Monopoly bestaat al meer dan 85 jaar en de kans is groot dat ook jij weleens een potje hebt gespeeld. Toch mag je deze kennis overboord gooien in het nieuwe Monopoly Madness. Hoewel we de naam Madness uit de titel makkelijk kunnen plaatsen is dit namelijk toch iets minder het geval voor Monopoly.
Waar denk je aan bij het horen van de naam Monopoly? Je verplaatsen over een spelbord door te gooien met dobbelstenen en het aankopen van huizen en hotels zal een veelgehoord antwoord zijn. Toch komt dit slechts deels terug in deze game. Spelers lopen tegelijkertijd over een speelveld dat bestaat uit locaties die je op gezette tijden kunt kopen met geld dat uit de lucht is komen vallen. Middels een veiling gaan de locaties naar degene die bij het aflopen van de klok het hoogste bod heeft gedaan. Een risicovolle onderneming, zeker als je besluit om twee locaties na te jagen, en ook een frustrerende aangezien de game je niet vertelt wanneer de klok op nul staat.
Als je eenmaal een locatie hebt bemachtigd kun je deze uitbouwen door water en elektriciteit op te pakken en te spenderen, wat telt als een extra stuk vastgoed en inkomstenbron. Zie dit als het bouwen van huizen op je verkregen straten, hetgeen op ieder moment mogelijk is. Je bent voortdurend bezig om te kijken of je geld, water of elektriciteit nodig hebt, wanneer er een veiling start en waar je tegenstanders mee bezig zijn. En dit is nog niet alles. Op willekeurige momenten vallen er schatkisten uit de lucht die, net als de kanskaarten in het bordspel, een voordeel geven aan de ontvanger. Dit kan uiteen lopen van het verkrijgen van extra geld tot het vernietigen van andermans eigendommen. Juist door dit laatste blijven de potjes, die maximaal tien minuten duren, tot het einde spannend. En frustrerend.
Mijn grootste kritiek op de game is namelijk dat er van enig tactisch inzicht geen sprake is. In een complete chaos rennen de karakters heen en weer terwijl er ook nog eens treinen over het spelbord razen die je de doorgang belemmeren of vliegtuigen over komen die je het zicht ontnemen. In deze complete gekte kon ik nooit meer dan enkele potjes na elkaar spelen, al was het maar door de irriterende muziek die niet helpt om nog enigszins de rust te bewaren. Wat Monopoly Madness wel goed doet is je middels een tutorial wegwijs maken in de opzet waardoor mijn achtjarige zoontje het spelprincipe eveneens snel onder de knie had. Hoewel er geen Nederlandse spraak aanwezig is draagt de Nederlandse ondertiteling hier mede aan bij.
Voor een gereduceerde adviesprijs van dertig Euro is Monopoly Madness leuk om eens op te pakken als je met vrienden of familie bent. De korte potjes zijn wat dat betreft ideaal en de cartooneske stijl past hier prima bij. Naast een verhalende modus (die vooral bestaan uit korte missies met het doel om óf de meeste gebouwen óf het meeste geld te hebben) kun je nog terecht in Free-for-All en Teams, waarbij het opvallend is dat laatstgenoemde optie niet gespeeld kan worden met de AI, iets wat in de andere modi wel mogelijk is. Met uiteenlopende locaties als de stad, het nachtleven, het strand en de watervallen is er aan variatie geen gebrek, toch kan dit alles er niet voor zorgen dat de houdbaarheid erg beperkt is. Na enkele potjes heb je alles wel gezien en bekruipt de gedachte dat je de dertig Euro misschien beter kunt investeren in één van de bordspellen.
Beoordeling
65
Monopoly Madness is vooral heel veel madness en een stuk minder Monopoly. Van tactiek is weinig sprake, in plaats daarvan rent iedereen als een kip zonder kop over het spelbord. Dit werkt prima met enkele vrienden en wat alcoholische versnaperingen, zonder deze 'hulpmiddelen' is de kans groot dat je het na een half uurtje wel gezien hebt.
