Ember Lab werd in 2009 opgericht door twee broers die graag visuele verhalen wilden vertellen. Ze deden dit middels commercials voor onder andere Coca Cola en maakten veel indruk met Terrible Fate, een fanfilm van The Legend of Zelda: Majora’s Mask. Met Kena: Bridge of Spirits zetten ze een volgende stap, het is namelijk hun eerste game.

Al snel na het opstarten is de achtergrond van de studio duidelijk waarneembaar. Of het nu gaat om een kleurrijk bos of een dorp dat door corruptie is overwoekerd, beiden uitersten van het spectrum worden met veel detail in beeld gebracht. Ook het meisje Kena en haar schattige kleine helpers – de Rot – weten direct een hoofdrol op te eisen als het gaat om schattigheid. Er zijn weinig games die met een gezichtsuitdrukking zoveel emotie teweeg weten te brengen. Helaas moet hier wel aan toegevoegd worden dat er verder geen sprake is van karakterontwikkeling. Kena is een Spirit Guide die de overledenen helpt bij het oversteken naar het hiernamaals en naast dit gegeven leren we maar weinig over haar.


Als we kijken naar de gameplay doet het spel denken aan de action/adventures uit vroegere tijden waar we er vandaag de dag nog maar weinig van hebben. In een open wereld dien je het kwaad te verdrijven en als je trouw de markers volgt zal je hier zo’n acht uur mee bezig zijn. Gelukkig loont het om je niet enkel op de gebaande paden te richten. Er zijn meditatieplekken om je health te vergroten, de kwaliteiten van Kena zijn te upgraden, overal zitten er Rot verstopt en je kunt hoedjes voor ze vinden of aanschaffen. Dit laatste is even spannend als het klinkt; de beloning van een nieuw hoedje is een behoorlijke anticlimax voor de moeite die je er soms voor doet, ze bieden namelijk geen verdere meerwaarde.

We hebben de naam hiervoor al laten vallen: de Rot. Deze zwarte beestjes zijn weliswaar klein, ze hebben een groot charisma en je moet wel een heel koud persoon zijn wil je ze niet in je hart sluiten. Hun hulp is in te zetten om corruptie te verdrijven, puzzels op te lossen of als ondersteunend aanvalsmiddel. Gelukkig kan Kena zichzelf ook prima staande houden, met haar magische staf kan ze snelle, minder krachtige slagen uitvoeren of juist langzamere die meer schade toebrengen. Tevens dient de staf als een verdedigingsmiddel door een schild om haar heen te creëren en is het inzetbaar als boog en daarmee hebben we de meeste mogelijkheden wel opgesomd. Zoals opgemerkt is de gameplay vrij old school en daardoor ook wat beperkt. Dit is ook terug te zien in de opzet van het spel waarbij je steeds een gebied moet zien te voltooien en een baas moet verslaan alvorens je de mogelijkheden krijgt om weer naar een nieuw gebied te reizen.


De moeilijkheidsgraad is helaas niet helemaal in balans. Bij de start kun je kiezen uit een drietal niveaus, een vierde zal pas na het uitspelen toegankelijk zijn. In de makkelijkste moeilijkheidsgraad, de Story Mode, is er van weerstand weinig sprake, maar het hierop volgende niveau geeft een stuk meer uitdaging. Ineens moet je tijdens gevechten opletten dat je genoeg Courage opbouwt om je Rot in te kunnen zetten en of je ze gebruikt in de aanval of als middel om je health aan te vullen. Daar waar vijanden in de Story Mode geen tactiek vereisen moet je nu ineens rekening houden met hun zwakke punten en de mogelijkheid om de tijd te vertragen. Gamers die een uitdaging zoeken zitten hier dan ook goed, wel had de ontwikkelaar hier nog een niveau tussen mogen plaatsen om de overgang iets af te vlakken in termen van moeilijkheidsgraad.

Toegegeven, er zijn dus wat puntjes aan te merken op de game. Naast de benoemde punten betreffende de gameplay mag ook de framerate van 30fps in filmpjes niet onbenoemd blijven, een schril contrast met de gameplay in 60fps waardoor er een weinig natuurlijke overgang ontstaat. Verder zijn er na de release vele bugs gemeld, iets waar ik door de uitgebrachte patches gelukkig zelf geen last van heb gehad. Tegelijkertijd moeten we niet vergeten dat het hier gaat om een klein ontwikkelteam en een game van veertig euro. Een uiterst charmante game die niet heel lang is maar overloopt van charme. Voor een eventueel vervolg is het duidelijk wat er nog beter kan en als ze deze puntjes aan kunnen pakken ben ik er zeker van dat Ember Lab een grote speler gaat worden.