke was. Dat was echter ook de opstap naar zijn nederlaag. De extra tijd die hij nam, zorgde ervoor dat Aeris effectief Holy kon oproepen. Wanneer hij haar dan nog eens doodde, activeerde hij Holy zodat Meteor later gestopt kon worden.

Cliché 34. Zap!
"Most villains in RPGs possess some form of teleportation. They generally use it to materialize in front of the adventurers when they reach the Obligatory Legendary Relic Room and seize the goodies just before you can. The question "if the bad guy can teleport anywhere at any time, then why doesn't (s)he just zip in, grab the artifact, and leave before the adventurers have even finished the nerve-wracking puzzle on the third floor?" is never answered."

De meeste Role Playing Games eindbazen hebben een vorm van teleportatie. Die teleportatie gebruiken ze typisch om voor de helden te verschijnen net op dat moment wanneer die helden de locatie van het obligatoire legendarische voorwerp hebben gevonden. Op deze manier kunnen ze het voorwerp stelen voor de ogen van de helden. Het blijft echter een raadsel waarom de bazen wachten tot de helden de moeilijke puzzels hebben opgelost en de gevaarlijke vijanden hebben verslagen. De vijand verschijnt pas wanneer je het voorwerp hebt, ondanks het feit dat je niemand anders in de dungeon hebt gezien en er geen enkele reden is waarom ze op jou zouden wachten. Misschien had de baas jou juist nodig om het voorwerp te vinden, en je veroorzaakt dus zelf het probleem.

Het wordt uitstekend geïllustreerd door Lunar: The Silver Star waar de Magic Emperor en Xenobia de gewoonte hebben continu binnen te vallen wanneer ze het nodig vinden, waarna ze meteen weer vertrekken. De speler doet dit nooit, ondanks het feit dat ze zelfs teleportatie hebben. Slechterik Dalles uit Ys II verschijnt ook steeds plots om even te doen wat hij wilde doen, waarbij hij schijnbaar met opzet steeds op de helden wacht. Dat geeft hem namelijk de kans om de helden uit te lachen. De Kingdom Hearts serie demonstreert dit met Maleficent die zich schijnbaar alleen op deze manier verplaatste. De mogelijkheid tot teleporteren is zelfs een overduidelijk teken dat iemand kwaadaardig is in Kingdom Hearts omdat je door de duisternis moet reizen zonder bescherming, iets wat alleen kwaadaardigen kunnen.


Cliché 35. Heads I Win, Tails You Lose. Grahf Rule
"It doesn't matter that you won the fight with the boss monster; the evil task he was trying to carry out will still get accomplished somehow. Really, you might as well not have bothered."

De meeste gevechten moet je winnen, maar er zijn steeds enkele gevechten waar winnen geen effect heeft. Het filmpje dat meteen op het gevecht volgt, maakt je overwinning ongedaan. Je had dan ook nooit de moeite moeten doen om een vaak moeilijk gevecht tot een goed einde te brengen. Het is nog erger als je het gevecht effectief moet winnen, maar alsnog verslagen wordt in een filmpje. Kingdom Hearts doet dit op een goede manier met de gevechten tegen Leon en Cloud die veel sterker zijn dan de speler. Je kunt hen wel verslaan, maar je moest daarvoor tot het uiterste gaan, waardoor je gewoon in elkaar stort. Een overwinning wordt wel beloond, maar het tussenfilmpje toont sowieso een uitgeputte Sora en een gewonnen Cloud of Leon.

Odin Sphere gebruikt dit dan weer als onderdeel van het verhaal. Elk van de eindbazen dient verslagen te worden door één specifiek personage. Op deze manier worden de legendarische voorspellingen waarheid. Het is technisch echter wel mogelijk om hen te verslaan met andere personages, maar je overwinning wordt dan ongedaan gemaakt door het filmpje. Een andere toepassing vinden we in Crisis Core: Final Fantasy VII waar Zack eigenlijk onmogelijk Sephiroth kan verslaan. Het concept wordt ook op tragische manier gebruikt in het laatste gevecht van de game, wat voor de nodige traantjes kan zorgen. Er zijn ook spellen die sterk overdrijven met dit concept, waarbij vooral de Baten Kaitos spellen dit veel vaak te doen. Een te groot deel van de bazen verslaat je op een manier die je onmogelijk kunt stoppen.