Enkele jaren geleden heb ik de complete serie van Dragon Ball Z gekeken. Niet omdat ik een animefan ben, wel omdat ik voor Dragon Ball Z een uitzondering maakte en het nog behoorlijk tof vond ook. Om die reden heb ik ook weleens een Dragon Ball Z game aangeraakt, grote vraag is nu of Infinite World hierbij de crème de la crème, de slagroom op de appeltaart en het toetje na de maaltijd geworden is.

Het hoofdverhaal in Infinite World heet Dragon Mission. Alhier beleef je de hoofdmomenten uit Dragon Ball Z en Dragon Ball GT, denk aan de saga’s rondom Vegeta, Frieza, Cell en Buu. Dit klinkt goed in de oren voor mensen die bekend zijn met de serie, maar vormt maar weinig positiefs voor mensen die de serie niet kennen. De game gaat er bij deze mensen namelijk niet voor zorgen dat je Dragon Ball Z, dan wel Dragon Ball GT middels de game leert kennen, daarvoor is de opbouw te vaag en de uitleg te minimaal.

Dragon Mission is opgebouwd uit een map, alwaar je gevechten en minigames in selecteert. Dit alles doe je niet eenmalig, je kunt ze namelijk later nogmaals selecteren, bijvoorbeeld om meer Zeni vrij te spelen. Zeni is het betaalmiddel waarmee je in de Warrior’s Room shop extra upgrades voor je karakter kunt kopen. Groot probleem is alleen dat de minigames allesbehalve leuk zijn om te spelen. Het staat los van de gevechten en lijken er puur in verwerkt te zijn om iets meer variatie in te brengen, maar het gaat dan wel om een variatie die niet gewenst is. De ene keer moet je Bubbles (de aap) vangen, een andere keer een race langs checkpoints doen en een derde keer een quick-time event goed afronden, maar het doet je toch weer verlangen naar de gevechten.



Opvallend bij de gevechten is echter dat deze minder aanvoelen dan bij de Budokai Tenkaichi reeks. De reden hiervoor is dat enkele belangrijke elementen, denk aan Beam Struggles en Dragon Rushes, ineens compleet verdwenen zijn. Het vechten in Infinite World voelt hierdoor aan als een herhalingsoefenening, maar niet als een goede. Daar waar de nieuwkomers al niet mee kunnen in het verhaal, daar zijn ook de gevechten niet gemaakt voor mensen die nog niet eerder een Dragon Ball Z game gespeeld hebben. Zelfs op de makkelijkste moeilijkheidsgraad lijkt je tegenstander flink onder de doping te zitten en schiet deze over het veld, je van alle kanten bestokend met aanvallen.

Om enigszins mee te komen kun je, zoals eerder vermeld, extra upgrades kopen in de shop. Ook hier komt naar voren dat er maar weinig is nagedacht over de logica, de shop is namelijk gelokaliseerd in het hoofdmenu, waardoor je de game dus eerst moet verlaten om je geld uit te geven. Zelfs als je deze ondoordachte logica al wist uit te pluizen zul je nog verder moeten gaan met een zoektocht, nergens staat namelijk goed aangegeven hoe het systeem werkt, noch wat je precies met je upgrades kunt. Ben je hier toch doorheen gekomen, dan kun je de extra aangekochte vaardigheden toewijzen aan je karakter voordat je in gevecht gaat.



Naast het hoofdverhaal kun je ook nog aan de slag in Dragon Duel. Alhier vecht je met meer dan veertig karakters tegen een vriend of computer, waarbij het vechten tegen een vriend naast je op de bank waarschijnlijk nog het leukste element uit de game is. Een derde, geheime mode is Fighter’s Road, alwaar je eveneens tegen de computer moet vechten. Deze mode is vooral bedoeld voor mensen die het onderste uit de kan willen halen, hier verdien je namelijk het meeste Zeni en kun je tevens extra karakters vrijspelen, iets wat je doet door op vier maps meer dan honderd tegenstanders te verslaan.

Grafisch kan het spel vergeleken worden met de andere Dragon Ball Z games die de PlayStation 2 rijk is, waarbij het vooral een overzetting lijkt te zijn van de vorige games. De toevoeging van minigames maakt wel duidelijk dat het gat tussen de oude en nieuwe generatie wel heel groot aan het worden is, of dat de ontwikkelaar simpelweg niet de moeite heeft genomen om het spel netjes af te werken alvorens deze op de markt is gebracht. Het geluid is goed opgezet met zowel Japanse als Engelse stemmen, maar tegelijkertijd is de muziek zeer herhalend, evenals de geluidseffecten.

Infinite World is zeker geen toevoeging ten opzichte van vorige Dragon Ball Z games. De gevechten zijn afgeslankt en de toevoeging van minigames hadden ze beter achterwege kunnen laten. Mocht je toch een groot fan zijn en een PlayStation 2 in huis hebben, haal dan één van de Budokai Tenkaichi games in huis. Je hebt er meer plezier aan en zorgt niet voor enig afbreuk aan de serie die je ongetwijfeld met veel plezier hebt gekeken.