Dinsdag 14 december. Pathé Tuschinski te Amsterdam. 10:00 uur 's ochtends. Bah, ik haat het als ik 's ochtends, doordeweeks, naar events moet. Want dat betekent dat ik of vroeg mijn nest uit moet, of dat ik de nacht moet doortrekken. In dit geval dat laatste, want aangezien ik die nacht moest werken (ik ben nachtportier in een hotel) en ik pas om half 8 weer thuis was, zat even slapen er niet in. Echt supervrolijk was ik dus niet, toen ik om kwart over negen in de bus stapte.

Dat je iets met feiten kunt onderbouwen, wil niet zeggen dat hetgene dat je probeert te onderbouwen ook echt waar is. Zo is het inderdaad waar dat de gamesindustrie als sinds 1999 meer `doekoe' binnenhaalt dan de filmindustrie (Voor de mierenneukers; sinds de release van Tomb Raider II om precies te zijn). En ja, het is waar dat veel mensen uit de filmindustrie een bijbaantje hebben in de gamesindustrie. Denk maar aan de voice-overs in GTA San Andreas. Denk aan het inzetten van professionele scriptschrijvers. Denk aan de cinematografische ervaring die een game als Metal Gear Solid voorschotelt. Maar grappig genoeg zijn dat allemaal goede games. En hoe meer meneer van der Woerdt bllef pochen over hoeveel grote namen hadden meegewerkt aan GRA, hoe meer het mij duidelijk werd dat EA conceptueel ook nog eens de plank had misgeslagen.

Wist jij dat Paul Okenfold een nummer van Natasha Beddingfield geremixt heeft voor de titelsong van GRA? En dat Junkie XL ook aan de game heeft meegewerkt? Nee? Nou, het is echt zo! En EA is daar heel trots op, want je wil niet weten hoeveel bekende artiesten en persoonlijkheden aan deze game hebben meegewerkt! Wow Mike! Is het niet geweldig?
....helaas niet. EA heeft zich alleen maar gefocust op het strikken van `grote namen' uit dat wereldje, zonder ene moer te geven om wat het resultaat is van de desbetreffende samenwerking en hoe het in de game naar voren komt. Het resultaat is muziek die nauwelijks in de game `past', bekende acteurs die gemotion-captured zijn en zonder pardon of uitleg in de game zijn gepropt. Dat samen met een heleboel poeha om een game die zelfs de budget bak geen eer aan zou doen. Maar waren we hier niet voor een film? Ja, maar meneer van der Woerdt had eerst nog iets anders voor ons in petto.

En zo kwam even later Daphne Deckers het podium op lopen. Aangezien zij een miniscuul rolletje had in GOLDENEYE, had zij de `eer' om geinterviewd te worden, speciaal voor dit Rogue Agent event. Iets dat misschien alleen leuk was voor de echte Bond junk. Want ik was niet de enige waarvan duidelijk op het gezicht was af te lezen dat we die film nou eindelijk wilde zien. En het kan best leuk zijn, zo'n interview met een afvallige BNer, maar waar kwamen we nou voor? Niemand vond het interessant om te weten dat Daphne een boek zou gaan schrijven over kinderopvoeding (genaamd Pedagoochelen of zo), of dat zij ook wel een keer `motion-gecaptured' zou willen worden.



Gelukkig was het lachwekkende interview na een minuut of tien over. De film zou dan eindelijk vertoond worden. En, voordat ik verder ga dames en heren, wil ik wel dat jullie vooraf weten dat ik naast een game en metalfanaat, ik ook een verwend filmliefhebber ben. Je weet wel, net op een haar na zo'n Jacque Goderie type. Waarom ik jullie dit vertel? Omdat, dames en heren, het filmpje zelf, nog slechter was dan al het ornaat er om heen.

En ja, ik weet dat dit hele verslag een hele negatieve ondertoon heeft. En ik geef eerlijk toe, misschien overdrijf ik wel een beetje. Als je maar in je achterhoofd houdt dat ik het die avond ervoor behoorlijk bont had gemaakt, en dat ik het niet zo heb op mensen die stoer doen over hoe geweldig hun bedrijf het wel niet doet. (Ja, ook als het over Nintendo gaat. I'm looking at you, Reggie!) Enfin, ondanks dat ik het eerste deel van het event misschien wel of niet overdreven heb, kan ik jullie verzekeren dat het filmpje zelf, wat immers maar een dik kwartier duurde, écht slecht was.

