Na een eerdere release op de PC en PlayStation consoles is de puzzelgame Viewfinder nu ook te spelen op de Xbox Series, en later dit jaar op de Nintendo Switch. Een goed moment om deze bijzondere ervaring eens onder de loep te nemen.
Van puzzelgames zijn er velen, denk alleen maar eens aan namen als The Talos Principle, The Witness, Braid of Cocoon. Het is moeilijk om op te vallen binnen dit overvolle genre en dus zul je met een origineel idee moeten komen om niet direct in de vergetelheid te raken. De manier waarop de Schotse studio Sad Owl Studios dit doet is door te spelen met perspectieven. Toegegeven, op papier is dit misschien nog steeds niet het meest innovatieve idee, alleen koppelen ze dit aan een origineel idee waarin foto’s centraal staan.
Het concept laat zich nog het beste uitleggen met een simpel voorbeeld uit één van de eerste levels. Hoewel je einddoel duidelijk is lijkt deze onbereikbaar omdat er zich een groot gat tussen je begin- en eindpunt begeeft. Een gevonden foto van een brug geeft gelukkig de oplossing. Wanneer je de 2D foto in de wereld plaatst komt deze tevoorschijn als 3D object en creëer je een doorgang. In een later level dien je juist een hoger gelegen platform te gebruiken en door de gevonden foto van een muur ietwat te kantelen kun je er overheen lopen om je weg te vervolgen. Het bijzondere is dat je de foto’s niet in de wereld plakt, zoals je dit thuis op een muur zou doen, in plaats daarvan vormen ze een wezenlijk onderdeel van de situatie.
Omdat je uit moet gaan van wat er op de foto staat zijn de oplossingen in eerste instantie niet heel moeilijk. Gelukkig zijn er dan ook vijf spelwerelden, ieder met hun eigen unieke insteek. Al snel kun je bijvoorbeeld niet langer uitgaan van een gevonden foto, in plaats daarvan krijg je een polaroidcamera uitgereikt en zul je zelf oplossingen moeten bedenken. Een ander voorbeeld is een zelfontspanner, waarvan je zelf mag ontdekken hoe je de spelwereld hiermee kunt beďnvloeden. Duidelijk is wel dat de ontwikkelaar veel leuke ideeën heeft die ze soms slechts kortstondig de revue laten passeren, zoals een uitstapje op een cartooneske ansichtkaart of een 8-bit ervaring. Je blijft hierdoor met het gevoel achter dat er in sommige situaties meer mogelijk was, mede omdat de uitstapjes lang niet altijd onderdeel vormen van de daadwerkelijke oplossing.
Helaas staan deze leuke, doch inhoudsloze extra's haaks op de centrale gimmicks waar de spelwerelden om draaien. Wanneer je dit trucje eenmaal door hebt is de oplossing veelal snel gevonden. Mocht je toch niet tot de oplossing komen dan is er altijd de mogelijkheid om de tijd terug te spoelen of na enige tijd een cryptische hint op te vragen. De moeilijkheidsgraad ligt niet heel erg hoog, ondanks dat ik wel even de tijd nodig had om het laatste level te doorlopen. Alhier moet je alle opgedane kennis combineren, terwijl de tijd genadeloos weg tikt.
Waar je Viewfinder in ieder geval niet voor speelt is het verhaal. Het speelt zich af in een wereld waarin wetenschappers een strijd voeren tegen klimaatverandering en hun post-its en audiologs hebben achtergelaten om je hierover te informeren. Voeg nog een kat toe die op sommige momenten ten tonele verschijnt en een telefoonverbinding met een vrouw die je zo nu en dan toespreekt en je blijft met meer vragen dan antwoorden achter. Mijn aandacht wist het nooit te grijpen, gelukkig zijn de puzzels wat dat betreft interessant en uniek genoeg om je hier niet aan te storen.
Beoordeling
80
Viewfinder laat je spelen met perspectieven door 2D foto's in een 3D wereld te plaatsen. Weliswaar weet het verhaal nergens indruk te maken, de gameplay is gelukkig leuk genoeg om de game hiervoor geen kans te geven.
