Games hebben vaak een duidelijke afbakening. Stap over de rand en je valt een afgrond in, verruil het land voor het water en je verdrinkt. In Etherborn zijn deze gevaren minder duidelijk waarneembaar en dat is zowel een sterkte als een zwakte.
In deze puzzelgame dienen we een 3D wereld te verkennen, een zin die op veel games betrekking kan hebben en toch weet ontwikkelstudio Altered Matter hier iets unieks te realiseren. Dit begint al bij het karakter dat je bestuurt. Een net geboren entiteit wiens hart en aderen je kunt zien maar waar verder geen uiterlijke invulling aan gegeven is. Zelfs diens stem ontbreekt, in plaats daarvan is er een vrouwenstem die sturing probeert te geven. Op papier klinkt dit als een interessante opzet, in de realiteit is dit het helaas niet. De teksten zijn nogal zweverig en als het al de bedoeling was om op deze manier een verhaal over te brengen dan zijn ze hier niet in geslaagd.
Gelukkig maakt de gameplay veel goed. In deze game geen afbakeningen waar we eerder naar verwezen, in plaats daarvan lopen de omgevingen op een meer kunstzinnige wijze in elkaar over. Het deed me denken aan de werken van Escher, een kunstenaar die tekeningen maakten die de regels van de realiteit los leken te laten. In Etherborn resulteert dit erin dat omgevingen in 360 graden door kunnen lopen. Daar waar je normaliter in een afgrond zou vallen is het hier simpelweg de overgang naar een ander spelvlak. Over het algemeen duiden afgeronde hoeken op zo'n overgang terwijl de vaste hoeken voorzichtig benaderd moeten worden. De cameravoering is veelal automatisch, mede om je als speler niet vroegtijdig om het hoekje te laten kijken. Gelukkig is een foute beslissing nooit heel erg, het zet je slechts een klein stukje terug.
Terwijl je de levels doorkruist is het je doel om lichtbollen te verzamelen en zo een doorgang naar een nieuw gebied te ontgrendelen. In de eerste levels werkt dit prima. Het speelvlak is overzichtelijk en het draait vooral om de ontdekking van het gebied. Als de ontwikkelaar had besloten om tien van deze levels te maken had ik dit toegejuicht, helaas besloten ze echter anders. In plaats van vast te houden aan dit sterke concept, de verhaalvertelling even buiten beschouwing latend, is er gekozen om vijf levels te creëren waarbij de laatste twee een stuk groter zijn van opzet. Het resulteert erin dat de afscheiding tussen wel en niet te betreden vlakken naar de achtergrond verdwijnt en je veelal nodeloos lang op zoek bent naar de laatste lichtbollen.
In totaal zul je drie tot vier uur bezig zijn om de levels te doorlopen. Hierna openbaart zich een Game Plus modus die je nogmaals dezelfde omgevingen laat doorzoeken, ditmaal zijn de lichtbollen alleen op andere, veelal lastiger te bereiken locaties te vinden. De vraag is alleen of je tot dit punt gaat komen, de kans is namelijk groot dat je te vroeg af gaat haken omdat het sterke design naar de achtergrond verdwijnt als je voor de zoveelste keer door de omgeving loopt om verder te komen. De sterke, rustige soundtrack is hier zeker niet de oorzaak van, toch had een simpele oplossing als het implementeren van een hintsysteem veel frustratie weg kunnen nemen.
Beoordeling
65
Etherborn heeft een unieke stijl en een zeer sterke soundtrack, toch gaat de gameplay na verloop van tijd frustreren. Dit komt vooral omdat je onnodig lang op zoek moet naar kristallen in levels die te groot aanvoelen. Dit is jammer omdat juist de kleinere levels aantonen dat het concept in een minimalistische vorm erg sterk is.
