Na vorig jaar meer dan tachtig uur in Horizon Forbidden West gestoken te hebben bleef ik met een leeg gevoel achter. Met alle liefde had ik nog eens tientallen uren in de game stopt, ware het niet dat ik er alles uit had gehaald. De komst van Burning Shores zorgt er nu voor dat ik alsnog verder kan.

De uitbreiding is een direct vervolg op het hoofdverhaal en om ermee aan de slag te gaan dien je de laatste missie, Singularity, met succes te hebben afgerond. Mits je een PlayStation 5 in huis hebt. Daar waar Forbidden West namelijk nog op diens voorganger te spelen was is dit niet langer het geval. Hiervoor zijn verschillende redenen aan te wijzen. Naast grotere set pieces en de mogelijkheid om het gebied vanuit de lucht te verkennen zijn ook de graphics een belangrijke factor. Burning Shores speelt zich af in het voormalig Los Angeles en combineert witte stranden en blauwe zeeën met door lava overstroomde gebieden die gezamenlijk voor een indrukwekkend schouwspel zorgen. Dit laatste is wellicht niet de hoofdreden dat de PlayStation 4 is overgeslagen, het heeft de ontwikkelaar in ieder geval geen restricties opgelegd.


De verhaallijn in Burning Shores heeft alles te maken met Walter Londra, een Zenith die zijn toevlucht heeft genomen in het zuiden. Sylens brengt Aloy op de hoogte van zijn bestaan en locatie en dus besluit ze te onderzoeken wat er precies aan de hand is. Ver komt ze in eerste instantie niet, al bij aankomst wordt ze uit de lucht geschoten door een toren die niets of niemand in zijn buurt lijkt te dulden. Iemand die haar daar meer over kan vertellen is Seyka, onderdeel van de Quen stam en belangrijke spil binnen het verhaal. Een groot deel van haar stam, waaronder haar zus, is verdwenen en dus besluiten de twee om hun krachten te bundelen. Net als Aloy is Seyka een buitenstaander en de twee werken het gros van de hoofdmissies gezamenlijk af. Actrice Kylie Liya Page weet een overtuigend personage neer te zetten en zorgt er zelfs voor dat Aloy een meer menselijke kant krijgt. Het is alleen jammer dat de relatie tussen de twee richting het einde wat gehaast over komt.

Als je puur het verhaal wil ervaren ben je hier zo’n acht uur mee bezig, hiernaast zijn er nog enkele activiteiten die het aantal uur tot twaalf uur oprekken. Burning Shores geeft gedurende deze tijd niet alleen een nieuwe locatie, het is ook nog eens gevuld met een nieuw wapen en vijanden waar je deze tegen kunt gebruiken. Meest in het oog springend is de Bilegut, een enorme pad die met zijn grootse sprongen meer dan eens bovenop je duikt. Tevens produceert hij eieren waar Stingspawns uit komen zetten. Deze uit de kluiten gewassen bijen zijn op zichzelf niet heel sterk, komen ze daarentegen in een zwerm op je af dan weten ze ineens veel schade aan te richten. Een andere toevoeging is de Waterwing. Dit exemplaar is niet alleen een vliegende mount, het heeft ook de kwaliteit om onder water te duiken. Het is wat dat betreft jammer dat een eindbaas achter blijft op dit niveau. Naast een visueel schouwspel weet het inhoudelijk weinig nieuws te brengen.


Om al deze nieuwe exemplaren te lijf te gaan is er onder ieder van de zes skill trees een extra tier geplaatst met de nodige extra kwaliteiten. Eén hiervan is de mogelijkheid om jezelf naar een bewusteloze vijand toe te trekken en zo extra schade aan te richten. Ook de omgeving zelf is in je voordeel te gebruiken. Door kristallen te laten ontploffen worden structuren omver geblazen en middels geisers kun je met je glider snel grote hoogtes bereiken. Tel hier ballista’s mee op waar je grote pijlen in muren mee kunt schieten om doorgangen mee te creëren, de mogelijkheid om per boot te reizen en een sterk nieuw wapen bij op en het moge duidelijk zijn dat Burning Shores een prima toevoeging is die zowel het verhaal vervolgt, als een opzetje geeft naar wat komen gaat.