In 2014 wisten ontwikkelaar MachineGames en uitgever Bethesda de Wolfenstein serie opnieuw op de kaart te zetten en hierna werden er nog twee vervolgen uitgebracht. De delen werden enthousiast ontvangen en de komst van een nieuwe game zal dan ook weinigen verbazen, toch gooit de studio het nu over een andere boeg.
De grootste verandering is dat we ditmaal niet als BJ Blazkowicz spelen. Twintig jaar zijn verstreken sinds The New Colossus en hij lijkt van de aardbodem verdwenen te zijn. Na het vinden van een map zijn er hints dat hij weleens in Parijs zou kunnen zijn en dus besluiten zijn tweelingdochters Sophia en Jessica in de voetsporen van hun vader te treden. Niet door als één van hen de strijd aan te gaan, in plaats daarvan bundelen de twee hun krachten. Youngblood is dan ook een coöperatieve, online ervaring. Dit betekent dat je niet gezamenlijk vanaf de bank kunt spelen, wel kun je alleen het verhaal instappen en de tweede zus in laten vullen door de computer. Hoewel er een matchmaking systeem is die je aan een vreemde speler laat koppelen is het natuurlijk leuker om met een vriend of vriendin te spelen en gelukkig is ook hieraan gedacht. Middels de Buddy Pass kan een tweede speler met je mee doen zonder dat deze het spel aan dient te schaffen. Voorwaarde is wel dat de eigenaar ook in de sessie aanwezig dient te zijn en gelukkig kun je in totaal drie savegames aanmaken zodat je nooit gebonden bent aan één vriend of vriendin.
Youngblood speelt zich af in 1980 en hoewel de nazi's verdreven zijn in Amerika is dit niet het geval voor Europa. Vanuit een verzetsstrijderslocatie neem je opdrachten aan en via de metrotunnels kom je op verschillende plekken in Parijs. In eerste instantie gaat het om een drietal regionen die grootser zijn opgezet dan de voorgaande games. We zien hier vooral de inmenging van Arkane Studios die hulp heeft geboden aan MachineGames. Daar waar laatstgenoemde nog altijd verantwoordelijk is voor de invulling van het verhaal, de gameplay en de daaraan gerelateerde zaken zorgde de studio achter Dishonored voor de opbouw van de levels. Dit resulteert niet alleen in de eerder genoemde grotere locaties maar ook in meer gelaagdheid. Vijanden bevinden zich op momenten dan ook op een hoger gelegen platform, net zoals jijzelf hoger kunt staan. Het Parijs uit 1980 kenmerkt zich verder door een aangename mix van oude gebouwen met futuristische elementen. Het is alleen jammer dat de vertelling van het verhaal en de karakters achter blijven op de setting. Bevatten de voorgaande delen karakters die we ons nog jaren zullen herinneren daar is dit nu niet het geval. De tweelingdochters hebben minder charisma dan hun vader, de begeleidende cast blijft op de achtergrond en het verhaal kent nergens een plotwending of een verrassing. BJ Blazkowicz is verdwenen en zijn dochters moeten hem zien te vinden, veel meer dan dat is het niet.
Hoewel we nu kunnen kiezen uit twee karakters maakt dit geen verschil. De speelstijl is identiek, evenals de te verzamelen upgrades. Het grootste probleem dat ik hiermee had was dat je een AI-gestuurde metgezel geen speelstijl mee kon geven. Graag had ik gezien dat ik kleine opdrachten uit kon dragen, zoals het maken van een flankerende beweging. De computergestuurde medestander is over het algemeen niet slecht en blijft bij je in de buurt, wel maakt ze rare beslissingen zoals je tot leven brengen in de kogellinie van een vijand. Wanneer dit resulteert in het sterven van beide zussen kun je één van de (maximaal drie) Shared Lives inzetten. Als je geen Shared Lives meer over hebt is de game onverbiddelijk en zetten ze je terug naar het vorige checkpoint. Dit klinkt als een standaard implementatie voor games, de uitwerking is hier helaas verre van standaard. Alsof de ontwikkelaar je falen nog eens extra wil benadrukken zetten ze je veelal ver terug en dan ook nog eens met het aantal kogels dat je droeg op het moment dat je stierf. Gevolg is dat je wederom langs die lastige vijanden moet zien te komen terwijl je vrijwel geen kogels meer op zak hebt om een nieuwe poging te kunnen wagen. Een onbegrijpelijke implementatie die er op momenten voor zorgde dat ik het voor gezien wilde houden.
