Column: Moeilijke games zijn schijtgames
Door Rene Groen op 13-02-2007 om 00:04
|
Bron: Gamed
|
Als redacteur van Gamed mag ik in reviews een oordeel ophangen aan de door mij gespeelde games. Slechte games worden op deze manier de grond in geboord en goede games de hemel in geprezen. Vraag is echter: welke van de twee is nu de schijtgame? Het spel dat een één scoort omdat de ontwikkelaar er tijd noch moeite in gestoken heeft, of die goede game die mij veel kostbare tijd gekost heeft?
Terwijl ik een duik neem in mijn eigen geheugen kom ik veel games tegen die ik (uit)gespeeld heb, maar net zo makkelijk in een vroegtijdig stadium opzij gelegd had kunnen hebben. Met name toen ik kleiner was had ik wel eens de neiging om een controller niet te gebruiken om het spel mee door te komen, maar de ramen mee uit het huis te kegelen. Vaak bleef ik rustig, soms ook niet. Het spel ging dan uit, de gordijnen weer open, ik liet horen wat voor indrukwekkend scheldwoordenvocabulaire ik had en haalde nog eens diep adem. Terwijl ik afstand trachtte te doen van het spel, al was het maar door het in ieder geval niet in mijn gedachten nog eens opnieuw te spelen, lukte dit niet. Ik bedacht me waar het fout was gegaan. Had ik een sleutel gemist? Moest ik die vorige kamer nog eens doorzoeken? Had ik toch beter links kunnen gaan in plaats van rechts? Man, wat was het toch eigenlijk een schijtgame!
Hoe grotere hekel ik aan zo’n spel kreeg, hoe meer ik weer verlangde naar het spel om het toch nog eens te proberen. Toch nog even kijken of ik niets over het hoofd had gezien. Toch nog even kijken of ik die eindbaas niet op een andere manier moest benaderen, het liefst zonder weer roemloos ten onder te gaan. Het gevoel dat ik het nog eens moest proberen won het vaak van het ‘pleur die schijtgame de prullenbak in’-gevoel en dus zette ik de TV weer aan, deed de gordijnen weer dicht, ramde het spel weer in de console en vervloekte dat toch wel irritante intromuziekje dat ik eens zo leuk vond. Geconcentreerd liep ik weer door de gangen die ik al zo vaak gepasseerd had, haalde ik dezelfde trucjes uit die de keer ervoor een stuk sneller leken te slagen … en zag ik nu wel wat ik de vorige keer miste. Ineens was het spel geen schijtgame meer, maar had het zijn magie weer hervonden. Het spel dat zojuist nog één van de grootste misbaksels uit de geschiedenis van de videogames was en die een scheldwoordentirade moest verduren leek nu weer het zonnetje dat door een grijs wolkendek heen brak.
Een maand later staat het spel als een pronkstuk in mijn kamer. Iedereen die binnen komt mag er even naar kijken en mijn verhaal aanhoren, aanraken is er absoluut niet bij. Alsof ze op de koffie mogen en een pronkstuk van een paar miljoen mogen aanschouwen. Na een lange tijd van bloed, zweet en tranen, alsmede een sfeer in huis die om te snijden was, was het me gelukt. Het spel was uitgespeeld, binnenstebuiten gekeerd en afgesloten. Het spel dat ik op veel momenten had gezien als het grootste schijtproduct wat een fabrikant op de markt kon brengen, was nu mijn pronkstuk in mijn gamecollectie. Mijn kritische dalen hadden plaatstgemaakt voor indrukwekkend hoge lofzangen. Natuurlijk, de game was altijd mooi, op sommige momenten maakte het zelfs een diepe indruk en van tijd tot tijd was het spel enorm moeilijk, maar als ik erop terug kijk waren het juist die moeilijke momenten die het spel zijn meerwaarde gaven. Lofbetuigingen waren er niet genoeg voor dit spel en ik lachte mensen uit die vast zaten op dat ene stukje die ik natuurlijk in één keer gevonden had. Moeilijk? Man, leer gamen!
Bovenstaand verhaal heeft zich meerdere keren afgespeeld. Of het nu The Legend of Zelda: Ocarina of Time, (waarbij ik langere tijd geen idee had hoe ik Ganendorf moest verslaan) de Monkey Island gamereeks (waarbij ik eigenlijk te klein was om te begrijpen wat ik überhaupt moest doen) of Phantasmagoria (angst overheerste logica) was, altijd kwam er periode waarbij ik de game vervloekte, verafschuwde en simpelweg een schijtgame vond. Achteraf maakte dit gevoel plaats voor diep respect. Respect dat een ontwikkelaar mij zo in een game kon trekken, maar ook respect voor mezelf dat ik tóch had doorgezet en het tóch succesvol af had gesloten. Voor welke games hebben jullie dit soort diep ontzag en vonden jullie het van tijd tot tijd stiekem een schijtgame?
