Sommige avonturen draaien om het verhaal van één personage. Een held of heldin die de wereld moet redden van de ondergang of een eeuwenoud kwaad dient te verslaan. De We Were Here titels van de Nederlandse studio Total Mayhem Games draaien daarentegen om het samenspel van twee spelers en het derde deel vormt hier geen uitzondering op.
In We Were Here Together nemen beide spelers de rol op zich van een onderzoeker in Antarctica. Als de game start kun je elkaar nog zien en krijg je een klein voorproefje van het samenspel wat benodigd is om verder te komen. Terwijl de ene speler op het dak van een houten hutje klimt om de antenne in de juiste richting te sturen zit de ander binnen om te kijken of het radiosignaal goed binnen komt. Om met elkaar te communiceren draag je een walkietalkie en het gebruik hiervan is even wennen. Druk je de knop van de walkietalkie niet in dan praat je tegen jezelf en blijf je de knop indrukken dan kan de ander niet communiceren. Het vraagt dan ook enige tijd om hiermee om te gaan, zeker als je bedenkt dat spelers elkaar gedurende de game ook vrijwel niet zien.
Al snel bewandelen beide spelers hun eigen pad en aangezien de game enkel online en niet lokaal te spelen is ben je aangewezen op de omschrijvingen van je collega. De leukste manier om dit te ervaren is door het samen met een vriend(in) te doorlopen. Hoewel het met een vreemde mogelijk is werpen zich al snel barrières op, denk aan taal of – het gebrek aan – geduld. De opzet van We Were Here Together bestaat namelijk uit het oplossen van puzzels om verder te komen. Te denken valt aan lezen van kaarten, mixen van drankjes of doorgeven van icoontjes zodat je elkaar kunt helpen een deur te openen of machines draaiende te krijgen. Een prima uitgangspunt voor een puzzelgame maar minder geschikt voor het vertellen van een verhaal. De ontwikkelaar heeft weliswaar moeite gedaan om meer duiding te geven aan de setting alleen slagen ze hier niet in. Je blijft vooral achter met vraagtekens en de gedachte dat het verhaal een verplicht nummertje was, terwijl de puzzels dit niet nodig hebben.
Als je een geduldige medespeler hebt komt de ervaring het beste tot zijn recht. Doel is om de omgevingen nauwkeurig uit te kammen en te letten op details als kleuren, vormen en posities, hetgeen je medespeler weer nodig heeft om situaties aan zijn kant op te lossen. Regelmatig lagen we dubbel om de omschrijvingen als 'rond met engelvleugeltjes' en 'een kleur die tussen groen en blauw ligt'. Het is in die zin jammer dat er geen in-game notitiesysteem of een log aanwezig is, iets wat op te lossen is door zelf met een notitieblokje te spelen. Een andere kritiek is dat puzzels soms iets teveel neer komen op trial-and-error en je oplossingen per ongeluk ontstaan. Hier tegenover staat dat situaties niet in herhaling vallen en je na het falen van een puzzel, al dan niet onder tijdsdruk, direct opnieuw kunt beginnen.
Qua graphics is gekozen voor een semi-realistische uitstraling en dit past prima. De sfeer is veelal duister, toch is het beeld niet te donker waardoor je het overzicht verliest. Ook de audio sluit aan op het duistere sfeertje middels mysterieuze geluidseffecten. Puzzelfans kunnen zich dan ook gezamenlijk onderdompelen in zo'n tien uur gameplay, wel vind ik het jammer dat er niet gekozen is voor een Friend Pass zoals bijvoorbeeld A Way Out dit had. Bij deze coöperatieve titel kon je een vriend uitnodigen die de game niet in bezit had om de ervaring te delen en wat mij betreft zou We Were Here Together hier ook prima geschikt voor zijn.
Beoordeling
75
In We Were Here Together dienen twee spelers samen te werken om puzzels op te lossen terwijl ze elkaar niet zien. Je doet dit middels het gebruik van een walkietalkie waarbij informatie als vormen, kleuren en aantallen doorgegeven dienen te worden. Op zichzelf zorgt dit voor een prima game - mits je dit met een vriend(in) speelt - toch vond de ontwikkelaar het nodig om een verhaal te verweven dat nauwelijks te volgen is. Wat mij betreft onnodig en liever hadden we dan ook de implementatie van een Friend Pass gezien.
