Als aankomend vader ben ik natuurlijk de aangewezen redacteur om een kindergame op me te nemen. Of mijn aankomende zoon blij gaat worden van Rise of the Guardians, een game die is afgeleid van de gelijknamige film, lees je in onderstaande review.

In Rise of the Guardians laat Pitch zijn kwade gezicht zien, een verschijning die kinderen bang wil maken door ze te voeden met nachtmerries. Uiteraard laten vijf bekende legendes het hier niet zomaar bij zitten, waardoor we de kerstman, de tandenfee, het zandmannetje, de paashaas en Jack Frost onder de knoppen krijgen om de kwade plannen van Pitch te dwarsbomen in een hack-and-slash adventure titel. Al deze karakters zijn dik aangezet, waarbij de normaliter liefdevolle kerstman nu lijkt op een Russische dictator en de paashaas op een uit de hand gelopen experimenteel project.


Hoewel het spel coöperatief te doorlopen is voor vier spelers kun je ook wanneer je alleen speelt tussentijds tussen de karakters wisselen, wat ook nodig is door hun unieke mogelijkheden. Om hier iets meer diepte in aan te brengen is er een mespuntje RPG toegevoegd, waarmee je speciale aanvallen vrij kunt spelen. Hoewel dit op papier interessant klinkt is het probleem dat je al deze extra’s niet nodig zult hebben, sterker nog, met het gebruik van één enkele aanvalsknop zul je het spel grotendeels kunnen doorlopen. Hoewel op kinderen gericht kent de game hierdoor geen uitdaging, waardoor je ook de mogelijkheid om aanvallen te blokkeren nooit nodig zult hebben.

In totaal zijn er een vijftal verschillende werelden aanwezig, ieder gebaseerd op de karakters. De missies zijn hierbij altijd hetzelfde. Je moet vijanden verslaan of een object zien te vinden. Wel is de keus aan de speler gelaten in welke volgorde hij de werelden aan wil doen. Verwacht echter niet dat hiermee enige replay naar voren komt, de opzet van de werelden is altijd gelijk, of je deze nu als eerste of als laatste zou bezoeken. Het is zelfs mogelijk om niet alle werelden geheel te doorlopen en de game toch af te sluiten, hoewel echte achievement- en trophyjagers natuurlijk iedere wereld zullen verkennen.


Grafisch weet Rise of the Guardians geen grootse indruk te maken. De in-game werelden zien er nog wel aardig uit, maar de tussenliggende cutscenes zijn niets meer dan plaatjes met een voice-over. Deze stemmen weten de middelmatigheid van de game eveneens niet te ontstijgen door het voortdurende gebruik van herhalende zinnen. Rise of the Guardians is hiermee – wederom – een filmgame geworden die we snel zullen vergeten. De coöperatieve gameplay, die overigens niet online te spelen is, is leuk om een klein kind bij te staan, maar zelfs deze kinderen zullen al snel verveeld raken van de herhalende opdrachten en eenzijdige gameplay.