|
|
|
|
|
|
 09:28 Virtua Tennis 3 snapt er de ballen van
 22:13 Kaplan: "Wii online heeft prioriteit"
|
| Reacties (38) |
|
|
Pagina:
1
|
2
|
|
|
Gast (85.145.233.xxx)
op 13-02-2007 om 21:43
|
|
ja iedereen heeft wel is zo'n game gehad vast wel soms had ik dan zo'n game die steeds maar niet lukte en niet lukte en dat je altijd zo kwaad word dat je die schijtgame dan een heletijd niet speelt en dan denk je na een tijdje tog maar weer proberen en proberen en proberen had ik bij medal of honor european assault :( dat laaste level schtijtlevel en ik heb em nog niet gehaalt dat laatste stukje maar ik vind wel een mooie game :) en trouwens een mooie tekst m'n complimenten *D
|
|
Wildfire
op 13-02-2007 om 22:55
[Niv: 2 / Exp: 123]
|
dit had ik dus met MGS3  was op een gegeven moment zo gefrustreerd dat ik het een maand niet speelde het toen toch weer probeerde en m in 3 dagen uitspeelde 
Gewijzigd door Wildfire op 13-02-2007 om 22:56
|
|
Nelus
op 13-02-2007 om 23:24
[Niv: 526 / Exp: 26310]
|
|
@Cain
Die N64 is heus wel stuk te krijgen, als jij een paar weken Mario Party doet dan is dat pookje zo stuk.
|
|
|
Gast (83.82.98.xxx)
op 14-02-2007 om 08:00
|
|
hoezo vind iedereen ninja gaiden toch t moeilijk? dan ga je tog xtra vegten om geld te krygen en potions te kopen :?
|
|
Timo_
op 14-02-2007 om 08:20
[Niv: 41 / Exp: 2060]
|
@ Gast, bij sommige onderdelen kan je niet simpelweg orbs blijven halen. Zeker niet in mission mode.Tevens worden potions duurder naarmate je er meer aanschaft.
Gewijzigd door Timo_ op 14-02-2007 om 08:20
|
|
Stefan L
op 14-02-2007 om 11:12
[Niv: 28 / Exp: 1403]
|
|
de grootste schijtgame is kula world (soort monkeyball voor de PS1). Vet moeilijk.
|
|
|
Gast (82.93.65.xxx)
op 14-02-2007 om 11:14
|
|
Eternal Darkness,begint makkelijk wordt dan snel heel moeilijk,maar na een paar jaar kreeg ik meer inzicht in deze uber-game.WaveRace:BlueStorm,de expert mode uitspelen en eindigen op de 1e plaats.Gran Turismo 3 A-spec:erg goede ps2 racegame,vergat altijd (op tijd) te remmen als ik op een bocht afscheurde.Halo voor de XboX,moeilijk maar best wel een vette game.Duckhunt voor de NES,ja ik zag anderen de Zapper gewoon op het tv beeld zetten en knallen maar...
|
|
drakeman12
op 14-02-2007 om 13:40
[Niv: 20 / Exp: 1025]
|
|
cain@ ik had wel mijn n64 controller kapot gemaakt tijdens loz oot met het lopen
|
|
|
Gast (217.122.113.xxx)
op 15-02-2007 om 00:37
|
|
F-ZERO GX met mijlen voorsprong, wat mij betreft.
Alles op "very hard" in storymodus halen is wat mij betreft een groOOotse prestatie!
|
|
|
Gast (80.60.87.xxx)
op 19-02-2007 om 19:25
|
|
Zeer goede column!
en erg herkenbaarrrrrrrrrrrr
|
|
|
Gast (81.206.224.xxx)
op 22-02-2007 om 22:01
|
|
jaa,, Splinter Cell DA ,,, |(
wat een geldverspilling!
|
|
|
Lennie1973
op 24-02-2007 om 23:58
[Niv: 31 / Exp: 1566]
|
|
Als ik niet verder kom in een game heb ik de neiging om het op mijn controller af te reageren maar dat doe ik toch maar niet. Ik geef mijn vriend vaak de zogenaamde verwijten maar die moet er alleen maar om lachen
|
|
Weazel
op 22-03-2007 om 13:54
[Niv: 59 / Exp: 2952]
|
|
De moeilijke spellen zijn voor mij nog steeds: Commando's 2 , & natuurlijk die ouwe Zelda , & Simons Quest 2........er zijn nog zat andere maar deze bljven me bij
|
|
|
Pagina:
1
|
2
|
|
|
 |
 |
|
| Titel: |
| Column |
|
| Type: |
| Feature |
|
| Releasedatum: |
| Niet |
|
| Ontwikkelaar: |
| Gamed |
|
| Uitgever: |
| Gamed |
|
| Media: |
|
Geen media gevonden
|
|
|
