Schieten met meerdere soorten wapentuig in vervallen locaties ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Het is een affiche die op meerdere games geplakt kan worden, maar wat als we het nu eens omvormen tot het volgende affiche: schieten met een scherpschuttergeweer in het zonovergoten Afrika ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Inderdaad, Sniper Elite 3 doet sommige dingen net even anders.

Eén van deze dingen is het verhaal. Daar waar veel shooters draaien om een verhaal, je wilt immers een reden hebben om honderden tegenstanders over de kling te jagen, daar is dit hier amper het geval. Je speelt als Karl Fairburne en krijgt de opdracht om informatie te winnen achter een geheim wapenprogramma van de Nazi’s, maar dat was het dan ook wel. Interessanter is dan ook de locatie waar zich dit afspeelt, te weten het Afrikaanse landschap. Ditmaal eens geen kapotgeschoten steden met hun nauwe gangetjes, maar open vlaktes met een flinke vrijheid in de acht aanwezige levels. Er is weliswaar enige afbakening aanwezig, tegelijkertijd is het een verademing in het shootergenre. Verwacht overigens niet dat de Afrikaanse locaties meteen vrijelijk aan je voeten liggen, op het oog soms makkelijk te bereiken locaties kunnen door de ontwikkelaar zijn aangemerkt als een no-go zone, waardoor het gevoel van vrijheid ietwat wordt ingedamd.


Tegelijkertijd werkt de opzet binnen het idee dat de ontwikkelaar voor ogen heeft. Belangrijkste nadruk ligt hierbij, de titel geeft het al aan, op het gebruik van scherpschuttergeweren. Er zijn weliswaar enkele andere wapens waar we op terug kunnen vallen, duidelijk is echter dat ze hier een stuk minder aandacht aan hebben besteed. Vanaf een veilige positie, welke je door de grote oppervlakten zelf kunt bepalen, spot je met een verrekijker je tegenstanders om ze vervolgens met een welgemikt schot om te leggen. Dit klinkt simpeler dan dat het is, afhankelijk van de moeilijkheidsgraad dien je namelijk rekening te houden met elementen als het inhouden van je adem, zwaartekracht en wind. De ultieme beloning voor een welgemikt schot is de killcam. Net als bij voorgaande delen zien we de kogel op ranzige wijze het lichaam penetreren, en diens organen tot appelmoes maken, waarbij deze camera ditmaal ook is doorgevoerd bij voertuigen.

Natuurlijk laten de Duitsers het niet zomaar gebeuren dat hun collega’s als voer voor je kogels dienen en dus zullen ze al snel de jacht op je openen. Wanneer ze eenmaal een idee hebben waar je verscholen zit, zal dit aangeduid worden middels een silhouet, een teken voor de speler om zich uit de voeten te maken. Wanneer dit lukt zoeken ze op een verkeerde positie, word je echter gespot dan is de kans groot dat je dit met de dood moet bekopen. Op papier een goede keuze, ware het niet dat de intelligentie van je tegenstanders hierop achter blijft. Er zijn momenten dat het doodschieten van een Nazi geen enkele emotie teweeg brengt bij zijn collega’s die er vrijwel naast staan gestationeerd en ook binnen het gezichtsveld van een Nazi staan levert op momenten geen problemen op. Openen ze toch een klopjacht maar kunnen ze je niet meteen vinden? Dan gaan ze gewoon weer terug met hun eerdere werkzaamheden. De AI is hierin bijzonder wisselvallig, waarbij ze op het ene moment duidelijk moeite doen om je locatie te achterhalen en in een volgende situatie deze aandachtsspanne tot vrijwel nul is teruggebracht.


Vernieuwingen in deze uitgave vinden we onder andere bij de aanpassing van je uitrusting, zodat het scherpschuttergeweer net even wat vaster in de hand ligt of je overige wapens meer schade aan doen. Hiernaast is er, na kritieken op de eerdere uitgaven, meer aandacht besteed aan de multiplayermogelijkheden. Het is hierdoor bijvoorbeeld mogelijk om de campagne coöperatief te spelen, waarbij enkel een goede samenwerking de sleutel tot succes is. Verwacht overigens niet dat de campagne is afgesteld op twee personen, ten opzichte van de singleplayer zijn er geen veranderingen. Een andere optie voor twee spelers is Overwatch, een Horde modus waarbij je het op moet nemen tegen de Duitsers. De ene speler geeft hierbij, middels het gebruik van een verrekijker, de posities van de tegenstanders door terwijl de ander met ze af dient te rekenen. Als laatste is er nog een mutliplayer modus, echter kan deze gemakkelijk vergeten worden door diens minimalistische uitwerking.

Sniper Elite III voelt als een fris windje binnen het shootergenre. Toegegeven, de game moet je door diens meer langzame opzet liggen en op grafisch en geluidsniveau laat het soms steken vallen, echter is het een leuke titel met voldoende gameplay om je mee bezig te houden.