We leven in een tijd waarin de grafische kracht van videogames steeds groter en groter wordt. Detailwerk waarbij we de wimpers van personages kunnen tellen en de explosies niet meer van echt te onderscheiden zijn. Toch was dit vroeger anders. Vandaar dat we bij Gamed zo nu en dan eens terugkijken naar enkele titels die vroeger ons hartje sneller deden kloppen. In de Retro Feature van vandaag kijken we terug naar Full Throttle.
Adventure games: een genre dat zijn hoogtepunt wel gehad lijkt te hebben. Sporadisch komen er nog wel goede titels uit, zoals bijvoorbeeld de recente Monkey Island episodes, maar als je kijkt naar de jaren negentig is het tegenwoordige aanbod erg magertjes. Toentertijd was er een grote stroom aan leuke en goede point and click adventure games. LucasArts was een van de ontwikkelaars die veel van dit soort titels uitbracht. In 1995 kwam hun studio bijvoorbeeld met Full Throttle, welke ontworpen werd door Tim Schafer, die we wat meer recentelijk ook kennen van Brütal Legend en Psychonauts.
Full Throttle speelt zich ergens in de toekomst af. Voertuigen met wielen zijn ouderwets geworden, tegenwoordig beweegt alles zich zwevend voort. Toch zijn er nog motorrijders die vast blijven houden aan hun ouderwetse motoren. Het bedrijf Corley Motors is het enige dat deze voertuigen nog fabriceert. De directeur, Malcolm Corley, wordt echter vroeg in de game koud gemaakt door vicepresident Adrian Ripburger, die het bedrijf wil overnemen om er vervolgens (oh nee!) minibussen mee te fabriceren. Het is aan jou, motorrijder Ben (“I prefer not to use my last name”) om dit tegen te houden en Malcolms dochter als opvolger te benoemen.
Een biker als hoofdfiguur dus, en dat merk je meteen aan hem. Stel je de volgende situatie voor: Je sleutels zijn gejat en je vermoedt dat de barman ze heeft. Een personage als Guybrush Threepwood zal in dit geval waarschijnlijk proberen de barman af te leiden. Dit komt dan neer op, zeg, kaas jatten, een val bouwen, daarin een rat vangen, de keuken binnensluipen, de rat in de soep verwerken om de kok in diskrediet te brengen, en vervolgens, wanneer de barman bezig is de kok uit te kafferen, de sleutels terug te jatten. En Ben? Wel, hij is wat ongecompliceerder en gaat recht op zijn doel af.
”You know what might look better on your nose? The bar!”
Gewoon de beste man middels zijn neusring dichter kennis laten maken met de bar, en hij zal je snel zijn medewerking verlenen.
Ben is dan wel een wat ruiger karakter, maar de game blijft een prima adventure. Niet alles is immers met geweld op te lossen, dus je zult op genoeg plaatsen logisch moeten nadenken om verder te komen. De game maakt hiervoor gebruik van de vernieuwde interface die LucasArts al eerder gebruikte in Sam & Max: Hit the Road. Dit betekent dat er niet meer onderin een lijst met werkwoorden staat waaruit je moet kiezen (push, pull, pick up etc.), maar dat je ergens op klikt en een menuutje krijgt waaruit je een actie kunt kiezen. Zo krijg je de optie om je handen, voeten, mond of ogen op verschillende voorwerpen te gebruiken. In de loop van het verhaal moet je onder andere onderdelen bij elkaar schrapen om je motor na een onplezierig ongeluk te herbouwen, een constructie in elkaar zetten om over een kloof te springen en schattige pluchen konijntjes gebruiken om een mijnenveld op te ruimen. Dit allemaal om je gang uit de gevangenis te halen, Ripburger van de troon te stoten en het voortbestaan van je levensstijl zeker te stellen.
Naast de standaard adventure-gameplay (pak die sleutels op, gebruik een stuk vlees om die hond af te leiden) kom je ook enkele minigame-achtige stukken tegen. Als leider van bikergang ‘the Polecats’ word je op de weg bijvoorbeeld snel uitgedaagd door concurrerende gangs. Hierna volgen er Road Rash-achtige gevechten, waarin je een collectie aan wapens gebruikt variërend van kunstmest tot aan een kettingzaag.
