Ontwikkelaar Platinum Games heeft in samenwerking met SEGA vier games uitgebracht op verschillende platformen. Madworld, Infinite Space, Bayonetta en Vanquish. Vanquish is onlangs verschenen en moet het talent van Shinji Mikami opnieuw tonen. Of Vanquish dat net zo goed doet als Bayonetta dat deed lees je in de review.

Het is mooi om te zien hoe divers de vier games zijn die voor uitgever SEGA zijn gemaakt. Een overgewelddadige brawler, een strategiegame in de ruimte, een compleet over-the-top hack ’n slash game en nu een wat meer traditioneel genre. Vanquish is namelijk een third person shooter en daar zijn er al een hele boel van. Toch hebben Shinji Mikami en zijn team genoeg in hun mars om er iets speciaals van te maken. Ervaring is er ook wel met het genre, want in 2003 bracht Mikami de GameCube exclusive P.N.3 uit. In het kort kan gezegd worden dat Vanquish best wat weg heeft van deze game uit 2003. Toch is alles een stuk stoerder, spectaculairder en vlotter geworden. Dat mag natuurlijk ook wel, we leven tenslotte in 2010.

Het zal je niet verbazen dat het verhaal in Vanquish draait om een doemscenario waar je een eind aan moet maken. De Russen zijn weer aangewezen als boeman en hebben ditmaal een Amerikaans ruimtestation overgenomen. Dit ruimtestation is door de Amerikanen gebouwd om efficiënt gebruik te maken van de energie die de zon te bieden heeft, om zo de wereld van energie te voorzien. De Russen hebben hier een heel ander plan mee, en besluiten de energie van de zon te bundelen en als grote straal op San Francisco te richten. Poef, weg San Francisco en weg miljoenen mensen. De Russen dreigen hierna New York op te blazen als Amerika zich niet volledig overgeeft. Dit gaat natuurlijk niet zomaar, dus besluit de Amerikaanse regering een aantal elitetroepen naar het station te sturen om een eind te maken aan de constante dreiging. Vanaf nu komt Sam aan bod, in wiens huid je kruipt. Sam is een lid van DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency), een Amerikaans instituut dat onderzoek doet naar nieuwe toepassingen van technologie in oorlogvoering. DARPA heeft een ARS (Augmented Reaction Suit) ontwikkeld die in de strijd tegen de Russen goed van pas komt.


Het ARS-pak stelt Sam in staat een aantal bijzondere dingen te doen. Allereerst kan hij flink wat klappen hebben, want het pak is van hoogwaardig materiaal. Verder stelt het hem in staat heel snel van A naar B te gaan door verschillende motoren. Ook is het pak in staat te veranderen, wat Sam de mogelijkheid geeft verschillende wapens te gebruiken. Tot slot is het pak in staat Sam bovennatuurlijke reflexen te geven. In normaal Nederlands is het pak dus een makkelijk excuus om gebruik te maken van Bullet-Time. Geef toe, het is nog steeds cool en in Vanquish werkt het weer fantastisch. Het ARS pak is het belangrijkste onderdeel van de gameplay in Vanquish. Waar het verhaal eigenlijk niet heel spectaculair is zorgt het er door de introductie van het ARS pak wel voor dat de gameplay veel diepgang kan krijgen.

Een standaard third person shooter is Vanquish namelijk niet. Waar het in de game vooral om gaat is dat je het zo snel en efficiënt mogelijk doet. Maak iedereen zo snel mogelijk af en je krijgt een bonus aan het eind van een level. Dit wil zeggen dat je de gameplay in Vanquish ten volste moet benutten, iets dat in het begin beslist niet vanzelf gaat. Vanquish kent controls die erg lijken op die in Lost Planet, maar combineert dit met gameplay die veel sneller en chaotischer is. In Vanquish ben je constant in beweging om van cover naar cover te glijden, te rollen om aanvallen te ontwijken en met bullet-time aan het spelen om de vijand zo slick mogelijk aan zijn einde te brengen. De Russen hebben een flink leger aan robots klaarstaan om te voorkomen dat het ruimtestation weer wordt overgenomen, dus er valt heel wat te knallen.

De gameplay in Vanquish werkt erg goed. Mikami is een ontwikkelaar die heel goed weet hoe je als speler een game beter leert spelen. Je voelt je steeds beter en beter worden en leert ook echt steeds beter met de mogelijkheden van het ARS-pak om te gaan. Ondertussen wordt de game ook steeds een stuk pittiger zodat je altijd een uitdaging blijft hebben. Dit is de grootste kracht van Mikami’s games en Vanquish is hier geen uitzondering op. Toch moet gezegd worden dat de gameplay in Vanquish niet feilloos is. Door de grote hectiek en snelle gameplay kan het soms zijn dat je iets compleet over het hoofd ziet of ergens belandt waar je helemaal niet zijn wil. Oefening baart kunst, dus het risico dat dit gebeurt is te verkleinen, maar aan de andere kant zorgt het ervoor dat de eerste keer dat je de game speelt beslist niet vrij van frustratie zal zijn. Daarom zal de game ook bedoeld zijn om meerdere malen door te spelen. Zo verbeter je je tijden en scores en kun je echt goed worden.

De game hinkt dan ook een beetje op twee gedachten. Aan de ene kant is het een spectaculaire third person shooter met veel cutscenes en veel set-pieces die je een ervaring moeten geven als een blockbuster film. Aan de andere kant is dit een arcade game, die draait om scores en perfectioneren van het gebruik van de mogelijkheden van de gameplay. Bewijs hiervan is het scorescherm dat je krijgt na elk stuk in de game. Een verder bewijs hiervan is de lengte van de game. De eerste keer zul je ongeveer zes uur doen over het uitspelen van de game, met daarbij in gedachten dat je het de keren erop nog sneller zult doen. Verwacht je dus een lange game, dan kom je met Vanquish bedrogen uit. Toch is het een game die genoeg grote momenten en uitdaging heeft om een tweede (en derde) keer het spelen te rechtvaardigen.


De graphics in Vanquish zijn van het hoogste niveau. Het ruimtestation ziet er spectaculair uit en is met zijn enorme grootte indrukwekkend. De filmpjes in de game zetten het grootschalige gevecht tussen de Amerikaanse soldaten en de Russen erg goed neer en ook de actie tijdens het spelen oogt erg spectaculair. Meest bijzondere aan de game zijn de lichteffecten. Deze geven de game iets heel bijzonders, en erg filmisch. De framerate is weinig onder de indruk van al het spectaculairs op het scherm en blijft altijd heerlijk vloeiend. Soms kan het wat eentonig worden omdat de game zich grotendeels afspeelt op het metaal van het ruimtestation, maar de game blijft met genoeg grote momenten komen om je daar niet aan te laten denken. Het geluid doet een extra schepje bij de actievolle ervaring. Hierbij moeten de extreem cheesy achtergronddeuntjes ook geroemd worden.

Uiteindelijk heeft Platinum Games met Vanquish weer een uitstekende game neergezet. De presentatie is absoluut top en ook de gameplay is van een hoog niveau. Toch kunnen de controls niet altijd even goed overweg met de enorme chaos, wat voor flinke frustratie kan zorgen. Ook is de game niet erg lang, met ongeveer zes uur. Als je van een uitdagende third person shooter houdt moet Vanquish toch in je collectie komen. De game biedt een unieke ervaring en heeft dankzij de uitdaging veel replaywaarde.