Ik heb meer genoten van een gemiddeld flashfilmpje op newgrounds.com. Het leek serieus alsof dit een demo was van waarom je dit spel niét zou moeten kopen. Enerzijds liet het zien hoe slecht dit spel op technisch en narratief gebied presteert, en anderzijds was het cinematografisch gewoon een echte gruwel. Ik zal vooral op dat laatste ingaan, want dat GRA een kutspel is, mag nu hopelijk wel duidelijk zijn.

Ten eerste bestond de film uit niks meer dan alle cutscenes van het spel, met daartussen enige in-game fragmenten. Iets wat op papier best te doen lijkt, mits je maar let op montage en continuiteit. En laat het nou toevallig ook die punten zijn, waar de mensen die dit wanproduct in elkaar hebben gezet, nou net geen aandacht aan hebben besteed. Want naast dat het verhaal totaal niet boeiend was, de cutscenes zelf vreselijk waren (met bv. een nasynchronisatie die beter gedaan wordt in oude Kung Fu films) en de graphics verouderd leken, was het hele zooitje nauwelijks te volgen.



Ten eerste komt dat door de slechte en veel te snelle montage. De shots bestonden steeds maar uit enkele seconden, wat dus inhield dat je nooit veel continue actie zag. Er werd immers steeds geknipt zodra er eindelijk iets gebeurde. Zo ging de speler op een gegeven moment ook de strijd aan tegen het personage dat gespeeld werd door Famke Jansen. Zij had nog geen kogel afgevuurd, of we waren alweer in het volgende shot beland waar de speler weer geteleporteerd was in een andere kamer, met andere schurken. En als je het mij vraagt, is het geen goed idee om de leukere delen van het spel, juist niet laat zien. En dat was wel wat er gebeurde. Waarschijnlijk om de imperfecties op te doeken. Want hoe korter iemand zijn aandacht op iets kan vestigen, hoe kleiner de kans is dat hij/zij opmerkt dat het kut is. Toch?

Het resultaat is echter wel een vreselijk verwarrend, hoofdpijn verwekkend (wat wil je, met al die verspringende shots), onlogisch filmpje, met een verhaallijn waar elke Bond fan van gruwelde. Hoezo, 007 heeft het loodje gelegd? En elke gamer zou hier trouwens ook van gewalgd hebben, want in vergelijking met wat we te zien kregen, werd het overduidelijk dat zelfs de cutscenes van een matig product als Nightfire een miljoen keer beter was. Maar goed, ik heb waarschijnlijk al genoeg gal gespuwd. Grappig was dat na afloop, meneer van der Woerdt ons allen verzocht om het einde van het verhaal, niet te verklappen aan de mensen die dit spel wellicht zouden spelen. Nou, alsof veel mensen de moed hebben om voorbij het eerste level te komen!

Laat ik nou niet kinderachtig genoeg zijn om het vreselijk voorspelbare einde te verklappen. Gelukkig gaf EA ons na de vertoning ook de mogelijk om nog even in de lounge na te klessen, en koffie te leuten. Hier heb ik veel van me afgepraat, en de daar ontstaande gezelligheid maakte veel goed. Toen er ook nog allerlei goodies en prijzen werden weggegeven aan degenen die allerlei Bond trivia wisten te beantwoorden, kon ik wel even over mijn hart strijken. Al met al was het een vrij lachwekkende ochtend geweest. Het was echter lang niet zo goed als bijvoorbeeld het FIFA event van een paar weken ervoor, dat ondanks de matige organisatie, wel leuk gedaan was. Zelfs de "Sims 2 Studentleven" presentatie van een paar weken erna, was al tig keer beter van opzet en uitvoering dan datgene wat zich in het Tuschinski had afgespeelt. Ach ja. Aan de ene kant ben ik wel een liefhebber van ironie; Goldeneye maakte de Bond game groot, en Goldeneye vernietigt hem weer.