Alweer het derde deel in de Prince of Persia reeks met het thema Sands of Time ligt in de winkel en wij kijken of Ubisoft er in is geslaagd om een lekker vervolg te ontwikkelen.
We tellen het jaar 2003 als Prince of Persia: The Sands of Time in de winkel komt te liggen. Het Franse Ubisoft heeft de rechten op de Perzische prins verkregen en probeert de serie opnieuw leven in te blazen na het ietwat tegenvallende Prince of Persia 3D. Met succes, kunnen we twee jaar later wel stellen.
Het charmante The Sands of Time scoorde goede recensies, maar de verkoopcijfers vielen Ubisoft (en de rest van de wereld) toch wat tegen, waarna er werd besloten om de basis intact te laten maar de sfeer compleet om te gooien. Een 'nieuwe' doelgroep werd aangesproken met deze grove en agressieve prins, maar fans van het eerst deel waren het er over eens dat dit absoluut geen vooruitgang was in vergelijking met zijn voorganger. Met deel 3, genaamd Prince of Persia: The Two Thrones, probeert Ubisoft het beste uit twee games te halen en dit samen te voegen in een derde deel. Wij hebben gekeken of Ubisoft hierin is geslaagd of schaamtevol is gefaald...
We beginnen daar waar Prince of Persia: Warrior Within is geëindigd. De prins heeft de Dahaka verslagen en is samen met de Empress of Time onderweg naar Babylon, de thuishaven van onze held. Helaas schijnt het de beste man gewoon niet gegund te zijn om eens rustig thuis te komen: de stad is aangevallen en veroverd. Tot overmaat van ramp wordt je vrouwelijke metgezel ook nog eens gevangen genomen en je lol kan op.
Zonder al te veel te verklappen kan ik al wel vast vertellen dat er enkele oude bekenden terug zijn (en dan heb ik het niet over de vrijwel exact hetzelfde vormgegeven vijanden uit deel Warrior Within). Het verhaal neemt, geheel trouw aan de serie, een aantal wendingen en je zult die grijze massa in je bovenkamer menigmaal goed moeten gebruiken wil je het verhaal dat weer dwars door de tijd schiet, begrijpen. Typische Prince of Persia dus.
Ik stel voor dat we beginnen bij een van de grotere kritiekpunten uit het tweede deel: de sfeer.
Ubisoft heeft in principe de prins hetzelfde gelaten qua uiterlijk, alleen is zijn karakter behoorlijk veranderd. Ik zie het als een kruising tussen de prins uit The Sands of Time en de prins uit Warrior Within. Je hebt niet meer het idee dat je met een 'broekje' speelt, maar de prins blijft wel sympathiek. Ubisoft heeft ook besloten om de stem van de prins weer te laten inspreken door dezelfde acteur als in The Sands of Time, iets wat ik zeer kan waarderen. De dialogen zijn dan ook weer van het oude niveau en dat is positief: zeer positief.
|
94
