Stripboeken nemen ons mee naar een alternatieve realiteit waarin superhelden de wereld redden of stervelingen op een groots avontuur gaan en dingen beleven waar wij alleen maar van kunnen dromen. In deze laatste categorie valt ook Kuifje, een doodnormale jongen die schittert in een nieuwe bioscoopfilm en bijhorende game.

De Belgische creatie is wederom wereldnieuws nadat Steven Spielberg en Peter Jackson de handen ineen sloegen voor de film The Secret of the Unicorn, in Nederland Het geheim van de Eenhoorn geheten. Net als deze film draait de game om De Eenhoorn, een schip waarvan Kuifje op een rommelmarkt een replica op de kop weet te tikken. Al snel blijkt echter dat het schip meer bij zich draagt dan aanvankelijk gedacht, er is namelijk een perkament aanwezig die hem op een grootse reis brengt.


Er is door de ontwikkelaar getracht om diverse gameplaymogelijkheden samen te brengen, waarbij gedacht moet worden aan platformelementen, vechten, onderzoeken en het oplossen van puzzels. Het spel combineert hierbij 2D gameplay met 3D elementen, echter werken deze lang niet allemaal even goed. Hoewel de 2D omgevingen een goede diepgang kennen en behoorlijk gevarieerd zijn valt de game door de mand wanneer je overschakelt naar 3D en zelf het diepe in moet stappen. Omdat de camera hier niet bij te sturen is zijn situaties meermaals onoverzichtelijk.

Dat Kuifje een kindergame is blijkt uit ieder gameplayelement. Bij het platformen zul je vrijwel nooit een fout maken, bij het vechten heb je slechts één knop nodig (en dien je zelfs bananenschillen te gooien om de bescherming van de vijanden te doorbreken) en de puzzels vereisen eveneens weinig denkwerk. Om de kinderen verder niet al teveel in de problemen te brengen worden gameplaysituaties meermaals herhaald, een frustratie voor de meer ervaren gamers, maar een goede aanpak om kinderen te laten wennen aan het spelen van games.


Naast het hoofdverhaal zijn er nog enkele implementaties die de game langer speelbaar moeten maken. In de offline coöperatieve mode moeten Kuifje en Haddock samenwerken om platformelementen te overwinnen die zich afspelen binnen de dromen van Haddock. Het is een leuke mode om de ervaring tussen ouder en kind te delen, echter zijn de levels ook alleen te doorlopen. Waar je ook voor kiest, met de muntjes die je verzamelt, kun je alternatieve kostuums kopen, hetgeen echter geen meerwaarde heeft voor de gameplay.

Onze gespeelde Xbox 360 versie heeft tevens een Challenge Mode die zich apart richt op Kinect en bestaat uit een drietal onderdelen. In de eerste vechten we tegen vijanden, in de tweede besturen we een vliegtuig van waaruit we mogen schieten en het derde deel laat ons in een motor met zijspan rijden waarin we met een katapult, jawel, vijanden uitschakelen. Ieder van de onderdelen blijken echter weinig accuraat en lijken er meer met de haren bijgesleept te zijn om te mogen pronken met een Kinect logo op de hoes.


Net als de film tracht ook de game de typerende visuele stijl, waarbij de comic een realistische inslag krijgt, over te nemen. Ze slagen hier gedeeltelijk in, met name de tussenfilmpjes kennen een lage kwaliteit, zonder dat het overigens afbreuk doet aan de ervaring die kinderen erbij zullen hebben. Speciaal voor deze doelgroep kent de game zowel een Engelse als een Belgische taal, waarbij de voice-over van laatstgenoemde goed werk verricht en de actie op het scherm onderstreept met leuke uitspraken.

Kuifje: Het Geheim van de Eenhoorn is een redelijk geslaagde game voor de beoogde kinderlijke doelgroep. We hebben het hierbij echter wel over de allerjongsten onder ons, zij zullen de herhalende en simplistische gameplay voor lief nemen. Het meer kritische oog ziet echter dat we we niet alleen bij de hand worden genomen, we worden niet meer losgelaten tot het einde bereikt is. Hier is niets mis mee, mits je maar beseft dat het spel voor jou, de meer ervaren gamer, te weinig inhoud zal hebben.