Op het audiovisuele vlak was, en is, de game een genot om naar te kijken en luisteren. De handgetekende omgevingen zijn gedetailleerd en weten de enigszins grauwe sfeer prima neer te zetten. De karakters mogen er ook wezen, en zijn goed geanimeerd. Waar de game op visueel vlak helemaal straalt is bij de vele korte en lange filmpjes die er zijn. Hierbij zijn de gezichtsuitdrukkingen, animaties en camerastandpunten zo gekozen dat de actie perfect in beeld komt en je veel beter in het verhaal meegaat. Zie bijvoorbeeld het geweldige introfilmpje van de game.
Bij goede graphics hoort goed geluid, en ook dat heeft de game. Van de wat ruigere nummers als je op je motor toert tot de country die je uit een oude radio hoort schetteren weet de muziek de sfeer goed te verhogen. De dialogen zijn scherp geschreven en doorspekt met leuke one-liners. Ook de stemmen zijn goed ingesproken. Ben spreekt met de perfecte rauwe motorrijderstem die je bij hem zou verwachten, ingesproken door de helaas vroeg gestorven Roy Conrad. Mark Hamill, die we recentelijk ook konden horen als de Joker in Batman: Arkham Asylum (en die niet zo recentelijk ook in Star Wars speelde), weet Adrian Ripburger een erg sinistere persoonlijkheid te geven. Goed werk van de stemacteurs dus. En wat de rest van het geluid betreft: wel, als je de motor van Ben ziet verwacht je flink wat geluid vanwege de overvloed aan uitlaten. De game stelt ook op dit vlak niet teleur, wanneer hij met het ding wegrijdt kan je dan ook genieten van een totaal overdreven zwaar motorgeluid.
Leuke humor, goede gameplay en een filmachtige aanpak van beeld en geluid: het klinkt te mooi om waar te zijn, en eigenlijk is dat ook een beetje zo. De game heeft namelijk niet alleen pluspunten. Het grootste minpunt is toch wel de lengte. De game is binnen vier uur uit te spelen. Dit kan natuurlijk wat gerekt worden wanneer je ergens niet uitkomt, maar zelfs dan blijft de game erg kort. Daarbij komt nog dat sommige locaties, vooral tegen het eind van de game, niet erg groot zijn. Doordat er dan weinig objecten te vinden zijn hoef je niet heel lang na te denken voor je verder kunt. Toch mag dit de pret niet drukken: hoewel de game kort is, zul je wel genieten van de tijd die het duurt om hem uit te spelen.
Het is opvallend dat onlangs twee doodgewaande LucasArts adventureseries weer nieuwe delen hebben gekregen door ontwikkelaar Telltale Games. Zowel Sam & Max als Monkey Island zijn herboren in episodisch formaat. Ik koester dan ook de hoop dat Full Throttle ook nog eens een terugkeer weet te maken. En aangezien we nog steeds op deze aankondiging wachten... Afwachten dus, maar wie hem nog heeft liggen kan Full Throttle tot die tijd via ScummVM spelen op tal van verschillende platformen.
Yeah Full Throttle, ik heb hem nog origineel liggen, goede point n click met goed verhaal, goede puzzels en goede humor :-) daar mogen ze ook wel een SE van uitbrengen :-)
HcV83
op 30-05-2010 om 14:20
[Niv: 44 / Exp: 2195]
brilliant spel.
eehbiertje
op 30-05-2010 om 16:17
[Niv: 76 / Exp: 3825]
epic game!
als je deze game niet gespeeld hebt ben je ook geen gamer
asianck
op 30-05-2010 om 16:46
[Niv: 380 / Exp: 19012]
Dan ben ik geen gamer
Kheb de hele point and click scene gemist.
Louis Tinner
op 30-05-2010 om 18:26
[Niv: 201 / Exp: 10063]
Geweldig spel is dit, bedankt voor het artikel Cor! Een van mijn favoriete adventure games naast Day of the Tentacle natuurlijk. Fantastische artstijl en voice-acting. Jammer dat er tegenwoordig niet meer zulke goede point en click spellen meer uitkomen en ik word niet enthousiast van uitbreng van deze oudere games met upgedate graphics. Nieuwe games moeten we hebben!! met dezelfde kwaliteit als toen natuurlijk
Gast (80.126.80.xxx)
op 31-05-2010 om 00:26
nie erg snugger opmerking biertje
net wat asian zegt
maar ik vind point n click zowieso loos, kzal er nooit een spelen. betekent niet dat ik tegen dit soort spellen ben, ze mogen idd wel meer gemaakt worden.