Naast de hoofdmissies zijn er nog voldoende sidequests en zogeheten Actions. Deze laatste zijn aanvullende opdrachten die je krijgt terwijl je reeds met een missie bezig bent. Veel van deze missies spelen zich af in dezelfde districten van Parijs waardoor je ze meermaals moet doorkruisen. Op zich niet erg omdat de locaties interessant genoeg zijn, probleem is wel dat de vijanden (die ditmaal een levensbalk hebben) binnen korte tijd weer respawnen. Als je net een straat hebt schoongeveegd en een minuut later terugkeert kun je opnieuw beginnen. Een prima manier om te werken aan je ervaringspunten, een stuk frustrerender als je bedenkt dat het voornamelijk kogelsponsen zijn waar weinig tactiek bij komt kijken. Het enige wat je nog als tactiek aan zou kunnen merken is dat verschillende vijanden (sneller) uitgeschakeld kunnen worden met verschillende wapens. In het heetst van de strijd ben je dan ook voortdurend tussen wapens aan het wisselen, iets wat ik totaal niet bij de Wolfenstein games vind passen. Een concept waarbij je vooral kogels aan het pompen bent en (het nog altijd aanwezige) stealth naar de achtergrond verdwijnt had voor mij niet gehoeven, zeker niet in combinatie met de steeds weer terugkerende vijanden die je zojuist had uitgeschakeld. Weliswaar kunnen spelers elkaar Pep toedienen, dank aan het teruggeven van armor of health, maar dit is vrijwel het enige element waar de coöperatieve gameplay enige onderstreping krijgt.
Om de vijanden het hoofd te bieden beschikken de dames gelukkig wel over een Power Suit. Dit geeft ze meerdere opties zoals tijdelijke onzichtbaarheid en een dubbele sprong. Hiernaast zijn er diverse elementen te upgraden en verkrijg je zilver om je beter te wapenen. Het is allemaal niet erg vernieuwend maar wel een prima manier om je ogen open te houden terwijl je door de levels loopt. Op deze manier ontdek je ook de collectibles, bestaande uit onder andere Duitse cassettebandjes met covers van bekende nummers. Vraag is in hoeverre je hier daadwerkelijk jacht op wil maken aangezien de steeds weer terugkerende vijanden ook met je mee levellen.
Het is een ontwikkelaar te prijzen als ze risico durven te nemen bij de totstandkoming van een nieuwe game binnen een langlopende serie. De terugkeer van Wolfenstein juichte ik dan ook van harte toe en ik heb genoten van The New Order, The Old Blood en The New Colossus. Wat ik ook zeker toejuich is een uitgever die vervolgens besluit om dit nieuwe experiment te onderstrepen met een adviesprijs van veertig Euro. Een stuk minder enthousiast ben ik over veel van de andere geïmplementeerde aspecten. Vijanden die veel kogels kunnen incasseren alvorens neer te gaan, harde straffen die je ver terugplaatsen naar checkpoints en de verminderde nadruk op het verhaal en diens karakters zijn hier voorbeelden van. Youngblood is dan wel een gewaagde stap, helaas is het geen erg succesvolle.
Beoordeling
65
Wolfenstein: Youngblood verwisselt BJ Blazkowicz voor zijn tweelingdochters Sophia en Jessica en draait dan ook om coöperatieve gameplay. Op zichzelf werkt dit prima, alleen komt dit vooral omdat er geen grote veranderingen bij komen kijken in termen van speelstijl. Veel kwalijker is dat het ten koste gaat van de verhaalvertelling en de excentrieke karakters, beiden zijn namelijk vrijwel niet aanwezig. Ook de vijanden die fungeren als kogelsponzen en het meedogenloze checkpointsysteem zorgen eerder voor frustratie dan voor een frisse wind door de franchise.
Dat MachineGames & Arkane dit gemaakt hebben is pijnlijk voor mij.De game schiet lekker en is best mooi maar verder is er alles mis.
Doordat Dishonored 2 & Prey zo slecht verocht zijn is Bethesda volledig de weg kwijt geraakt.En ergens snap ik het want die games waren steengoed.
Alle hoop op DOOM: Eternal ;)
TIP: DOOM 3 4k/60fps op PSN. :)
Gast (109.219.203.xxx)
op 04-08-2019 om 19:46
Deze game is echt een hoop stront. Vind 65 nog veels te hoog, persoonlijk.
Vond TNC eigenlijk al niet zo goed met dat over the top verhaal en dit is dan nog veel erger met die RPG mechanics en sneue conversaties.
Beretta-1992
op 04-08-2019 om 23:43
[Niv: 68 / Exp: 3412]
Ik vind Wolfenstein tof. Maar deze game trek ik niet.
